Na een alweer veel te lang geleden lunch bij Coeur d’Artichaut rijpt de tijd om er ook uitgebreider te dineren. Zeker nu het nog kan met chef Tom Van Lysebettens, want in 2015 opent hij samen met zijn vrouw een eigen restaurant in de Gentse Brabantdam: Cochon De Luxe. Ja, die buurt daar is zowaar trending met De Vitrine, Vrijmoed en zo.

Op een zaterdagavond kom ik er als eerste klant van de avond aan. Omdat het nog vrij zonnig is, besluit ik om het aperitief op het stijlvolle binnenterras te nemen. Ik bestel alvast een maison, waarvan ik de samenstelling vergeten ben. Bubbels en nog iets. Dat ik bij de start van de avond al nagelaten heb nota’s bij te houden, pleit niet echt voor mij. Maar soit, op restaurant gaan moet voornamelijk genieten blijven.

Mijn gezelschap arriveert, besluit om het alcoholloos te houden en dan komt het eerste hapje: een smeuïge portie Pas De Rouge van het Hinkelspel (smeerkaas met een sterretje), maanzaad en gepoft brood. Fijn dat we ook nog dat extra brood (met boter en smout) geserveerd krijgen, want er blijft na het gepofte best nog wel wat kaas over.

Pas De Rouge van het Hinkelspel met gepoft brood

Als tweede hapje volgt een zwart kommetje met daarin bouchotmosselen met een gelei van krulpeterselie en mosterd. Ik maak de bedenking dat de klassieke peterselie onder impuls van de populaire platte broer nu ineens krulpeterselie geworden is. Best grappig! Maar bovenal een bijzonder smakelijke amuse, met mosselen scoor je bij mij extra punten. Ook al zit er in de maand mei geen letter R – wat die van de hangcultuur uiteraard niet zo veel kan schelen…

bouchotmosseltjes met gelei van krulpeterselie en mosterd

Inmiddels hebben we besloten om voor het maandmenu in de lange versie (4 gangen aan € 51) te gaan. Er was ook nog een korte optie (3 gangen aan € 41), maar we hebben wel zin in uitgebreid tafelen… Wijngewijs besluit ik om af en toe een glaasje wijn te bestellen en ik ga van start met wit waarvan ik geen nota genomen heb. Again, in een onoplettende bui! Ik weet alleen dat die mij erg beviel en zowel voor de makreel als de asperges een perfecte begeleiding was…

makreel | crème van rode curry, roze peper, daikon

Behalve het feit dat dit een geniaal gedresseerd bord is, komt dit gerecht tevens bijzonder goed aan in de mond. De bescheiden stevigheid van de rode curry, de rauw gemarineerde vis, de frisse daikon en de rode peper kloppen als een bus! Wat mij betreft dé hit van de avond en de eerlijkste test voor jezelf: ja, dit zou ik ook à la carte bestellen.

asperge | chorizomayonaise, radijs

Als tweede voorgerecht volgt een al even frisse creatie: witte asperge, een mayonaise met (een niet zo heel erg doordringende) chorizosmaak, een crumble van vermoedelijk bruin brood en radijs. Het enige wat ik tot nu toe als constructieve kritiek kan bedenken, is dat de stevigere smaken (denk aan chorizo of rode curry) voor mij nog net dat tikkeltje robuuster mogen. Al besef ik dat niet iedereen die menig toebedeeld zal zijn.

Mechelse koekoek | maïs, gele tomaat, champagne emulsie

Daarna komt het gerecht dat ik nooit uit de menukaart zou selecteren: gebakken Mechelse koekoek in een geler dan gele compositie met zoete maïs, gele tomaat (in rauwe en gedroogde verschijningsvorm), emulsie van champagne en gele bloemetjes. Er zit weinig florist in mij, maar ik vermoed dat dat een viooltjes zijn… Ondanks mijn scepticisme weet de chef mij ook met dit te overtuigen. Mals, dat tikkeltje zoet, verrassend atypisch.

Met dank aan Caroline – aka Avocado van de Duivel – voor de foto toen mijn iPhone even nood aan wat extra voeding had. Met dank ook aan Coeur d’Artichaut om de ganse avond afwisselend onze beide smartphones op te laden. Het voordeel van die iPhones is dat je geen apart digitaal fototoestel meer hoeft mee te nemen. Het nadeel dat dat ding zo’n f*cking kl*tebatterij heeft… Of ik bepotel het te veel. Dat kan ook natuurlijk.

papaya | granité van sinaas, kardemom, karamel & hazelnoot

We sluiten het maandmenu af met panna cotta, granité van sinaasappel, bolletjes van papaya (een vrucht waar ik niet zo wild van ben) en hazelnoot in een krokant hoesje. Na de officiële gangen verwennen ze ons nog met twee extra zoetigheden: eerst chocolade met gember, rode vruchten, crumble van melk en daarna nog een mousse van witte chocolade met pistache. Een welgemeende dankjewel!

We ronden af met koffie en na een praatje met chef Tom over hun toekomstplannen zijn we er rotsvast van overtuigd dat Gent met Cochon De Luxe opnieuw een restaurant naar ons hart rijker zal worden… Vandaag verscheen op de Facebookpagina van Cochon De Luxe een sneak preview: twee foto’s van Piet De Kersgieter die alvast doen reikhalzen.