Misschien wat vreemd om een resto review te schrijven over een pop-up die net – letterlijk vandaag – de deuren sloot. En toch doe ik het. Want het mag gezegd: lang geleden dat ik me zo goed én veelvuldig amuseerde op een plek. De Garage, you’ll be missed!

Initiatiefnemers zijn J.E.F. en Gomez, dus een combi van food en drinks. En ook wel DJ’s. Ze openden tijdens de Gentse Feesten en serveerden tot vandaag iedere week een ander menu, grotendeels bereid op de barbecue door chefs Jason (Blanckaert) & Tom (Pauwelyn). Valentine (Wanders) opent ergens in de toekomt koffiebar Het Moment in hetzelfde pand en nam in De Garage het vloeibaars voor haar rekening.

Foto: De Garage Facebookpagina

Foto: De Garage Facebookpagina

Foto: De Garage Facebookpagina

Lees verder →

Omdat het al te lang geleden is dat mijn Medialaan ex-collegaatje en mezelf bijpraatten, besluiten we om elkaar te treffen voor een lunch in de buurt van Vilvoorde. Ik wil graag iets gezonds wegens dieetvoornemens en ineens bedenk ik dat ik onlangs een adres zag voorbijkomen op newplacestobe.com. Het was een co-working space – Firma gedoopt – gekoppeld aan een eet- en drinkplek met de naam Cantine. Op vijf minuten rijden van Medialaan en makkelijk bereikbaar vanaf de Brusselse ring. Perfect!

De indrukwekkend grote ruimte binnen blijkt helemaal leeg. Aan de banken buiten zit één iemand, later komen er nog een tiental klanten langs.

Mijn gezelschap zit al aan de (fris)drank, ik ga naar binnen met dezelfde intentie. Voorlopig staat er niets met gember op de kaart, maar omdat ik twijfel vertelt de juffrouw dat ze nog een testertje staan heeft van het ginger beer dat ze binnenkort zullen serveren – zij het in de iets minder hotte versie. Supersympathiek! Ik zie dat volledig zitten en ontdek bovendien een soort die ik nooit eerder proefde, meer bepaald Aqua Monaco (€ 3,20).

Lees verder →

Het moet zo’n drie jaar geleden zijn dat mijn schoonbroer voor het eerst over De Hanekamp sprak tegen mijn vriend. Hij had meteen z’n aandacht, want een kipje roept bij hem toch wel jeugdsentimentele gevoelens op. Als we ons nu thuis aan kip aan ’t spit wagen, krijg ik keer op keer het ‘verwijt’ dat ik niet weet hoe ik kip moet eten. En dat klopt: ik ben zeker niet de ultieme peuzelaar. Een stukje borst, een bout, meer hoeft dat voor mij niet te zijn… Toch kan ik ook genieten van deze vogel.

Maar goed, terug naar de Westhoek. Na een dagje Kunstenfestival in Watou springen we nog even binnen bij mijn zus in Roesbrugge. Een paar uur later besluiten we dat dit hét moment is waarop we eindelijk van dat voornemen een plan maken. De schoonbroer belt naar De Hanekamp om te reserveren, de jongste spruit wordt even naar de grootouders gebracht en wij zetten koers naar de Abele.

We rijden de oprijlaan op naar een stemmige hoeve. Binnen blijkt dat we inderdaad het laatste tafeltje innemen, vandaar dat mijn schoonbroer even moest aandringen bij de telefonische reservatie. Deze tafel bevindt zich vrij dicht bij het spit, met verhoogde lichaamstemperaturen tot gevolg. Tja: wie een kippetje wil, moet bij de warmtebron durven zitten – of zoiets…

De alternatieven voor kip – zoals bijvoorbeeld spaghetti bolognaise – laten we vanzelfsprekend links liggen, want de keuze van de dag bestaat uit kip met brood (€ 9,50) of kip met frietjes en groenten (€ 14,50). Ik besluit meteen om de frieten over te slaan, omdat – ik durf het bijna niet neerschrijven – we die middag in Watou al mosselen met friet aten bij Het Ovenhuis. Wel bestel ik apart groenten en currysaus. Mijn zus doet net hetzelfde, de heren gaan toch voor de frietjes. Tot slot vragen we tevens mayo en ketchup. O ja, bij De Hanekamp mag je tevens kiezen hoe pikant de kip gekruid mag worden: de Gentenaren gaan voor heel pikant, de Roesbruggelingen voor medium.

Qua drankjes houden we het lokaal: Hoppebier, Sint-Bernardus Triple en picon.

Even denken we dat de kippen uitgeput geraken, en dan bedoel ik de oven leeg. Maar daar komt de kok al aanzetten met een nieuw spit en onze speekselklieren krijgen het lastig om droog te blijven.

Geef toe…

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Tim Boury en vrouw Inge verhuisden recent naar een imposante villa in de Rumbeeksesteenweg. Op een zomeravond rijden we de parking van deze indrukwekkende locatie op.

Helaas laat de temperatuur geen terras toe, dus krijgen we een ronde tafel in het stijlvolle interieur. De boxen pompen beats, Boury beats.

We besluiten met z’n vieren een fles huischampagne Locret-Lachaud (€ 90) te delen en daarna alle zeggenschap bij de chef te leggen met het menu ontdek & ervaar (€ 79 – 5 gangen). Graag met aangepaste wijnen, die per glas worden verrekend. Spannend!

Synchroon met de bubbels passeert een strakke stoet van zes amuses waar Tim Boury alvast zijn keuken etaleert. We zijn overtuigd en hopen tegelijk dat het tempo wat zakt.

Dat doet het gelukkig. Als eerste wijn schenkt men Raats (€ 6,50), een Zuid-Afrikaanse Chenin Blanc. Deze ondersteunt het gerecht met zeebaars, oester, komkommer, mierikswortel, radijs perfect. Ik hou van een frisse starter en de combi van rauwe zeebaars met gerookte oester vervult deze voorkeur volledig.

We vervolgen met een Chardonnay van La Baume (€ 7). Opnieuw een prima match met de volgende gang: tarbot, mossel, asperge, lamsoor. Deze ingrediënten beloven veel goeds en mijn smaakpapillen bevestigen.

Over naar een Côtes du Rhône van Grès Vincent (€ 7). De begeleidende Anjouduif met tuinbonen, wortel, girolles laat even op zich wachten. Naast de borst op het bord komt een kommetje met tarwe en het boutje, dat we met smaak opsmikkelen.

Daarna verkiezen de heren kazen (€ 9 extra), de dames desserts. Het duurt niet lang of ik voel spijt, want de kaaservaring blijkt het summum van de avond. Ze genieten zichtbaar van zes kazen, drie soorten chutney – met de in mosterd gemarineerde peer als topper –, twee types brood en drie bijhorende drankjes (€ 6 – dessertwijn, bier en jonge Madeira). Fijn dat mijn nagerechten met aardbei en rode biet in de hoofdrol niet ontgoochelen.

Nu blijkt de vaart volledig verdwenen, zowel de koffie met zoetigheden als de rekening blijven lang weg. Toch altijd een domper op de eetvreugde. Soit, Boury maakt bijna alles goed met de eigentijdse keuken op sterrenniveau, de bijzonder betaalbare wijnen en het schitterende kader.

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

BLVD Boutique opende recent op de Kortrijksesteenweg in Sint-Martens-Latem, schuin tegenover grote broer Brasserie Boulevard.

In deze eetboetiek kan je terecht van het ontbijt tot de avondapero. Je kan tevens iets meenemen uit de verleidelijke verstoog met huisbereide gerechten of de vlotte lunchshop (soep, salades, sandwiches, zoet). Voor de ‘eat in’ varieert de zithoogte van zetels over stoelen tot barkrukken; wij verkiezen de taboerets aan de toog vooraan bij het raam.

Als lunch zou salade, pasta, toast of één van de suggesties de meest logische keuze zijn, alleen voel ik er meer voor om wat fingerfood en starters te delen met mijn compagnon. Zo selecteer ik yakitoristicks (4 stuks – € 11), gehaktballetjes méditerranée (€ 10), gravad lax (€ 18) en gevulde champignons (€ 14). Hij vult nog aan met verse dagsoep (€ 6), die een – vanzelfsprekend koude – komkommergazpacho blijkt te zijn.

Daarbij vind ik een glas Chardonnay (Domaine La Croix Belle – € 5) wel op z’n plaats. Lekker! Tijdens het wachten geniet ik van de bedrijvigheid rondom ons. Het publiek lijkt de weg naar BLVD Boutique snel gevonden te hebben.

Eerst verschijnt de fikse kom frisse komkommersoep. Ik proef, maar kijk vooral uit naar de rest. Niet veel later vervoegen twee metalen schotels met champignons en yakitori onze toogplek. De paddenstoelen vind ik vrij droog en de (kaas)vulling iets te flauw. De sticky yakitoristicks en de pure gravad lax vallen beter in mijn smaak. De gehaktballetjes sluiten deze hapjeslunch op leuke wijze af, al ontgaat de mediterraanse toets mij grotendeels.

Samengevat nuttigden we een vlot, eenvoudig doch eerder prijzig middagmaal, al wijt ik de totaalsom met name aan mijn  eerder ongewone foodselectie. Het leuke aan BLVD Boutique is dat ik hier tig keer kan terugkeren met steeds andere intenties: ontbijt, taart, apero, afhaal. Doen we!