Ergens in maart 2013 schreef ik een niet zo lovende blogpost over een teamlunch bij het Keizershof op de Vrijdagmarkt. De afgelopen jaren trokken de zonen van de originele uitbaters Lino en Ward meermaals positief mijn aandacht, door samen met Jason van J.E.F. een BBQ met pulled pork te organiseren of door tijdens de Gentse Feesten enkel en alleen in te zetten op stoverij. Bovendien ken ik inmiddels een aantal mensen die ik foodwise 100% vertrouw en daar habitué zijn.

Redenen genoeg dus voor een hernieuwde kennismaking. Die komt er op een vrijdagavond, ik zoek een no nonsense adresje om er samen met mijn meneer te dineren. Gewoon omdat het weekend is en we na een drukke week voetjes onder tafel verdienen.

Ik reserveer om 19u30, maar door een volle parking Vrijdagmarkt duurt het iets langer vooraleer we onze auto kunnen parkeren. Het moet al tegen 20u zijn als we aankomen. Bij het Keizershof zitten de ongeveer 150 eetgasten verspreid over drie verdiepen, wij krijgen een tafeltje op het middelste met voor de één een zetel en de ander een stoel als zitting.

Elise zou Elise niet zijn als ze de kaart niet al even bestudeerd had. Naast één hapje en vier voorgerechten staan er acht hoofdschotels op de kaart. Ik hou wel van zo’n focus… Dit kan alleen maar betekenen dat ze bij het Keizershof voor vers- en huisgemaakt gaan.

Ik heb best zin in een klassieke aperitief en geen bubbels of gin tonic: doe mij maar een rode porto (€ 4,50), hij doet mee op mijn elan met een kirr (€ 4,20). Daarbij mag dat borrelhapje wel: kaas, ham, uuflakke & salami uit Gentse regio met seizoensgroentje & Tierenteyn Verlent mosterd & pickles (€ 7,50). Bij seizoensgroentje dacht ik niet meteen aan kerstomaatjes, al is dat uiteraard niet zo belangrijk… We prikken vooral enthousiast in de blokjes uuflakke en drenken die zo diep in de mosterd dat er vuur uit onze neusgaten lijkt te komen. Ingeborreld en klaar voor de plats de résistance!

De suggesties op het krijtbord – paling in ’t groen, porc bourguignon, griekse pasta met tomaat en aubergines – lezen we even om meteen terug naar de vaste kaart te grijpen. Aan de overkant wordt er niet lang getwijfeld over de steak: top kwaliteit rundsvlees (filet mignon) met verse frietjes & seizoensslaatje (€ 21,40) met daarbij pepersaus (€ 2,50). Zelf zwier ik heen en weer tussen de stoverij, de zalm en mijn uiteindelijke keuze, namelijk de sliptongen: gebakken sliptongetjes met verse frietjes & seizoensslaatje (€ 25,80).

Qua wijn lonkt mijn lief naar het rood op de kaart. Omdat ik graag wit wil, landt hij bij een half flesje (50 cl) Medrano Irazu, een Crianza Rioja uit 2009 van Tempranillo (€ 18,50). Er zijn geen kleine flesjes wit, dus kan ik mij enkel richten op de huiswijn. De vlotte dienster wijst mij echter op een witte suggestiewijn: Chardonnay, andere details herinner ik mij niet meer. Ik ga akkoord en bestel tevens een halve liter (€ 18,50).

Eerst komen de borden en meteen daarna de wijn. We nippen en proeven kwaliteit. Tijd om ons op de steak en de sliptongen te storten…

Na een paar happen kijken we op en knikken eensgezind. Ik ga al te vaak ofwel gastronomisch (denk Bistro Vintage of de Oesterput als ik tussen mijn recente blogposts snuffel) ofwel werelds (denk Café Camino of Wah Nam Hong opnieuw uit mijn laatste schrijfsels) uit eten. Zo blijft de authentieke brasseriekeuken bij mij in het pejoratieve hoekje steken en het Keizershof doet mij beseffen dat dat – indien goed uitgevoerd – onterecht is.

Mijn vriend krijgt dit keer geen X aantal maanden gerijpt stuk rund, maar een stevige filet mignon met hetzelfde slaatje als op mijn bord. Daar liggen naast de soorten sla, staafjes rode biet en partje tomaat de perfect gebakken sliptongen. Ik eet traag en bedachtzaam van mijn vis, met als gevolg dat ik te veel frietjes en mayonaise verorber. De frietjes moeten maar niet zo perfect gebakken zijn, de mayonaise moet maar niet zoals thuis smaken. We vragen een tweede kom én dito mayo. Eigenlijk te gulzig, want ik overeet mij net niet.

Jawel, dit was lekker en bovenal rijkelijk – zeg maar keizerlijk… We gaan dit nog doen!