Vooraleer ik start met het schrijven van deze resto review tik ik ‘ramen’ in het zoekvenster van mijn blog. Instant scroll ik doorheen nogal wat ramenherinneringen: Nanaban (Zaventem), Eetramen (Gent), Umamido (Zurenborg en Flagey), Golden Gai (Gent), … Stuk voor stuk smakelijke souvenirs, niettemin – spoiler alert – krijgt Takumi op de Antwerpse Marnixplaats mijn persoonlijke label van ‘best ramen ever’. Misschien nog even toelichten dat ik nog nooit in Japan noedels slurpte, dus Takumi moet enkel op Belgische bodem concurreren.

Mijn collega wacht mij iets na 12u00 op. Controlefreaks als we zijn, vragen we ons af of er plaats zal zijn in deze ramenbar waar je niet kan reserveren… Onnodig gestress zo blijkt, want bij mijn aankomst zijn er slechts twee tafeltjes bezet.

Voor ons ligt een zalig kitscherige menukaart met foto’s, alsook een aparte drankkaart en een weekday deal: je betaalt de normale prijs voor jouw portie ramen, niettemin krijg je voor slechts € 3 (in plaats van gemiddeld € 6,50) een side dish. Verkocht!

Tijdens mijn online vooronderzoek valt mijn oog op de ‘Daily limited’ bij enkele types ramen, meer heb ik niet nodig om mijn keuze alvast tot die bowls te vernauwen. Bovendien merk ik dat ze hier voornamelijk kip serveren, terwijl in andere noedelzaken – ik denk bijvoorbeeld aan Nanaban in Zaventem – soms enkel varken op het menu staat. Neem daarbij nog dat ik wel van pikant eten hou. Met deze drie beslissingsparameters land ik automatisch op de Mala Noukou Chicken Ramen (€ 16,50). Mijn collega kiest de niet-pikante variant.

Qua sides stel ik voor om een portie gyoza en een portie takoyaki te bestellen. We twijfelen tot slot even over wel of geen alcohol, maar zwichten uiteindelijk toch voor een pintje van het vat. Geen Stella of Jupiler hier, wel Kirin Ichiban Shibori (€ 3,50 voor 30 cl).

Okay, de takoyaki – oftewel languit inktvisballetjes met mayonaise – zijn dé max! Een beetje warm, dat wel. Dus wanneer je besluit om het ganse ding volledig in je mond te steken wegens niet zo handig met chopsticks, moet je wel even met bolle kaken de warmte uitzitten. Desalniettemin smaken deze inktvisballetjes minstens even goed als ze er uit zien. Er staat niet omschreven met welke bruine saus de balletjes overgoten worden, uit de menukaart leiden we echter af dat het wellicht om de mij onbekende otafuku saus gaat. De gyoza vallen trouwens eveneens in de smaak, alleen komt dat minder als een verrassing binnen… Gyoza, dat kennen we inmiddels.

Over naar de pièce de resistance, onze ramen. In mijn geval Mala Noukou Chicken Ramen, of languit omschreven als pittige romige kipbouillon ramen met gegrilde kip, groenten, lente-ui, prei, koriander, bamboe, gebakken uien, nori, kipgehakt en shoyu tamago.

Nu kan ik niet anders dan verklaren waarom ik in de inleiding al sprak over ‘best ramen ever’.

• Voor mij start dat betoog met de kip… De kip blijkt gepaneerd met als gevolg een lekker krokante buitenkant en een übersappige binnenkant. Topkipje!
• Ik vervolg met de bouillon, want de combinatie van romig en pikant werkt wonderwel.
• Kudos ook voor de shoyu tamago, oftewel het in sojasaus gemarineerde eitje.
• We spotten tevens een groente die we niet echt thuis kunnen brengen: het doet ons wat denken aan aardpeer of crosnes.
• Tot slot reageer ik enthousiast over hoe het kipgehakt onderdeel uitmaakt van deze ramen: kleine hoopjes gehakt worden gedraaid in grote wontonvellen. Op die manier krijg je een soort wontons die wat weg hebben van een zwemmende manta of zoiets.
• O ja, en de ramennoedels zelf? Die zijn uiteraard huisgemaakt en dat proef je.

Meer dan voldaan en met een brede glimlach betaalt mij collega. Nog even Payconiq’en en we zijn helemaal opgeladen om aan de namiddagshift te beginnen…

Tot de volgende, Takumi!