Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Na een stevige wandeling langs de Schelde kloppen we op zondagavond in Dikkelvenne aan bij Brasserie Juste.

In september 2015 openden chef Tom en gastvrouw Wendy hun zaak vlakbij de kerk. De eerste indruk zit goed: eigentijds interieur en instant attente bediening. We starten met een glaasje cava Naveran Brut (€ 4,50) en de menukaart die wat verstopt zit achter nogal wat bladzijden wijn.

We twijfelen vooral tussen enkele barbites en daarna een côte à l’os delen of elk een voor- en hoofdgerecht. Het wordt de laatste optie. Ik zie vis als hoofdgerecht wel zitten, alleen blijken de sliptongen uitverkocht. Wel merk ik dat er aan een andere tafel kabeljauw geserveerd wordt, dus informeer ik of er eventueel suggesties zijn. Bingo!

Mijn meneer valt als starter voor de huisbereide garnaalkroket (€ 8,50), ik kies na veel aarzeling de gravad lax (€ 13). Daarbij selecteren we uit de vier witte opties per glas de Riesling Tanisch Kabinett (€ 5,5): minder droog dan verwacht, desalniettemin erg lekker.

Aan de overkant zie ik een artisanale kroket met verse garnalen en gefrituurde peterselie. Eerlijk is eerlijk: het water loopt me in de mond. Gelukkig bekoort ook mijn contemporaine compositie met blokjes gemarineerde zalm, radijs en (granité van) appel.

Wijngewijs blijf ik bij wit, dit keer wel de Italiaanse Le Strette (€ 5,50). De overkant volgt in de rode versie, voor bij zijn gegrilde entrecôte Hereford met salade, handgesneden frieten en pepersaus (€ 26). Helemaal volgens de regels van de kookkunst! Mijn kabeljauw, lentestoemp, gepocheerd ei (€ 24) smaakt evenzeer, alleen mocht de stoemp iets smeuïger. De lente proef ik wel nadrukkelijk door de keuze voor wortelen, erwtjes, munt en bieslook in diezelfde stoemp.

Zoals gewoonlijk passen we voor dessert. Een cappuccino (€ 3,50) willen we wel en daarbij hoort de juiste hoeveelheid zoetigheid voor mij: een stukje chocoladebrownie. Dikkelvenne heeft er – naast de aangename wandel- en fietsomgeving – een troef bij met Brasserie Juste.

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Een conceptbar waar drankjes, food en design samenkomen: genoeg troeven om bij Bar Copine in Lokeren langs te gaan voor een lunch.

Ik installeer mij aan het laatste vrije tafeltje, de krukken aan de verstoog waren ook een optie. Rondom mij zie ik alleen maar mooie (en ook lekkere) dingen en het goede nieuws is dat zowat alles te koop is.

Even staren naar de kaart doet mij twijfelen tussen soep en een salade, of een beetje gek doen met soep (€ 5) en een camembert uit de oven (€ 8) – die bij de bar bites staat. Het wordt het laatste met daarnaast een glas witte wijn. Ik verkies de Italiaanse Castelforte (€ 6) van Garganegadruif boven de Spaanse Fayenzas (€ 4). De frisse wijn komt op een strak dienblad in het gezelschap van een potje zoute snacks.

Als volgende verschijnt de dagsoep met pompoen, wortel en een Aziatische touch. De smaak zit prima, het zijn echter de extraatjes die de soep super maken: op het bord ligt als begeleiding niet alleen brood, maar ook proevertjes van de lunchkaart zoals wat gegrilde groenten, quinoa, kikkererwten. Zo logisch eigenlijk, dat lunchbars dat niet vaker doen…

De dienster waarschuwde mij dat de camembert even zal duren, dat valt al bij al mee. Ik verdenk de buren ervan een jaloerse blik op mijn kaasje te werpen. Het ziet er dan ook beeldig uit: een ingekerfde camembert met rozemarijn en soldaatjes.

Voor de aanlokkelijke taarten in de toog werken ze samen met Toert. Het vraagt wat zelfdiscipline, maar de combinatie van een volledige camembert én taart als lunch zou er toch los over zijn. Misschien een volgende keer, al lijkt Bar Copine mij tevens de ideale plek om te brunchen (op zondag, na reservatie) of te borrelen.

O ja, ik kijk op het einde nog even rond en loop met een – bijzonder mooie, het mag gezegd – zilveren halsketting naar buiten…

Op een woensdagavond spreek ik af met een vriend uit Leuven die al eens graag in Elsene komt en al eens graag Japans eet. Perfecte parameters om een diner bij Kamo voor te stellen in de Waterloosesteenweg. Ik vind een parkeerplekje in één van de omliggende straten en stap op het uur van afspraak binnen. Mijn gezelschap laat inmiddels weten dat zijn verkeer niet mee wil en dus krijg ik het eerste half uur ruim de gelegenheid om rond te kijken. Ik zie een rustuitstralend team, een open keuken met eettoog (stom dat ik daar niet gereserveerd heb) en een modern interieur met sobere houten latjes.

Foto: The Foodalist

Er wordt mij gevraagd of ik al iets wil drinken. Goed idee! Doe sowieso maar een fles spuitwater en dat Owa amberbier (€ 4) proef ik tevens graag. Wanneer de laatkomer binnenkomt, bestelt hij hetzelfde. En daar hoort een amuse bij: een soort springroll met kip, diverse kolen en een gojibes. Oogstrelend!

Lees verder →

Ik woon op zo’n 4 à 5 kilometer van het Gentse stadscentrum, niets wat je niet te voet kan overbruggen dus. En omdat het met mijn conditie niet meteen de goede richting uitgaat, besluit ik om te voet wat verse vis te gaan kopen bij De Vis. Loop ik dan wel net niet toevallig rond 12u00 langs een perfect lunchadres: Le Botaniste in de Hoornstraat.

Je waant je op deze locatie waar voorheen Boxy Fine Foods zat even in een authentieke apotheek. Gelukkig worden er alleen maar eetbare zaken voorgeschreven. De eetkeuzes staan op een groot krijtbord, de eettoog laat al wat in de potten kijken.

Lees verder →

Uit dineren met de zesta.be madammen, meer moet dan niet zijn op een lenterige woensdagavond. Plaats van afspraak is Schnitzel op de Antwerpse Paardenmarkt, een – toch wel een trend – maandag-tot-en-met-vrijdag zaak waar je kleine gerechtjes deelt. Ik ben iets te vroeg, dus ik bekom even van de werkdag met een pintje bij Clodette.

Tegen 19u00 steek ik de straat over om in een gezellig pand binnen te wandelen met de sfeer van een authentiek eetcafé. De vriendinnen zitten er al, ik schuif bij. Vanzelfsprekend deden we alledrie al een beetje online research op voorhand, dus we weten aan wat we ons kunnen verwachten. Maar first things first: bubbels!

Ondertussen kiezen we drie hapjes en van bij de categorieën vlees – vis – veggie telkens één gerecht. De eensgezindheid blijkt als vanzelf te gaan.

Lees verder →