In de buurt van de Dageraad- en de Draakplaats beland ik al te vaak in dezelfde restaurants. Nieuwe dingen uitproberen vat ik dus op als een Zurenborgse uitdaging. Gisteren reserveerde ik last-minute in Mise en Place, het restaurant van Njam!-gezicht Chiara Van Emrik met vijf sterren in Zone 03. Enige verwachtingen dus.

We wandelen iets na 19u het stijlvolle pand op de Door Verstraetplaats (ik geef toe: never heard of) binnen en gezien de nog geringe gasten worden we verwelkomd door de lady-chef. De tafelkeuze laat ze aan ons, dus installeren we ons centraal in de vanavond 16 couverts tellende ruimte. Het klassieke interieur geeft blijk van een goede smaak – al is die daarom niet gelijk aan de mijne. Pas later merk ik dat er ook nog een tweede eetzaal achterin ligt. Het gebrek aan een terras speelt wel in het nadeel van Mise en Place; de open voordeur brengt op een tropische woensdagavond gelukkig wat welkom soelaas.

Starten doen we met een glas cava, een fles spuitwater en enkele hapjes: groene olijven, tomaat mozzarella met nooit eerder geziene mini-komkommer met watermeloenambities (vrij smaakloos echter) en bladerdeegkrokantjes met peper en zout. Ondertussen plaatst de gezwinde ober het krijtbord in ons gezichtsveld en voorziet het weekmenu even later van de nodige uitleg. Standaard betaal je € 35, maar het menu omvat allerlei upgrades.

bresaola, gegrilde groenten, buffelmozzarella
of
carpaccio | Breydelham
of
hamburger van gebakken ganzenlever (+ € 9)
•••
wortel-kokossoepje met rivierkreeftjes (+ € 6)
•••
pladijsfilet, jonge spinazie, tomaat en gekookte aardappeltjes
of
Griekse souvlaki, jonge spinazie, oesterzwammen, gekookte aardappeltjes en olijven
of
Ierse zesrib (+ € 9)
•••
dessert met rood fruit
of
kaasbordje volgens het seizoen (+ € 5)

Behalve de extra’s op het bord, worden ons nog tal van andere mogelijkheden meegegeven: filet pur als hoofdgerecht, het kaasbordje als gang apart, dessert met ijs of panna cotta, bij een andere tafel hoor ik ook nog iets over cheesecake met limoen. Uiteindelijk gaan we beiden voor de bresaola, de souvlaki (even was ik vergeten dat dat brochetjes zijn, mijn gezelschap gelukkig niet) en het rood fruit.

Hoewel we twee keer vlees selecteren, zwicht ik bij deze zwoele temperaturen toch voor een witte wijn uit de Portugese streek Alentejo. De ober serveert ons allebei een proevertje, een originele taktiek. Ik proef en bevestig – al dringt pas later tot ons door dat we toch iets te veel kurk smaken in deze wijn. Geen kurk in de neus, wel in de mond. We zjin echter zo niet-communicatief om het voor ons te houden en concluderen dat dat misschien door al die kurkbomen op Portugese bodem komt.

De bresaola bevalt. Niets meer, niets minder. Of toch nog een paar woorden: bresaola is minder op de tong smeltend en meer dradig vlees dan carpaccio, al wist ik dat natuurlijk op voorhand. Chef Chiara houdt er duidelijk van om veel verschillende smaken te combineren: enerzijds de Italiaanse toets met de bresaola, de buffelmozzarella, de gegrilde courgette en dito aubergine, anderzijds de feta met de watermeloen. Beide op zich topcombinaties, samen op een bord niet storend toch ook geen voltreffer.

Dan volgt het hoofdgerecht: twee stevige brochetjes van speenvarken met een soort tzatziki (beetje weinig wel in vergelijking met het vlees). Daarbij wordt een verrukkelijke mengeling van spinazie, kerstomaatjes en oesterzwammen geserveerd. In een papillot horen daar nog ontgoochelende aardappelschijfjes met zwarte olijven bij. Ik moet mijn best doen om die toch wel ruime portie vlees te overwinnen, het lukt mij net.

Veel plaats voor dessert is er niet meer, dus gaan we voor de lichtste optie: een bolletje ijs met rood fruit (aardbei, framboos, braambes, blauwe bes, jeneverbes) en suikerpareltjes die het geheel een vrouwelijke toets geven. IJs en fruit treffen bij mij steevast vol, ook hier.

Voor de koffie passen we met dit weer – al lachen er al de ganse avond merengues met speculooskruimels in ons gezicht vanop de toog… De terrasjes op de Dageraad- en Draakplaats lonken te meedogenloos en we slenteren voldaan de zomeravond in.

Chiara Van Emrik kookt lekker, eerlijk en bijwijlen origineel. Die vijf sterren in de Zone 03 kreeg ze volgens mij wel van een iets te gulle recensent; vier zou correcter zijn. We concluderen dat we best tevreden zijn met deze restaurantervaring, misschien komen we nog eens langs op een gezellig koude winteravond.