Jouvenceaux, een deelgehucht van Sauze d’Oulx, is zonder twijfel het schattigste ski-oord waar we ooit onze wintersport doorbrachten. Tevens ons Italiaans debuut, op bezoek bij vrienden die vorig en dit sneeuwseizoen B&B La Petitta van Chalet Beyond uitbaten.

Het moet gezegd dat we het lekkerste eten ongetwijfeld in onze catered chalet aten. Caroline en Frederic serveren een keuken die meer dan mijn tand is. Tijdens het snowboarden lunchen we op de berg: taglieri (plank met een keertje kaas, een keertje met prosciutto en mozzarella), pizza, gnocchi.

De laatste dag gaan enkel de mannen naar boven, de vrouwen doen waar ze goed in zijn: terrassen in de zon. Dat doen we bij La Fontaine, onderaan de lift in Jouvenceaux.

Jawel, daar onder die blauwe muts zit Avocado van de Duivel – ook wel @skaroline – te wordfeuden. Ook dat hoort bij een lunch die start met een glaasje prosecco. Ondertussen verschijnt er brood (dat door de vrieskou opvallend snel hard wordt), olijfolie en balsamico. Dat hoort in Italië bij de ‘coperta’ die je betaalt voor bestek en service.

Als gerechten kiezen we elk een pasta. Exacte omschrijvingen en prijzen heb ik niet wegens te ontspannen, en dan vergeet ik al eens om menukaarten te fotograferen of mij minutieus te documenteren. Mijn vriendin kiest tagliatelli met champignons en worst, ikzelf ravioli met courgette en kaas. We delen ook nog een ‘insalata mista’, omdat ik persoonlijk vind dat pasta op die manier makkelijker verteert.

Wat is Italië toch een heerlijk land! Een ongedwongen lunch met eenvoudige, eerlijke producten en voor mij persoonlijk een atypische combinatie met besneeuwde bergen.

We maken er – mede door de excellente wijnkeuze van Caroline – nog een ontspannen namiddag van in onze ligstoelen zo goed mogelijk uit de wind. En het leuke is dat je bij zo’n temperaturen die ijsemmer eigenlijk zelfs niet nodig hebt! Nog even volle lof voor deze Müller Thurgau uit Terlano (wijnregio in Noord-Italië): 100% mijn smaak, droog, mineraal, niet fruitig. Ik hoop die ergens koopbaar te vinden in België.

Over een ander meer dan geslaagd restaurantbezoek bij L’Ortiché in Sauze d’Oulx (door onder meer pappardelle met vleesragout voor mij, een 600 gram wegende en gegrilde T-bone voor mijn wederhelft en een Barolo voor het voltallige gezelschap) schrijf ik geen blogpost wegens te erbarmelijk fotomateriaal. Niettemin een aanrader, when around!