We keken er al even naar uit, naar het nieuwe project van Famke Dequidt – ook gekend als de F in J.E.F., oftewel madam Jason Blanckaert. Zij en Jason kochten het pand in de Goudstraat waar voorheen café Perros Calientes zat en laat dat nu voor ons net aan de juiste kant van de stad zijn. Bovendien komen we wel vaker in die buurt voor bijvoorbeeld een drankje in de Minor Swing of de Misterioso, een Aziatische hap bij Nunchi. of Ramen.

Famke gaat voor simpele en lekkere kost en dat wordt meteen de tagline van Paulette. Mijn felicitaties trouwens voor de erg leuke neonverlichting tegen de gevel die het handgeschreven logo rood doet oplichten. En bij uitbreiding tevens voor de gehele vormgeving en de grondige renovatie van het pand – al moet ik toegeven nooit binnen geweest te zijn bij de hete honden van Perros Calientes.

In de openingsweek parkeer ik op een boogscheut van de Goudstraat en transporteer ik mijn zoontje Georges van Maxi-Cosi naar Bugaboo. Vanaf nu moet ik dus rekening houden met hoe toegankelijk panden zijn met een kinderwagen en Paulette doorstaat deze test alvast.

We beginnen met Famke te feliciteren en lonken daarna meteen naar de centrale koeltoog. Zij die mij een beetje kennen, weten dat ik wel van vooronderzoek hou. Bijgevolg kan ik eigenlijk al uit het hoofd opsommen wat er die dag in de aanbieding is… Dat lees je trouwens telkens op hun Facebookpagina of Instagramaccount, zoals bijvoorbeeld deze menukaart voor 9 en 10 november verscheen.

Even twijfel ik, maar dan maak ik de meest logische keuze ter kennismaking: we starten met de signature dish van Paulette, namelijk witloof in hesp – ook wel esperolletjes of chicons in hespe met puree (€ 13) op z’n West-Vlaams.

Verder ziet de flatcake, pruimen & framboos (€ 3,50) er te goed uit om te laten staan, dus vraag ik om een stuk voor mij in te pakken. Verder wil ik ook als goestje de chips & dip (€ 4) proeven en krijgt mijn vriend er de gezonde variant groentjes & dip (€ 4) bij. Tot slot stopt Famke nog twee van de gekende J.E.F. droge worsten – dun en een tikkeltje pikant – in mijn boodschappentas.

De lekker gekruide chips laten zich dippen in een soort kruidenkaas. Zo ook de groentjes, en dat zijn versneden stukjes paksoi, selder en radijs. Met de droge worstjes erbij maakt dit een gezellig aperomoment.

Ondertussen staan de witloofrolletjes in de oven op 160 graden. Ze mogen er trouwens zo in, want de bakjes op basis van rietsuiker zijn daarvoor geschikt. Uiteraard moet je het plastieken deksel wel weghalen, al vervang ik dat voor het eerste deel van het opwarmen door aluminiumfolie. Omdat ik terwijl babybezoek heb, staan ze er langer in dan ik normaliter zou doen. Zelfs na drie kwartier met aluminiumfolie en tot slot enkele minuten ontbloot onder de grill, zien ze er nog perfect uit.

De twee stevige rolletjes lossen de beloftes van de stickertjes helemaal in: ‘Simpel & lekker’ enerzijds en ‘Met liefde gemaakt’ (ja, daar horen we door die reclame allemaal ‘Dat smaakt’ achter) anderzijds. Ik eet niet vaak puree, daarmee dat deze retro gespoten toefjes zo smaken. Verder hou ik er wel van dat het witloof nog een heel klein beetje beet heeft en dat de saus niet te lopend wordt – ook na een klein uurtje in de oven. Met recht en rede dus een gerecht waar Famke in haar vriendenkring en bij het J.E.F. team voor bekend staat…

Voor alle duidelijkheid: bij Paulette roert Famke in de potten. Jason – die J.E.F. aan het afbouwen en Aroy Aroy aan het opbouwen is – helpt enkel wat bij de opstart.

O ja, en met het dessert kon ik niet wachten tot ’s avonds. De ovenverse flatcake moest er meteen na thuiskomst aan geloven en het stevige stuk gaat er erg vlotjes in. Te lekker.

Welkom, Paulette! Voor deze kennismaking koos ik voor de ’take away’, bij een volgende gelegenheid test ik de ‘eat in’ aan die mooie roze marmeren tafels graag even uit.