Woordspelingen met tapas zijn populair tegenwoordig.

• Er zijn de patapas van VLAM.
  Voor zij die van aardappelen houden.
• En de hoppas van de Week van de Smaak.
  Voor zij die wel een hapje bij het Belgische bier lusten.
• Iets verder terug in de tijd waren er de wappaz van Christer Elfving.
  Voor zij die de Spaanse klassieker graag iets wereldser zien,
  misschien zelfs absoluut Zweeds.

Een vaststelling van mijn kant, geen waardeoordeel.
Want ik geef toe: wat bekken ze lekker…

Gisteren at ik een witte Chokotoff. Jawel, een witte Chokotoff.

Meteen maakte ik een bedenking rond de zekerheden in het leven. Een Chokotoff hoort chocoladebruin te zijn. Liefst nog met een gouden richeltje op het verpakkingspapiertje – of is dat een urban legend? Het doet er mij ineens aan denken dat ik als marketeer bij Côte d’Or toch iets zou doen met die legende.

Maar deze extreme white over van Chokotoff is dus geen alleenstaand geval. Sinds een paar jaar lijkt het alsof chocoladefabrikanten een nieuwe niche ontdekt hebben. Chocoladeproducten die iedereen al kent en massaal consumeert, maar dan in het wit. Denk aan witte Maltesers, Twix, Lion, Mikado, …

Vroeger bracht de Sint mij steevast witte chocoladefiguren. Wat kende die man toch goed mijn persoonlijke voorkeur… Toch kan deze witte trend mij niet boeien. Geef mij door de band genomen maar het origineel!