Lof, het restaurant en de bar van het Sandton Grand Hotel Reylof in Gent, staat al lang op mijn restolijstje. Alleen beland ik niet zo gemakkelijk in aan hotels gelinkte eetdingen. Op een vrijdagmiddag spreek ik er uiteindelijk af voor een zakelijke lunch.

Ik arriveer als eerste en tel een vijftal gevulde tafels in het erg grote en druk ingerichte (denk bloemenprints op de muren, stoelen met hevige zwart-wit-patronen, …) gelagzaal. Ineens beginnen enkele heren piano, contrabas en gitaar te spelen, blijkbaar in het teken van de Film Fest lunch. Jammer voor hen dat er niet meer publiek zit. Ik apprecieer dit muzikale extraatje wel…

Terwijl ik wacht, bestel ik al een witte wijn. Nog vooraleer mijn gezelschap voor mij komt zitten, worden twee hapjes geserveerd. Een krokantje gemaakt van gerookte bokking (grote haring) met remoulade saus en een mousse van zuurkool met bacon en gerookte appel. Dat haringkrokantje zit tussen de spectaculaire ruggengraat van een vis en tijdens het opeten vergeet ik om de remoulade er op te smeren. Oeps! Dat wordt achteraf oplepelen dus. Lof overtreft mijn verwachtingen van bij de start…

Ondertussen bestellen we de lunch: twee gangen voor € 28,50, oftewel voor- en hoofdgerecht, oftewel hoofd- en nagerecht, inclusief koffie of thee. We verkiezen de hartige gangen. Niet veel later volgt nog een amuse: mousse van selder met schuimpje van mais met pompelmoes. Voor mij het mindere broertje van de hapjes, wegens te zoet met die mais en popcorn.

Het voorgerecht maakt écht indruk. We krijgen tartaar van hert met miso, aardpeer, sudachi en oester voorgeschoteld. Nooit eerder at ik tartaar van hert, alleen al daarvoor mijn complimenten aan de chef. Ook voor het dresseren trouwens een dikke duim. Dit is zo’n gerecht dat ik heel traag hapje per hapje opeet om alle ingrediënten en smaken in mij op te nemen. Het zijn er veel en toch klopt het. Sudachi is trouwens een Japanse citrusvrucht, voor wie zich dit moest afvragen (ikzelf dus vooraleer ik het googlede).

Daarna volgt schelvis met risotto, biscuitje van inktvisinkt, groene asperges en kreeftenjus. De smaakvolle schelvis komt in een mooie portie; ik twijfel even of ik het vel zal opeten, maar doe dat uiteindelijk toch wegens goed gebakken. De gestoomde en gegrilde groenten (paksoi, wortel, groene asperge, zoete aardappel, eekhoorntjesbrood, mais) resulteren in een visueel aantrekkelijk bord. Wel at ik al betere risotto en lijkt deze hoofdschotel ondanks de kreeftenjus een beetje binding te missen. Binding is wellicht de foute term, ik bedoel eerder dat het net iets te weinig één geheel vormt. Pas op! Ik ben nu echt wel streng…

We ronden af met koffie.

Blij dat ik eindelijk de moeite genomen heb om Lof te komen ontdekken… Het zou iets gezelliger zijn met meer gevulde tafels, dus laat ons hopen dat positieve blogposts als deze daar aan kunnen bijdragen. Lof voor Lof, een binnentrapper als eindconclusie!