Een boek van Paolo Giordano

Na jaren romanloos wezen, wachtte ik de afgelopen maanden op dat boek dat mij meedogenloos zou katapulteren richting verleden. Richting mijn verleden met leesverslaving. Pagina na pagina verslinden, zonder enige notie van een wereld buiten dat boek.

En Paolo Giordano slaagde hier moeiteloos in.

Paolo vertelt het verhaal van Alice en Mattia. Eén moment dacht ik aan mezelf en mijn jeugdvriendje Matthias. Eén moment maar. Tot ik merkte met hoeveel moeite de protagonisten in het leven staan. Wat vooral meteen aangrijpt, is de manier waarop zowel Alice als Mattia ongelofelijk hard vechten met het leven. Nikske levenslust. En leven met littekens. Van jongsaf. Getekend voor het leven – al lijkt dat in hun geval soms een ongeschikt woord.

Hartverwarming. Rillingen. Oprispingen. Je zou ze persoonlijk dooreen willen schudden. Of een schouder bieden. Maar als je weet dat zij zelf die eenzaamheid niet kunnen of willen doorbreken, dan weet je dat het vergeefs is.

Een happy end ware dan ook ongepast…

‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ holderdebol.comder kopen?