Wat vreet een mens uit op zo’n vreemde feestdag als ‘Dag van de Arbeid’ waarop je verondersteld wordt om niets te doen? Even naar Antwerpen cruisen om – eindelijk – kennis te maken met die frituur à la Sergio Herman bijvoorbeeld… Iets oer-Belgisch dat door een Nederlander in een luxejasje wordt gestoken: gewaagd! Toegegeven: Sergio is een halve Vlaming met z’n The Jane in Antwerpen en z’n vele televisie-optredens alhier, maar Zeeuws-Vlaanderen blijft natuurlijk een Nederlandse provincie. Ondertussen weet iedereen dat al wat Sergio aanraakt in goud verandert, dus we gaan ervan uit dat de frietjes bij Frites Atelier Amsterdam ook wel perfect goudgeel gebakken zullen zijn.
In de Korte Gasthuisstraat opende dus het vierde atelier van deze keten – meteen het eerste op Belgische bodem. De steden Den Haag, Utrecht en Arnhem gingen Antwerpen al voor. We merken van op een afstandje meteen een gezellige drukte, gelukkig blijkt snel dat de meeste mensen gewoon buiten staan te eten aan hoge tafels. In de wachtrij tel ik slechts een handvol friettoeristen.
We komen dan ook snel aan de beurt. Ik bestel voor ons beiden onderstaand lijstje:
- Frites special – Flemish beef stew (€ 8), met tartaarsaus
- Frites special – Indo peanut sauce (€ 5,75), met mayo famous classic
- Vol-au-vent (€ 6,50)
- Boudin blanc (€ 5,75)
- Mineral water (€ 2,75)
- Vedett (€ 3)
Deze opsomming resulteert in een volle tafel en een slordige foto…
Intussen glimlach ik bij het zien van de leuke servetten met Kamagurka cartoon.
Tijd om even in te zoomen op ieder bakje afzonderlijk en gebruik te maken van de veel betere foto’s die op de Facebookpagina van Frites Atelier Amsterdam verschijnen.
Foto – Facebookpagina Frites Atelier Amsterdam
Eerst en vooral de wellicht al meest geïnstagramde pak friet van de afgelopen maanden, meer bepaald de Frites special – Flemish beef stew (€ 8). Daarbij volgt de vraag of we graag tartaarsaus of mayonaise willen en of dat dan erop of ernaast mag. Doe maar tartaar, ernaast! We krijgen een pakje ongeschilde en perfect gebakken frieten met een stevige kwak supermals stoofvlees, tuinkers en opgelegde mosterdzaadjes. Die laatste staan inmiddels ook in een weckpot op een plank in onze koele berging, geleerd dankzij Sergio’s kookboek Simple Food. Jawadde, wat een smaakbommetje die stoverij en niet te vergelijken met wat sommige andere frituren als stoverij(saus) durven serveren. De frieten smaken en ik vind het in se lastig om ze met onze typische Vlaamse frietjes te vergelijken. De doorsnee friturist schilt de aardappelen bijvoorbeeld per definitie. Deze bij Frites Atelier Amsterdam beoordeel ik daarom als lekker op zich en misschien een tikkeltje te droog, zonder dat ik ze wil afzetten tegenover de frietjes van een klassieke frituur.
Foto – Facebookpagina Frites Atelier Amsterdam
De tweede Frites special – Indo peanut sauce (€ 5,75) is er eentje waarvoor nogal wat Vlamingen wellicht de wenkbrauwen fronsen. Nederlanders vinden de combinatie van frietjes met pindasaus dan weer de normaalste zaak van de wereld – zie het als een stukje koloniale erfenis vanuit Indonesië. Soms durven ze daar ook nog mayonaise bij eten en dan spreken ze van ‘patatje oorlog’. Dat moet uitgetest worden en dus antwoord ik affirmatief op de vraag of ik er mayonaise bij wil. De pindasaus maakt Sergio volgens een Indonesisch recept met geroosterde pinda’s, kaffirblad, ketjap, sambal manis en wordt afgewerkt met een zeste van limoen. Toch wel een favoriet van Sergio Zeste Herman! Ik ben meteen mee met deze Nederlandse klassieker en besluit om dat ter plekke (in Nederland dus) ook eens uit te testen… Laat ik nu net een tripje naar Amsterdam op de planning hebben staan binnen een aantal weken.
Foto – Facebookpagina Frites Atelier Amsterdam
De boudin blanc met truffelmayonaise & picklemix (€ 5,75) wijkt mijns inziens visueel het meest af van de gestylede foodfoto hierboven. Onze witte pensjes blijken korter en dikker, ze zijn bovendien serieus lichter gebakken. Desalniettemin eet ik (iemand met een zwak voor witte worst) ze met veel goesting op. De truffel smaakt niet echt stevig door in de mayonaise, daar maal ik echter niet om. Voor mij persoonlijk scoren voornamelijk de gepickelde groenten als begeleiding van de boudin blanc.
Tijdens onze ruwbouw kookte ik twee keer per week voor de metser. Op een zekere avond maakte ik op zijn vraag witte pensen klaar met gebakken aardappelen, gestoofde erwtjes én curryketchup als smaakmaker. Sindsdien blijft witte pens voor mij onlosmakelijk verbonden met curryketchup en staat er standaard een fles Zeisner in mijn koelkast. Daarom had ik wel graag de curryketchup à la Sergio even geproefd bij Frites Atelier Amsterdam. Misschien een ideetje voor als één van de sauzen (classic / andalouse / curry / béarnaise / truffle) het wat minder blijkt te doen?
En tot slot dan de vol-au-vent (€ 6,50)… Van deze snack vond ik noch op de website noch op de Facebookpagina een foto, dus jullie zullen het met mijn snapshot moeten doen. Het lijkt wel of ze bij Frites Atelier Amsterdam een zesde zintuig hebben voor de zwakheden – of noem het guilty pleasures – van Elise. Want vol-au-vent is zo’n stevige Vlaamse klassieker die ik al eens durf bestellen in een brasserie of in een (betere) frituur. Verder vind ik het bijna keukentherapie om thuis te vertrekken van een volledige kip en te eindigen met een dampende pot huisgemaakte vol-au-vent. Dus ik twijfel geen moment: de vol-au-vent van Sergio wil ik kost wat kost uitproberen. Ik proef malse stukken kwaliteitskip, vrij stevige balletjes gehakt en witte beuken paddenstoelen in plaats van Parijse champignons. Verder ontwaar ik opnieuw nogal wat zuurtjes: er zit dus zeker citroen in de saus en het portie wordt afgewerkt met z’n zeste. Verder ligt er bovenop een half maantje – veel eleganter en handiger dan een bouché – en wat waterkers. Jawel, ook met de vol-au-vent scoren Sergio & team Frites Atelier Amsterdam.
Rondom mij hoor ik mixed feelings over het frituuravontuur van Sergio Herman. Zelf ben ik het initiatief wel genegen… Dit wil zeker niet zeggen dat ik vanaf nu enkel nog frietjes eet in één van Sergio’s Frites Ateliers, want variatie blijft de beste saus! Zes jaar geleden schreef ik een blogpost over de beste frituur van Gent en met veel graagte blijf ik afwisselen tussen mijn Gentse favoriet De Frietketel, een echt ouderwetse friet zoals aan de Watersportbaan en op de Vrijdagmarkt of een luxeconcept à la Sergio.
Vive les frites!