Etenstijd, tussen Mu.ZEE en De Grote Post. Mijn verrassingsvriendin heeft ’t Groote Huys geselecteerd en bovendien telefonisch bevestigd dat zij op iets meer dan anderhalf uur hun suggestiemenu (€ 35) kunnen serveren.

Cava + hapje
***
Italiaanse ham + parmezaanse schilfers + rucola + dressing
of
Garnaalkroketjes  + slaatje
***
Gebakken grietfilet + geplette aardappel + tomaat + mozzarella + groene pesto + pijnboompitjes
of
Filet mignon + béarnaise + slaatje + tomaat + fijne frietjes
***
Dessert van het huis

We komen aan en twijfelen nog even of er nog voldoende maaginhoud rest na Beau-Site om dat suggestiemenu een plaats te geven. Maar we zwichten toch: ikzelf garnaalkroketten en griet, de overkant hetzelfde voorgerecht en filet mignon.

Aan de lijn. Klaar. Start.

We eten met smaak. Correct, überVlaams/Belgisch (schrap wat niet past | al naar gelang uw politieke voorkeur), lekker. De zalmmousse met zure room is fris. De garnaalkroketten demonstreren een onregelmatige vorm – alsof ze op die manier met zekerheid de huisgemaaktheid willen beklemtonen. De lopende vulling behaagt. Dan moet mijn vriendin nog de strijd aangaan met een stuk rundsvlees, bijzonder smakelijk béarnaise met  opvallend veel verse dragon en allesbehalve fijne frietjes (grappig wegens als fijn op de kaart). Ik eet tevreden mijn lichtere bord leeg: een klassieke combinatie van verse vis en geplette aardappel met Italiaans toets. Met veel moeite lepelen we de nochtans lichte chocolademousse op. En als bij de koffie dan nog een étagère verschijnt met brownies, soezen en pralines kunnen we niet anders dan lachen en over doggiebags grollen. Copieus menu voor € 35! Niets hoogstaand, maar vriendelijk en eerlijk.

Wanneer de übersympathieke ober informeert waar we precies naartoe gaan in De Grote Post kan mijn vriendin niets lossen. Het is een verrassing… O. Wat. Hou. Ik. Daarvan.