Als ik even in mijn tag cloud ‘film’ selecteer, dan ligt het loodzware overzicht op Vlaamse exemplaren. Naast een verdwaalde Franse en mijn favoriete film aller tijden, meer bepaald Dancer in the dark met Björk in de hoofdrol.
Meteen een bruggetje naar de film die ik vandaag als TO WATCH wil promoten. Björk moet zowat het meest bekende IJslandse exportproduct zijn en ‘White night wedding’ speelt zich dus af op een het IJslandse eiland Flatey.
Sprekende beelden die IJsland meteen op jouw TO TRAVEL TO lijstje doen aanbelanden, voor zover het er nog niet op stond. Lichtjes absurde situaties, lichtjes uitvergrote karakters. Ideaal om een grijze zondagnamiddag wat cachet te geven!
Mijn zwak voor Vlaamse film steek ik niet onder stoelen, banken of zo van die comfortabele bioscoopzetels. Bij een vorige passage in de cinema – voor het tevens Vlaamse Hasta La Vista – trailerden ze al voor ‘Groenten uit Balen’. Mijn lief en ik knikten goedkeurend en planden meteen ons volgende filmavondje. Gisteren dus.
‘Groenten uit Balen’ vertelt het verhaal van de staking in de Balense zinkfabriek Vieille Montagne zo’n veertig jaar geleden. Het verhaal van de fabrieksarbeiders Jan, Piet, Kris, Rick, … – gelinkt aan het ABVV, het ACV of het stakingscomité. Het gezin van Jan: zijn vrouw Clara, zijn dochter Germaine, zijn inwonende vader. De linkse studenten die de kant van de arbeiders kiezen.
Een lach, meteen daarna je al schuldig voelen omdat je überhaupt gelachen hebt. Een traan, die ik dacht te ontwaren bij mijn lief doch hij ontkende met klem.
Trouwens tevens een waar festijn voor de retro-adepten onder ons.
De kledij, de interieurs, de auto’s. Puik!
Handjes op elkaar trouwens voor de acteerprestaties van de coiffuregewijs zwartgeverfde Stany Crets en Evelien Bosmans. Deze ultraknappe actrice duikt tegenwoordig op in ‘Rang 1’, ‘Red Sonja’ en nu dus in een langspeelfilm. Een ware revelatie waar we hopelijk nog veel van zullen genieten.
Met ‘Groenten uit Balen’ hebben we bijgevolg wederom een eigenbodems pareltje! En dan doet het er eigenlijk niet toe dat de trailer in mijn herinnering een staking bij een groentenveiling inhield. Tja, dat zal mijn post-Katarakt-syndroom wel zijn…
Als Vlaamse-film-fan stond Hasta La Vista allicht op mijn filmlijstje. Volgens een vriend die meewerkte aan de opnames in Spanje een absolute aanrader. Volgens de jury en het publiek op het Filmfestival van Montréal idem dito.
En dat ik hun mening onderschrijf!
Hasta La Vista beroerde van openingsscène tot eindgeneriek. Ik heb oprecht en luidop gelachen, wat een zelfzaamheid genoemd mag worden met bewegend beeld als aanleiding. Ik heb even geslikt, wel geen traan gelaten. Applaus ook voor de acteerprestaties! Robrecht Vanden Thoren bekoorde al in De Laatste Zomer (een film van Joost Wynant met tevens de immer degelijke Gilles De Schrijver), doch in Hasta La Vista beklijft hij. Het kleine zusje Kimke Desart verrast als toptalent in wording!
Sommigen zullen de film lichter uitvallen vinden dan pakweg Rundskop of De Helaasheid Der Dingen. Dat klopt. En toch bewonder ik dat de regisseur bij het nekvel pakt en in dezelfde scène nog op de lachspieren werkt. Rond een onaangesneden en taboebeladen onderwerp dan nog wel.
Dankzij de Vlaamse Filmweek van Telenet kon ik deze week overvloedig mijn Vlaamse filmhonger stillen. 11 titels – waarvan 4 reeds gezien, 5 mogelijk deze week te bekijken, 2 niet mijn ding. Uiteindelijk bekeek ik ‘De laatste zomer’ van Joost Wynant en ‘Dirty mind’ + ‘Linkeroever’, beiden geregisseerd door Pieter Van Hees.
Linkeroever dateert van 2008 en is de debuutfilm van Pieter Van Hees. Een Vlaamse thriller. Het doet in eerste instantie wat wenkbrauwen fronsen, maar vanaf het begin weet je dat het menens is. Over de ganse film hangt een intrigerende waas van spanning. De goede acteerprestaties stuwen die spanning nog verder de hoogte in. De regisseur mengt realiteit en fictie dooreen en zet zo naar mijn mening één van de betere Vlaamse thrillers neer. Een thriller die mij wat aan de magisch-realistische boeken à la ‘De komst van Joachim Stiller’ doet denken, boeken waar ik in het bijzonder van hou. En dat als debutant.
Helaas kon zijn tweede film Dirty Mind mij iets minder bekoren. Een sterke Wim Helsen, maar de acteermotor durft bij de rest van de cast wel eens te sputteren.
