69 dingen, 3 down today…

Lijstjesmadam, that’s me!

Al moet ik toegeven dat de ’69 dingen die je moet eten vooraleer je sterft’ uit De Standaard recentelijk wel wat in de vergetelheid raakte. Hoog tijd dus voor eerherstel. Vandaag voegde ik de daad behoorlijk stevig bij het woord door meteen 3 dingen uit te vinken.

  • Chocolade van Demeestere in Heverlee
  • Kazen van Elsen in Leuven
    (en meteen ook nogmaals de Pas De Bleu van Het Hinkelspel)
  • Steak béarnaise van Meating Room in Leuven (uitgebreide blogpost volgt)

3 down. We zijn weer ietsje meer voorbereid op een hopelijk niet ongewisse dood…

Shoppingbuit

Ik heb even getwijfeld of ik deze post wel zou posten, want ik pretendeer absoluut niet een fashionista te zijn… Verre van. Maar ook ik hou wel van shoppen en uiteraard nog het meest van dat “Oh yeah!” gevoel bij de vangst. De mindere momenten in het pashokje met een te klein of te groot kledingstuk neem ik er noodgedwongen bij.

Op de derde dag van de zomersolden 2012 plande ik vandaag een dagje shoppen met mama en zus. Het doel? Zo veel mogelijk ‘bovenstes’ voor zo weinig mogelijk geld, want bouwen en shoppen gaan niet zo vlotjes samen.

Maar wat kocht ik nu?
[Oplijsting in volgorde van aankoop…]

Een kleine waarschuwing dat kleren fotograferen zonder dat je ze aantrekt sowieso een ondermaats resultaat oplevert. Al blijft het een indicatie.

Talking French | -50% ~ soldenprijs € 59,50
Hier is een dankjewel richting de mama om te trakteren zeker op z’n plaats!

Esprit | blouse = -70% ~ soldenprijs € 14,99 | riem = € 15,95

Vero Moda | soldenprijs € 10

 Massimo Dutti | soldenprijs € 27,95

Hema | € 1,90
En dit is een kadootje van mijn zus. Waarvoor ook een dikke merci!

In totaal spendeerde ik slechts een luttele € 67. Missie geslaagd!

Vélo Antwerpen

Ze rijden al een eindje rond, die toch wel grappige rood-witte fietsen van ’t stad. En niet zonder bijval, want intekenen op jaarabonnementen kan momenteel niet meer wegens uitverkocht. Dagkaarten behoren wel nog tot de mogelijkheid. Wij beschikken echter over demopasjes en onderwerpen Vélo Antwerpen zo aan de proefondervindelijkheid.

Eerst en vooral een dikke duim… Je beweegt je vlotjes doorheen de stad zonder het gevoel te hebben dat je op een vervoermiddel moet passen. Bijwijlen dus ook wel wat vreemd, want heel af en toe schiet iets als “Heb ik mijn fiets wel gesloten?” of “Waar heb ik mijn tweewieler nu alweer geparkeerd?” door mijn hoofd. De fietsen bollen bovendien lekker, de één wel iets lekkerder dan de ander.

De ganse dag zijn we verkeerdelijk in de waan dat we slechts een half uurtje tijd hebben vooraleer we de fiets terug in een fietsstation moeten haken. Om deze te lokaliseren, maak ik gebruik van de Mijn Vélo app. De gebruiksduur per rit ligt echter veel hoger: maar liefst 4 uur in plaats van een half uurtje. Stonden wij daar mooi 5 minuten wortel te schieten op de Draakplaats toen mijn vriend toch liever een andere fiets wou…

Hoewel het ingebruiknemen en terugbrengen van de fietsen uiterst vlot gaat (met een simpele veeg van de pas over de registratiepaal), krabben we in Park Spoor Noord toch even in het haar… Onze compagnon slaagt er maar niet in zijn fiets correct in te leveren. Na verschillende ‘gaatjes’ uit te proberen en een lichte commotie, wordt duidelijk waarom: in de ‘gaatjes’ hebben – wellicht kleine rotjochies – steentjes gestopt waardoor de fiets niet herkend wordt door het systeem. Geen simpele hoe je deze sabotage kan voorkomen!

Tenslotte missen wij uiteindelijk onze laatste trein terug naar Gent toen het fieststation aan Antwerpen Berchem plotsklaps kuren vertoonde. Telkens wanneer we de fiets correct wilden inleveren, verscheen een nieuw nummer van een te ontlenen fiets op de display. Ja, misschien hebben we in onze haast de demopasjes ietwat door elkaar gehaald. Maar er klopte wel degelijk iets niet…

Kortom, Vélo Antwerpen is een verrijking voor ’t stad. Het wordt alleen zaak om er de nodige aandacht aan te blijven besteden… Niet slabakken dus!

 

Seefbier

Je hebt zo van die drankjes die zich meteen laten omringen door een soort mythisch aura. Ik denk aan Roomer, bekend in Gent edoch niet zo ver daarbuiten. In diezelfde categorie verovert het Seefbier nu bierterrein in Antwerpen. Johan Van Dyck, de man achter het Seefbier en z’n Antwerpse Brouw Compagnie, gooide eerder al hoge ogen bij Vedett. Meerdere malen vroeg ik mij af welk marketinggenie telkens opnieuw met dat ‘boenk erop’ merchandising item kwam aanzetten: van terrasmeubilair over zonnestoelen tot muntjes. Altijd even trendy vormgegeven…

Het is dus als het ware een vanzelfsprekendheid dat ook het plaatje van het Seefbier klopt. Een ‘uitgestorven’ bier uit de Antwerpse Seefhoek krijgt een tweede leven en meteen tevens een look die door z’n hoge retrogehalte knipoogt naar dat verleden. Maar uiteraard draait het bij bier uiteindelijk om de smaak en die zit mijn inziens meer dan goed. Een normaal pilsje kan mij doorgaans niet bekoren; ik hou meer van witbier of geuze. Dit Seefbier lijkt aan die doorsneepils elementen toe te voegen die het bier net iets dichter tegen mijn smaakvoorkeur doet aanleunen. Lekker!

Nu nog wachten tot het ook tot in mijn lokale (Gentse) supermarkt doordringt…