Wat doe je op een zaterdagmiddag na de expo van Michaël Borremens in BOZAR? Aperitieven, tiens! We trekken richting Sint-Katelijneplein, omdat we het daar best gezellig vinden. We stelden op voorhand helaas vast dat De Noordzee momenteel vakantie neemt. Dus zijn we niet ingesteld op vis aan een toog. Daarom doet het dubbel deugd als we ter plekke merken dat er aan de overkant nog een andere viswinkel annex eettoog is: ABC Poissonnerie*. Op andere plaatsen (off- en online) duikt de naam Mateos tevens op en er zijn nog elementen die een Spaanse invloed doen vermoeden. Tapastime dus!

Rondom ons zie ik oesters, mosselen, scheermessen, sardines, calamares, … Op het bord lonkt nog veel meer lekkers uit de zee. Wij zijn echter van plan nog ergens (neerzittend) te gaan lunchen en willen onze bestelling logischerwijs licht houden. Graag twee glazen witte wijn (€ 2,50) en mosselen (€ 8). En daarna zien we wel.

De Zuid-Afrikaanse wijn is fris en drinkt lekker weg. Ondertussen zien we hoe gastheer Max samen met een paar jongelingen de visbar runt. Hij loopt heen en weer tussen de bakplaat (een soort teppanyaki) en de toog van de viswinkel. De basisbereiding is de volgende: gesneden uien en paprika’s op de plaat, vervolgens de vis, vervolgens kruiden, indien gewenst pikante olie en tot slot gaar laten worden onder een stolp. Daarna wordt de tapa opgediend in een kleine paëllapan op een bodem van sla.

Inmiddels hebben wij bestek, sneetjes mega-knapperig stokbrood en een kom voor de lege mosselschelpen gekregen. Wat een perfecte manier om van Brussel en het weekend te genieten! De mosselen zijn groot, sappig, smaakvol en zoals gewenst een tikkeltje pikant. We twijfelen even wat we nog zullen bestellen en gaan uiteindelijk overstag voor de calamares die we voor onze klanten bereid zien worden.

Tijdens ons tweede wijntje wordt het wat drukker en barst de chaos een beetje los. Een jonge helper wil ons de calamares opdienen, maar dan begint een niet zo lieve dame aan de andere kant van de toog te klagen en te beweren dat dat ‘haar’ calamares zijn. De jongeman raakt wat in de war en geeft ze haar uiteindelijk na een tijdjes discussiëren. Wanneer wij hem vragend aankijken, weet hij het helemaal niet meer. We zeggen daarom dat hij het zo mag laten, rekenen – zonder hard feelings – af en trekken naar de Vlaamsesteenweg.

A la prochaine, Max & co!

•••

* Ja, @igloosarecool, het klopt dat jij daar al iets over had laten vallen…