Waar spreek je af voor een lichte lunch met een vriendin die in Gentbrugge woont en thuiswerkt? Jawel, bij Ma & Ik op de hoek van de Aannemersstraat… Dit buurtadres bestaat al even; het kwam er simpelweg nog nooit van om daar eens te passeren.
Op een vrijdagmiddag in de krokusvakantie zit het er mooi gevuld met jonge gezinnen en kleine kinderen. Toch kun je er vrij rustig iets drinken en iets eten. Fijn!
Ik doe mee aan Dagen Zonder Vlees, dus speur ik naar de vegetarische opties op de kaart. Zou ik voor de vegetarische spaghetti (€ 13) kiezen of een salade met mozzarella (€ 14)? Uiteindelijk wordt het de waterkers-spinaziesoep (€ 4,50) van op het krijtbord en een boterham met hummus, rucola, kerstomaten, komkommer, appel, preischeuten, sesam (€ 8). Met een BOS ginger & lime (€ 2,40).
Lees verder →
Als het langer dan een week duurt om over een topervaring als The Jane te bloggen, dan moet het wel druk zijn… Hoog tijd dus voor een throwback naar mijn 33ste verjaardag met het indrukwekkende restaurant van Sergio Herman en Nick Bril als kader. Voor mijn 32ste kreeg ik bovendien van een goede vriend een kadobon en het leek mij gepast om die exact 365 dagen later te consumeren. Voor de volledigheid even melden dat ze momenteel wegens overweldigend succes de verkoop van bonnen on hold hebben gezet.
We reserveren op dinsdagmiddag met de bedoeling om van de iets budgetvriendelijkere lunch te genieten. Enkele weken voor het gebeuren krijgen we echter een e-mail om te melden dat ze niet langer het lunchmenu serveren – een oorzakelijk verband met hun een paar maanden eerder toegekende tweede Michelinster lijkt mij logisch. Toch herbevestig ik, wat moet een socalled foodie anders doen op haar verjaardag?
De parking blijkt verhuisd te zijn. Bij ons vorige bezoek – toen aan The Upper Room Bar op het eerste verdiep – stonden we nog onder het Paradeplein geparkeerd, dit keer op een paar minuten wandelafstand. Natgeregend komen we aan, de hartelijke ontvangst doet de regendruppels meteen verdampen – al besef ik hoe cheezy dit klinkt. We krijgen een tafel helemaal voorin met fenomenaal zicht op de keuken. De enige die een beetje triest kijkt, blijkt mijn meneer: de jarige mag namelijk van het uitzicht op de de keuken, de kapel en het designwise sublieme interieur genieten, terwijl hij het met enkel mijn lieftallige gezichtje – ahum! – in zijn gezichtsveld moet doen.
Lees verder →
Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.
Naast Boekhandel Walry kun je tegenwoordig koffie of thee drinken bij VOS Coffee & Tea, lunchen of eten delen (het populaire ‘foodsharing’ concept) doe je in de achtertuin bij VOS Lunch & Foodsharing.
We wandelen op een winterse middag tot achteraan: het zomerse potentieel van zo’n fijne tuin vallen meteen op. Onze keuze bestaat uit de lunch (€ 18 voor soep en hoofdgerecht) of à la carte van foodsharing doen. Ik ben te benieuwd om niet voor de laatste optie te gaan.
Starten doen we met een glas cava Avinyo (€ 7) en drie bordjes. Niet al te veel babbelen later volgt de burrata – broccolini – bagna cauda – pijnboompitten – pesto (€ 16) van de vegetarische sectie. Zeker niet mis, maar ik voel figuurlijke honger naar meer!
Tijd om over te schakelen op witte wijn: uit de drie opties per glas wil ik de Argentijnse chardonnay (€ 6). Daarbij verschijnt de softshell crab – zwarte pepersaus – komkommer – venkel (€ 18), één van mijn favorieten die gelukkig bevestigt. Waarom hou ik toch zo van deze krabjes die je met schaal en al verorbert? Wellicht omdat ze keer op keer verrukkelijk smaken, ook bij VOS.
Bij de vleesgerechten val ik instant voor de thai beef salad (€ 14) en terecht: perfecte uitvoering, Aziatisch fris, helemaal mijn ding. Daarbij drinken we een niet al te zware rode: Rioja Dios Ares (€ 7) van 100% tempranillo.
De porties liggen ergens tussen voor- en hoofgerecht, dus we lusten nog wel iets extra. Graag de bavette – ketchup van champignons – puntpaprika met rode ui (€ 14), én dan zou ik nog de twee dikke frieten vergeten die daarbij geserveerd worden. Ik zie er de humor wel van in, al voegt het voor mij niet veel toe aan het geheel.
Om af te ronden nemen we nog de churros – chocolade – mandarijn (€ 8) en daarbij cappuccino (€ 3). De gefrituurde deegvingers passen prima bij zowel de chocolade als de mandarijngelei.
Het zit goed bij VOS. Hun gerechten en wijnen zijn op niveau, voor dat terras kom ik met plezier bij warmer weer terug. En o ja, wat is het super om bij foodsharing carte blanche te krijgen van het tafelgezelschap!
Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.
Een tweede zaak openen boven een sterrenrestaurant, dat is wat Matthieu Beudaert van Table d’Amis doet in Kortrijk met Gastrobar Gust.
We volgen op een zaterdagavond krijtbord en pijlen naar de eerste etage. De resterende tafel voor twee staat helaas tegenover de bezige ingang naar de open keuken, al gluur ik daar wel eens graag naar binnen. In deze draait alles om de Mibrasa grill en zwaait chef Sebastien Ghyselen ontspannen de plak.
Als aperitief bestellen we huischampagne (€ 10) en picon (€ 8). Mijn drankje blijkt bijzonder royaal, zijn bubbels iets te warm.
Van de ‘kleine Gust’ starten we met voor elk een oester uit Saint-Vaast (€ 2,50 per stuk). Verder ook de bouchotmosseltjes met Vedett Extra White en koriander (€ 14): steevast top om te combineren met witbier en een Aziatische toets. Tenslotte kan ik niet weerstaan aan de boudin blanc uit de Mibrasa (€ 6). Gewoon gegrild, gewoon perfect.
Bij de ‘grote Gust’ komt alles uit diezelfde grill. Mijn vriend prikt instant de entrecôte Galician Txogitxu natuur (€ 29). Omdat de catch of the day uit de Noordzee uitverkocht blijkt, schakel ik over op de stoof van varkenswang (€ 20). Dan duikt er plots toch één griet (€ 22) op en switch ik enthousiast terug naar dat visje. Voor erbij lusten we fijne frietjes (€ 3), pomme anna (€ 4) en salade mille couleurs (€ 4). De voorgerechten bekoorden al, de hoofdgerechten overtreffen nog. De griet is fantastisch gebakken en leuk geserveerd met noten en zaden. De tomatensalsa als begeleiding werkt, maar ik kan niet zwijgen over die in hoeveboter gebakken aardappeltjes. Wat een geluk dat ik mijn frietjes last-minute omgeruild heb! Ook aan de overkant enkel lof…
Wijngewijs houden we het bij een glas witte en rode huiswijn (€ 6), beiden gesmaakt en aangeraden door het erg professionele team – iets wat je boven een sterrenzaak wel vanzelfsprekend vindt. Verder tevens warme woorden voor het interieur met z’n smaakvolle decoratie.
Als afsluiter kan er enkel nog koffie (€ 5) bij. Volmaakt voldaan dalen we de trap terug af, vol goede voornemens om terug aan tafel of bar te schuiven bij Gust.
Opnieuw dezelfde collega met lately de goede foodneus wijst mij op het feit dat je tegenwoordig lekker en uiterst schappelijk kan lunchen bij Kaaiman aan de Reep. Schappelijk, wat een mooi woord toch! En ik citeer hier letterlijk hun website.
Ik had al iets horen waaien over (sous-)chef X van restaurant Y die daar in de potten roert. Was het nu Tomek van J.E.F. of Angelo van Vintage? Het blijkt de laatste te zijn.
Illustratie van Kaaiman website – Copyright onbekend
Lees verder →
