Als je blogt, vraagt men wel eens of je iets wil testen. Als je geregeld over food blogt, is dat doorgaans iets eetbaars. Uit respect schrijf ik daar dan wat over, meestal omdat het moet. Maar in dit geval omdat ik het wil.

Want ik ben eerder een hartig dan een zoet type. Lees dat ik onder normale omstandigheden nooit ‘Neen, dankjewel!’ zeg tegen aperohapjes, dus ook niet tegen een handvol chips. Ik hou van kroepoek, nacho’s, doodnormale zoute chips, deze met picklessmaak, (sea)salt & pepper en Lay’s Sensations Thai Sweet Chili.

Lay’s breidt zijn gamma echter uit met een nieuwe smaak: grilled steak & onion. Nu ben ik in se principieel al geen fan van chips die smaken naar vlees (ham, roasted chicken, …). Het voelt gewoon tegennatuurlijk. Allerlei kruiden graag, maar geen grilled steak. Na het eigenlijke proeven moet ik eerlijk toegeven dat ik de steak niet meteen smaak. Misschien gelukkig maar, want op die manier vind ik ze toch eetbaar doch nog steeds geen topper.

Neen, ik heb niet deelgenomen aan de ‘Maak je smaak’ wedstrijd en gestemd heb ik ook niet – al had ik dat omwille van bovenstaande redenen niet op de Bicky Crisp gedaan. Als ik iets had ingestuurd, was het wellicht kardemom, komijn, kurkuma, kaneel (4K) of zo.

Alhoewel. Zelfkritiek moet kunnen. Ben ik wel eerlijk en onbevoordeeld door zo tegen een vleessmaak in chips te fulmineren? In Kobe Desramaults De Vitrine degusteerde ik toch ook met smaak de chips van varkensoor? En die praline met baconsmaak van Dominique Persoone heb ik toch ook gekocht? Misschien moet ik mijn mening toch ietwat bijstellen.