Ik ben niet meteen een koffieleut. Ik word dan ook iets minder hard dan de gemiddelde Gentenaar naar de zo populaire koffiebars gezogen. Voor de gezelligheid probeer ik het, een cappuccino of een latte macchiato. En ik moet zeggen dat de mooie figuren op dat melkschuim van de getrainde barista’s – vaak vrouwen overigens – en dan dat warme goedje eronder inderdaad innerlijke vrede stimuleren.

Op zoek naar een rustige zaterdag fiets ik rond 10u ‘s morgens richting de hoek van de Savaanstraat en de Walpoortstraat (de aflopende straat van de Vooruit richting Sint-Baafs). Het blijkt er bijzonder levendig. Quasi alle tafeltjes en tevens stoelen aan de toog rondomrond tegen de ramen zijn ingenomen. Er staat bovendien een aanzwellende rij aan de toog – waar je sowieso moet bestellen (zo merk ik snel), dus eigenlijk logisch. Wanneer een koppeltje vertrekt, palm ik hun plaats met zicht op de etalage van schoenwinkel Giraldo alvast in. Ik hou er best wel van, plekken waar je aan het raam kunt zitten en rustig je ding doen of gewoon naar voorbijgangers staren.

Na de koffie- en ontbijtkaart onder de loep genomen te hebben, schuif ik mee aan. Voor mij graag een cappuccino (€ 2,60) en een toast + boiled egg + Gouda cheese (€ 4). Ik reken meteen af, krijg het nummer 4 en mag terug naar mijn plaats. Ik zit nog maar een paar bladzijden ver in ‘De nazi en de kapper’ als eerst mijn ontbijt en daarna ook de koffie door twee verschillende dames gebracht wordt.

De toast blijkt heerlijk warm krokant Turks brood en verder biedt het bord plaats aan twee sneetjes Goudakaas, dat gekookte eitje, boter, abrikozenconfituur en een peper- en zoutvat. De ene helft van de toast beleg ik met een beetje boter (iets wat ik niet in huis heb en bijgevolg buitenshuis extra van geniet) en de kaas. Tussen het nippen van mijn koffie door ga ik verder met het eitje. Het pelt gemakkelijk en doet dus niet al te zacht gekookt vermoeden. Dat blijkt te kloppen en is meteen de enige bummer van mijn bezoekje aan de Or Espressobar. Niets te doppen dus, maar ik lepel het toch leeg met wat zout als extra smaakmaker. Tenslotte moet de abrikozenconfituur er samen met de andere helft van de toast aan geloven.

Volgens mij ben ik breed glimlachend buitengewandeld… Zo wil je toch elk weekend – en waarom niet bij uitbreiding de rest van de week – inzetten? What else? Volgende keer probeer ik een iets exotischer koffie.