Het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst – kortweg S.M.A.K. – synoniemt voor velen nog met Jan Hoet. Tegenwoordig floreert het museum tegenover het iets ouder georiënteerde broertje (Museum voor Schone Kunsten) onder het artistiek oog van Philippe Van Cauteren. Mijn vorige bezoek moet van ongeveer *schaamrood* 8 jaar geleden zijn, dus hoog tijd om nog eens zonder TRACK impuls de tentoonstellingen te checken. Op zondagvoormiddag kan dat als Gentenaar overigens gratis. Gelukkig hoor ik als kersvers Mariakerkenaar nog steeds tot de stad Gent: zo kan ik niet alleen meestemmen voor de Gentse burgemeester, plus na de stembusgang kostenloos een museum meepikken.

Naast de tijdelijke tentoonstellingen Chambres d’Amis, Stijn Ank en Daniel Buren behaagt voornamelijk Ensemblematic. De opzet is eenvoudig: in plaats van één of enkele werken per kunstenaar tentoon te stellen, opteert het S.M.A.K. voor uitbreding door aan iedere naam een zaal te wijden. Marcel Broodthaers, Jan Fabre, Wim Delvoye, Panamarenko, Luc Tuymans, Michaël Borremans, allemaal krijgen ze een bepaalde ruimte met hun werk. Stuk voor stuk levende of voortlevende monumenten. Die betonmolens snijden uit hout of kasten kleuren met een blauwe balpen. Vaak een kwestie van liefde of haat. In mijn geval – in het bijzonder bij Fabre – mag je wel spreken van (echte) liefde.

Ik beloof dat ik nu geen 8 jaar meer wacht voor een vervolgbezoekje…

Tot slot nog even vermelden dat de C van cultuur ook terugkomt in cava. Jawel, een glas cava is volgens mij de enige verantwoorde manier om een zondags museumrondje af te sluiten. Denk daar tevens een bagel (cream cheese, bacon, ijsbergsla, fried onions) bij – met dank aan de hippe lui van Avenue L en hun nog van TRACK resterende pop-up bar. Je begrijpt dat ik met een 100% zondaggevoel buitenkuierde…