Street Food Festival

Toen er bij zesta.be een uitnodiging van Eetavontuur voor het Street Food Festival in de bus viel, markeerden we zonder twijfelen onze agenda. Gisterenavond was het zover. We arriveren we rond 19u30 op de hippe site aan de Molenaarstraat 111. Aan de ingang krijgen we een papieren zakje (ter waarde van € 20) met 5 gekleurde boontjes en een mini-menukaartje. De loftlocatie bevalt meteen: wit en beton als basis, opgeleukt met gekleurde accenten, zonder echter in Aziatische kitsch te vervallen.

De ruimte loopt tegen 20u aardig vol; het Street Food Festival is dan ook op (bijna) alle dagen uitverkocht. Toch vinden we nog een zitplaatsje aan een lage tafel met dito stoelen. 100% street food style! Drankgewijs passeren mojito’s, Bionina’s, duvel, hoppepilsjes en een mijns inziens vreselijk kokosdrankje de revue. Daarbij ontdekken we standje na standje: 5 kraakverse en authentieke gerechten uit een waaier aan (Aziatische) landen. Bij sommige gerechten bestaat de mogelijkheid om het pittiger te maken: met chili of een mengeling van groene pepers en azijn bijvoorbeeld. Wij schuwden de hotness niet, maar krijgen toch af en toe tranen in de ogen. Als men mij vraagt een favoriet te kiezen, dan ga ik toch voor ons eerste gerecht: de Thaise som tam (papaya salade) met laab gai en kleefrijst, of de nasi lamak met beef rendang en gefrituurde visjes.

som tam + laab gai + kleefrijst

samosa + muntyoghurtdip

nasi lamak + beef rendang

tortilla + chili sin carne

bun cha

Helaas bleef er na deze 5 porties absoluut geen plaats meer over om de sorbet van Kem met originele (hartig geïnspireerde) toppings uit te proberen. Next time…

Wat valt er nog meer te beleven op het Street Food Festival? Een kookworkshop curry maken, voetmassage, Bollywood cinema, karaoke, koffie van Café Labath, wijn van Les Trésors en iedere dag een after street food party…

Wij rekenen op een 4de editie en tekenen nu alvast in!
Handjes op elkaar voor het voltallige Eetavontuur team.

Ovenschotel met risoni, chipolata en prei

Ineenflansen is tijdens de week zowat mijn hoofdbezigheid in de keuken. Mijn autistische ik bereidt uiteraard een weekmenu voor. Maar ik ben op die manier autistisch dat ik tevens voorzie dat er eventueel enige flexibiliteit aan de dag gelegd moet worden: een onverwachte afspraak, het lief met zin in iets anders, …

Daarom koop ik voor weekdagen doorgaans onderling inwisselbare ingrediënten. Gisteren gooide ik mijn zoete patatten (gepland voor puree) in een ovenschotel met courgette en paprika om die derde onvoorziene mond te voeden. Vandaag wou de wederhelft onverwacht toch badmintonnen, dus toverde ik mijn über-Vlaamse aardappelen – vlees – groenten om in een ovenschotel. Tegenwoordig hou ik ervan om chipolata niet gewoon te bakken in de pan of op de barbecue: de dunne worstjes smaken evenzeer in een pasta of – zoals vandaag – een ovenschotel.

Ingrediënten (voor 2 personen – inclusief restje)

250 gr risoni
2 chipolata’s
5 stalen jonge prei
50 gr roquefort
50 gr gemalen emmentaler
10 cl witte wijn
25 cl melk
olijfolie
peper en zout

Bereidingswijze

  • Breng een ruime hoeveelheid water aan de kook (met olijfolie en zout in)
  • Kook de risoni al dente en giet af
  • Breng nogmaals een ruime hoeveelheid water aan de kook (met zout in)
  • Kook de prei (niet plat) en giet af
  • Bak de chipolata’s in wat olijfolie
  • Haal de chipolata’s uit de pan en snijd in stukjes van 2 cm
  • Deglaceer de pan met de witte wijn
  • Voeg na 1 minuut de chipolata’s en de prei toe
  • Overgiet met de melk en kruimel de roquefort in de pan
  • Laat al roerend de smaken vermengen en kruid af met peper en zout
  • Voeg vervolgens toe aan de risoni en meng hier de helft van de gemalen kaas door
  • Verdeel over 2 ovenschoteltjes en bestrooi met de rest van de gemalen kaas
  • Bak 20 minuten in een voorverwarmde oven van 200 graden
Ideaal met een boterham en een fris slaatje!

Orecchietti con chipolata

Je ziet het wel vaker in de Italiaanse sectie van kookboeken: worst in combinatie met tagliatelli, penne of fusilli. Een welkome afwisseling voor pancetta, Breydelspek, scampi, zalm of nog iets anders als eiwitbom in pasta. Daarom kocht ik gisteren chipolata in de supermarkt en bedacht struinend tussen de rekken onderstaand recept. In een eerdere Instagram post benoemde ik de oorvormige pasta als orechetti. Waarvoor mijn excuses, want het hitgehalte op Google leert mij dat dat orecchietti hoort te zijn. Op verzoek van Emma Liekens even uitgeschreven…

Ingrediënten (voor 2 personen)

250 gr orechietti
2 chipolata’s
1 bakje witte champignons
1 groene paprika
1 teentje look
25 cl room
olijfolie
balsamicoazijn
walnootolie
peper & zout
parmezaanse kaas
rucola

Bereidingswijze

  • Bak de chipolota’s in wat olijfolie
  • Snijd de champignons in kwartjes, de paprika in stukjes en de look fijn
  • Voeg de groenten bij de chipolata eens die bijna gebakken zijn
  • Besprenkel met wat balsamicoazijn en walnootolie
  • Breng een ruime hoeveelheid water aan de kook (met olijfolie en zout in)
  • Kook de orecchietti al dente en giet af
  • Haal de chipolata’s uit de pan en snijd die in stukjes van 2 cm
  • Voeg de room toe en laat lichtjes inkoken
  • Meng de saus, de chipolata en de pasta goed dooreen
  • Serveer in een diep bord met geraspte parmezaanse kaas en rucola

Verrassend lekker! Verrassend smakelijk!

Lay’s grilled steak & onion

Als je blogt, vraagt men wel eens of je iets wil testen. Als je geregeld over food blogt, is dat doorgaans iets eetbaars. Uit respect schrijf ik daar dan wat over, meestal omdat het moet. Maar in dit geval omdat ik het wil.

Want ik ben eerder een hartig dan een zoet type. Lees dat ik onder normale omstandigheden nooit ‘Neen, dankjewel!’ zeg tegen aperohapjes, dus ook niet tegen een handvol chips. Ik hou van kroepoek, nacho’s, doodnormale zoute chips, deze met picklessmaak, (sea)salt & pepper en Lay’s Sensations Thai Sweet Chili.

Lay’s breidt zijn gamma echter uit met een nieuwe smaak: grilled steak & onion. Nu ben ik in se principieel al geen fan van chips die smaken naar vlees (ham, roasted chicken, …). Het voelt gewoon tegennatuurlijk. Allerlei kruiden graag, maar geen grilled steak. Na het eigenlijke proeven moet ik eerlijk toegeven dat ik de steak niet meteen smaak. Misschien gelukkig maar, want op die manier vind ik ze toch eetbaar doch nog steeds geen topper.

Neen, ik heb niet deelgenomen aan de ‘Maak je smaak’ wedstrijd en gestemd heb ik ook niet – al had ik dat omwille van bovenstaande redenen niet op de Bicky Crisp gedaan. Als ik iets had ingestuurd, was het wellicht kardemom, komijn, kurkuma, kaneel (4K) of zo.

Alhoewel. Zelfkritiek moet kunnen. Ben ik wel eerlijk en onbevoordeeld door zo tegen een vleessmaak in chips te fulmineren? In Kobe Desramaults De Vitrine degusteerde ik toch ook met smaak de chips van varkensoor? En die praline met baconsmaak van Dominique Persoone heb ik toch ook gekocht? Misschien moet ik mijn mening toch ietwat bijstellen.

Mijn favoriete alternatieven voor alcohol

Ondertussen ben ik al bijna 2 volle weken geheelonthouder. Geen druppel dus. Mijn voornemen is om dat nog een weekje vol te houden. Inmiddels les ik mijn dorst – en vooral ook mijn goesting – met zo lekker mogelijk vocht zonder promillegevolgen.

Mijn favorieten?

Ik geef het maar even mee!