Mind foolness

Een weekje geleden begon ik te lezen in Bezoek van de knokploeg van Jennifer Egan. Twee hoofdstukken later ben ik alvast gewonnen voor het verhaal over (voorlopig) platenlabelman Bennie en zijn assitente Sasha.

Ineens passeert het groepje Stop/Go de revue, zingende zusjes. Een tiental bladzijden later kom ik tot de verrassende constatatie dat deze dames een duo zijn. Mijn hersenen hadden blijkbaar voor mij uitgemaakt dat zingende zusjes uit drie stuks bestaan – hoewel dat nergens zwart op wit beschreven stond.

Noem het de invloed van de Vinken zusjes uit The Voice van Vlaanderen. Of hoe mijn brein assumpties maakt nog voor ik mij kan voornemen om dit niet te doen.

De trui van Steven Van Belleghem

De vraag is niet waar Steven Van Belleghem zijn vestimentaire inspiratie haalt.

Bij Jommeke. Of misschien bij Kuifje.

De vraag is welk kleur de cover van zijn tweede boek zal hebben.

Zwart dus!

•••

UPDATE

Om onduidelijkheid uit te sluiten: de cover van het Nederlandstalige boek is wit, de cover van het Engelstalige zwart. Steven Van Belleghem droeg tijdens de boekvoorstelling vandaag in ieder geval GEEN trui. Een hemdje! En ik zag dat het goed was… :)

exit 2011 – enter 2012

“Past is prologue” wist William Shakespeare ons bij te brengen.
Wie zijn wij om deze meester tegen te spreken?

Dus dringen we 2011 richting het collectief verborgene.
En nemen we goed voor dat het een jaar moge worden met rijkelijke porties…

jolijt
voedselkwaliteit
verhuisgelegenheid
festiviteit
geduldcapaciteit
blakende gezondheid
welsprekendheid
lichaamsactiviteit
waarheid en niets dan de waarheid
appetijt
woordenwijsheid
geliefdentijd

Geniet, zelfs zonder mate!
We klinken nog…

Dilemma van de dag

Like!
Iedere rit een persoonlijk snelheidsrecord vestigen zonder zwaar over de schreef der toegelaten snelheid te gaan op het traject Gent – Vilvoorde of de omgekeerde richting. Pakweg een half uurtje woon-werkverkeer. ’s Morgens langer (uit)slapen en toch beduidend vroeger op de werkplek aankomen. Een verademing.

Dislike!
Iedereen uit mijn onmiddellijke omgeving overbrugt de periode tussen kerst en nieuw buiten de Belgische grenzen. Letterlijk gezien bevinden die “iedereen” zich dus momenteel niet in mijn buurt; ze zijn in London, Rijsel, Berlijn of Polen. En na een jaartje reisdieet wegens bouwperikelen vervult iedere tekennengeving van buitenlands vertoeven mij met een tikkeltje niet-slecht-bedoelde jaloezie.

Met veel graagte ruil ik Vilvoorde deze week in voor een wereldstad of een berg vol sneeuw. Maar mag ik mijn coupons voor fileloze dagen dan wel in 2012 opgebruiken?

Appartemensen

Mensen die apart en toch samen leven. Het zou op een LAT-relatie kunnen duiden. Maar ik verwijs naar zij die boven, onder en naast elkaar wonen in een appartementsgebouw.

Appartemensen.

Ik hoorde het woord voor het eerst uit de mond van een ex-buurman.
En het woord bleef hangen.

Daarenboven heb ik de gewoonte om te Googlen vooraleer ik iets teken. “Als puntje bij paaltje komt…” bijvoorbeeld. Of “Hartzeer“. Of “Baksteen in de maag“.

En toen ik dat deed voor “Appartemensen” stuitte ik zowaar op een boek van Dimitri Leue met een identieke titel. Alright, het onderwerp is reeds aangesneden. Vermoedelijk door mensen – misschien wel aparte mensen – met meer talent dan ik. Dus ik waag mij niet meer aan een tekening.

Spontaan popt ‘Flat life’ van Jonas Geirnaert op…
Een toepasselijk kortverhaal. Voor mensen, zij het apart of niet.

[vimeo http://vimeo.com/3102926]