Door een samenloop van onvoorziene omstandigheden beland ik op een vrijdagnamiddag zonder lunch achter de kiezen in Antwerpen. Ik heb een uurtje tot aan mijn volgende meeting en wil de gelegenheid gebruiken om iets nieuws + snels + doorlopend opens te testen. Met die verwachting wandel ik naar Fish a’gogo op de Handschoenmarkt vlakbij de Kathedraal en de Grote Markt.

Bij aankomst blijken we de enige klanten. Het piepkleine terras van het piepkleine zaakje charmeert; in het bijzonder de visbakken die door pleziervissers en hier gebruikt worden als krukjes. Ik merkte ze niet meteen op, gelukkig heeft mijn gezelschap oog voor detail en design. Ook de belofte op het krijtbord ‘Home-made & superfresh!’ bekoort mij.

Ik krijg carte blanche en begin met een opsomming die start met scheermessen à la plancha. Helaas zijn die momenteel niet voorradig. We glimlachen even, want ongeveer een half jaar geleden maakten we een vrij hilarische lunch (bij het inmiddels gesloten Tisvis in Gent) mee met een gelijkaardige start. Gelukkig blijft het bij de scheermessen.

Dus graag…

• Garnaalkroket (€ 5)
• Mosselen thai style (€ 7)
• Visfrietjes (€ 5)
• Inktvis à la plancha (€ 7)

En daarbij horen twee glazen witte wijn: doe maar de Pinot Blanc (€ 5) en niet de standaard Chardonnay (€ 3). Een witte wijn naar mijn meug, a good start.

Eerst verschijnen de garnaalkroket en de mosselen; mijn oogjes beginnen te blinken. Okido, over de garnaalkroket: ongelofelijk smeuïg, boordevol écht grijze garnalen, krokant gebakken. Meteen een friendly reminder aan mijn jarenlange voornemen om ooit zelf garnaalkroketten te maken… De mosselen doen tevens deugd, alleen mocht de Thai style voor ons nog iets meer domineren. We proeven kokosmelk, limoen en Thaise basilicum, ik mis wat hotness à la chilipeper of zo.

De visfrietjes blijken bij Fish a’gogo lekker gepaneerde visjes te zijn. Meer bepaald spiering, wat mij bij de bedenking brengt dat het toch vreemd is dat we in onze taal hetzelfde woord kozen voor deze zwemmertjes en een type varkenskotelet. Soit, terug naar het lekkere paneersel… Ze zijn niet in beslag gedoopt, maar in een delicaat korstje met wat pittige paprikasmaak gerold. Wij mogen ze op onze beurt dippen in aïoli.

Meneer Fish a’gogo stelt attent voor om even te wachten met de inktvis tot de minitoog waaraan we eten wat ontlast kan worden van een aantal lege borden.

Bij deze goed doorsmakende inktvis à la plancha lusten we nog een extra glas wijn. Ik proef citroen, peterselie, look en gelukkig krijgen we daarbij een stuk authentiek stokbrood om alle saus op te vegen.

De tijd vliegt, de plicht roept. Ik onthou dat deze plek helemaal niet ver van de Boerentoren – waar ik van tijd tot tijd werk – ligt…

Klein #wistjedatje om deze blogpost af te ronden: a gogo betekent niet ’take away’ of ‘om mee te nemen’, maar ‘in abundance’. Zo, dat weten we dan ook weer.