Hasta La Vista

Een film van Geoffrey Enthoven

Als Vlaamse-film-fan stond Hasta La Vista allicht op mijn filmlijstje. Volgens een vriend die meewerkte aan de opnames in Spanje een absolute aanrader. Volgens de jury en het publiek op het Filmfestival van Montréal idem dito.

En dat ik hun mening onderschrijf!

Hasta La Vista beroerde van openingsscène tot eindgeneriek. Ik heb oprecht en luidop gelachen, wat een zelfzaamheid genoemd mag worden met bewegend beeld als aanleiding. Ik heb even geslikt, wel geen traan gelaten. Applaus ook voor de acteerprestaties! Robrecht Vanden Thoren bekoorde al in De Laatste Zomer (een film van Joost Wynant met tevens de immer degelijke Gilles De Schrijver), doch in Hasta La Vista beklijft hij. Het kleine zusje Kimke Desart verrast als toptalent in wording!

Sommigen zullen de film lichter uitvallen vinden dan pakweg Rundskop of De Helaasheid Der Dingen. Dat klopt. En toch bewonder ik dat de regisseur bij het nekvel pakt en in dezelfde scène nog op de lachspieren werkt. Rond een onaangesneden en taboebeladen onderwerp dan nog wel.

Linkeroever

Een film van Pieter Van Hees

Dankzij de Vlaamse Filmweek van Telenet kon ik deze week overvloedig mijn Vlaamse filmhonger stillen. 11 titels – waarvan 4 reeds gezien, 5 mogelijk deze week te bekijken, 2 niet mijn ding. Uiteindelijk bekeek ik ‘De laatste zomer’ van Joost Wynant en ‘Dirty mind’ + ‘Linkeroever’, beiden geregisseerd door Pieter Van Hees.

Linkeroever dateert van 2008 en is de debuutfilm van Pieter Van Hees. Een Vlaamse thriller. Het doet in eerste instantie wat wenkbrauwen fronsen, maar vanaf het begin weet je dat het menens is. Over de ganse film hangt een intrigerende waas van spanning. De goede acteerprestaties stuwen die spanning nog verder de hoogte in. De regisseur mengt realiteit en fictie dooreen en zet zo naar mijn mening één van de betere Vlaamse thrillers neer. Een thriller die mij wat aan de magisch-realistische boeken à la ‘De komst van Joachim Stiller’ doet denken, boeken waar ik in het bijzonder van hou. En dat als debutant.

Helaas kon zijn tweede film Dirty Mind mij iets minder bekoren. Een sterke Wim Helsen, maar de acteermotor durft bij de rest van de cast wel eens te sputteren.

Ryan Woodward

Ik ben fan.

Zijn animaties brengen sierlijk en tegelijk ontroerend eenvoudig dans in beeld.
Dans plakt. Tekeningen plakken. Allemaal aan de ribben.

Gisteren wereldwijd aanschouwd door zoekende surfers. Ryan Woodward, maker van de Google doodle als eerbetoon aan danseres Martha Graham.

Een paar maanden geleden bekoorde hij al met een ijzersterke animatie die je meewiegt doorheen de gestroomlijnde bewegingen van dansende lichamen.

Meer van dat, Mr Woodward!

L’Illusionniste

Een animatiefilm van Sylvain Chomet

Indertijd zwaar gecharmeerd door Les Triplettes de Belleville. Bijgevolg hooggespannen voor deze animatiefilm met Oscar-ambities van Sylvain Chomet. Een origineel scenario op naam van Jacques Tati drijft die verwachtingen hemelwaarts.

Wat resulteert in een “half autobiografie van, half ode aan Tati, die barst van de vaderlijke liefde, subtiel weggemoffelde naargeestigheid en een in elke frame doorsijpelend schuldgevoel”, zoals Digg*er Vincent Van Peer raak recenseert.

Mijn eindbalans sluit zich aan bij de zijne: aandoenlijk ontwapenend, niet instapklaar, doch een diepdroevig meesterwerkje van 73 minuten.

Rundskop en het nalillen

Rundskop blijft zoals ze zeggen aan de ribben plakken. Vooral de traumatische scène die van Jacky Vanmarsenille een aan testosteron verslaafde man maakt. Een man die bovendien meer en meer tot de beesten die hij zelf inspuit lijkt te verworden.

Onderstaande cartoon van Boerke paste treffend in dit nalillen. Geen runderen, maar varkens. Geen Jacky Vanmarsenille, maar jeugdvriend Diederik.

Bron: www.boerke.be

Mijn voorbeschouwing
http://elidesc.com/2011/02/05/rundskop-before/

Mijn nabeschouwing
http://elidesc.com/2011/02/06/rundskop-after/

•••

* Het neologisme nalillen gebruik ik in deze context als synoniem voor nazinderen. Lillen als in lillende ingewanden, iets wat ik mij vooraleer herinner uit de les Latijn. Naar mijn aanvoelen een term die beter dan zinderen in deze context van beesten, van vlees en bloed past.