Op een woensdagavond spreek ik af met een vriend uit Leuven die al eens graag in Elsene komt en al eens graag Japans eet. Perfecte parameters om een diner bij Kamo voor te stellen in de Waterloosesteenweg. Ik vind een parkeerplekje in één van de omliggende straten en stap op het uur van afspraak binnen. Mijn gezelschap laat inmiddels weten dat zijn verkeer niet mee wil en dus krijg ik het eerste half uur ruim de gelegenheid om rond te kijken. Ik zie een rustuitstralend team, een open keuken met eettoog (stom dat ik daar niet gereserveerd heb) en een modern interieur met sobere houten latjes.

Foto: The Foodalist

Er wordt mij gevraagd of ik al iets wil drinken. Goed idee! Doe sowieso maar een fles spuitwater en dat Owa amberbier (€ 4) proef ik tevens graag. Wanneer de laatkomer binnenkomt, bestelt hij hetzelfde. En daar hoort een amuse bij: een soort springroll met kip, diverse kolen en een gojibes. Oogstrelend!

Dan vertel ik mijn gezelschap ineens dat ze bij Kamo met één Michelinster mogen pronken… WHAAAAAAT!?! Toch een leuke verrassing om dit op een woensdagavond plots te beseffen! En ja, misschien tevens een tikkeltje decadent.

Op de kaart staan drie menu’s: 4 gangen aan € 75, 5 aan € 95 of 6 aan € 120. Verder kan er ook nog met de sushi gespeeld worden en vul je de korte menu zo aan met een extra sectie sushi, mits een meerkost van € 25. We laten de ander even nadenken en blijken dan met hetzelfde idee te spelen: de korte menu mét sushi. Dat is dan geregeld.

Qua wijn grijp ik normaliter zonder veel twijfel naar wit, mijn tafelgenoot zit kleurgewijs met een tegengestelde neiging. Ik besluit om hem te laten leiden en zo gaan we voor een fles Morgon (€ 57). Het moet gezegd: een prima keuze. De Morgon blijkt geen al te zware rode wijn en raakt de juiste snaar bij dit Japans sterrendiner.

Als eerste gang krijgen we een reeks mini-gerechtjes. Ik kies bewust voor de term ‘mini-gerechtjes’, omdat hapjes of amuses afbreuk zou doen aan de aandacht waarmee deze kommetjes door de chefs van Kamo gevuld zijn.

aubergine, sauce légume de printemps
•••
filet de veau, chou et soja acidulé
•••
asperges blanches au lait de soja
•••
tempura de turbot au poivre japonais
•••
saumon mariné au soja et radis rapés

WOW tot de vijfde! Lastig om uit al deze pareltjes een favoriet te kiezen, maar als jullie echt aandringen: de tempura van tarbot, gevolgd door de niet zo Vlaamse asperges met het schattig gepocheerde kwarteleitje en als Japanse toets de sojamelk.

De meest indrukwekkende gang van de avond moet echter nog komen: een imposante schotel met sashimi du jour. Op de foto hierionder zie je de helft, dus we kregen acht stukjes vis per persoon. Van rechts naar links: (bijzonder mooi ingekerfde) inktvis, een soort makreel, gele tonijn en zeebaars. Ongelofelijk hoe lekker rauwe vis kan smaken: zo puur, zo vers, zo top.

Daarna moet er gekozen worden tussen vlees of vis. Mijn gezelschap prefereert de teriyaki de pintade avec morille farci – op zo’n momenten besef je dat je Frans zeker voor véél verbetering vatbaar is, want ik had geen idee dat ‘pintade’ vertaald wordt als parelhoen. Doe mij maar de tempura de langoustine et purée de petit pois. Mijn excuses voor de niet meteen flatterende foto. En toch kan ik bevestigen dat dit bord met tempura én kroketjes van langoustine mij zeker bevalt. Ja, de schitterende sashimi blijft nog wat nazinderen en ik heb het onuitgesproken gevoel dat de overkant hiermee instemt.

Dan krijgen we een houten kommetje met misosoep – altijd lekker! – en onze sushi. Het verwondert mij niet dat een Michelinrestaurant voor nigiri (en dus niet voor maki of inside out rolls) kiest, ooit leerde ik tijdens een sushiworkshop bij Ko’uzi dat je een sushimeester kan herkennen aan zijn nigiri. Van links naar rechts dit keer: tonijn, zeebaars, zalm, coquille en tijgergarnaal. We zijn het er over eens dat dit kanjers zijn, zeker deze met de sint-jakobsvrucht… De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dat ook wel mag aan € 5 per stuk. Mijn compagnon merkt op dat ze hierbij – in tegenstelling tot bij de sashimi – geen wasabi serveren, enkel sojasaus. Wellicht iets westers dus om sojasaus én wasabi bij zowel sashimi als sushi te eten! Het valt ook op dat de sushi na het hoofdgerecht volgen, instinctief zou ik die tussen de sashimi en mijn langoustinegerecht plaatsen.

Bij het dessert krijgt sesam de hoofdrol en dat vinden mijn smaakpillen fijn: een paar bolletjes ijs, een koekje, wat stukjes fruit. Meer moet dat niet zijn om een memorabel Japans diner af te ronden… Alleen nog thee en we kunnen Gent- en Leuvenwaarts.

Oh, wat telt Elsene toch tal van topplekjes… En Kamo hoort absoluut in dat rijtje! Alleen vergat ik te vragen waarom ze een (bad)eentje als logo hebben. Iemand?