Mijn nieuwe collega tweet een week geleden over het uittesten van een pop-up concept rond boterhammen: B.T.R.H.M. Deze bokes poppen op bij de bevroren yoghurt van Yogy* in de Gentse Walpoortstraat. Trigger! Ik doe mee! En we sleuren meteen een aantal andere proefkonijnen – die daarom niet noodzakelijk een vegetarische keuzen maken – binnen het MiX team mee. De website spreekt alvast aan: leuke huisstijl, duidelijke communicatie, catchy boterhamtitels. Met ons lijstje stappen we in de auto, want op diezelfde website lezen we dat er aangepaste take-away prijzen gelden in de Yogy shop.

Zelf kies ik voor een single ‘Hell is chrome’ (gekookte kalkoensneetjes, avocado, dragon-mosterdmayonaise, kerstomaten, rucola). En omdat ik bang ben dat dat niet voldoende zal zijn, beslis ik om nog een single ‘She’s a jar’ (mozzarella, kerstomaten, groene pesto, rucola) te delen met een collega. Anderhalve boterham moet voldoende zijn. Mijn immer hongerige werkcompagnon met een onwaarschijnlijk metabolisme waagt zich daarentegen aan de bestelling van twee doubles voor zijn persoonlijke consumptie.

We wandelen binnen, geven ons briefje af en nemen plaats op de hoge krukken terwijl onze bestelling klaargemaakt wordt. De dame achter de toog schiet meteen uit de startblokken en wij wachten geduldig. Grof geschat doet ze er een twintigtal minuten over. Geen probleem! We hebben best wel geduld en tijd, maar efficiënt boterhammen smeren kun je dat met de beste wil van de wereld toch niet noemen.

Tijdens het gadeslaan van de smeerproces wordt mij wel al duidelijk dat ze bij B.T.R.H.M. vooral een goede web designer en een goede copywriter onder de arm genomen hebben. Maar iemand met kennis van food die de ingrediënten selecteert voor die mooi bedachte boterhamtitels lijkt mij evenveel van doen voor deze pop-up. Eerst proeven natuurlijk!

Dat van die goedkopere tarieven bij afhalen is overigens een feit: singles kosten € 3,80 in plaats van € 4,50, doubles kosten € 4,00 in plaats van € 5,00. Het visuele plaatje klopt wel: vleespapier met wit-roze ruitjes, etiketje met B.T.R.H.M. stempel, bruine zak.

De boterhammen worden uitgedeeld op kantoor en de reacties bij het openmaken van de verpakkingen vallen door de band genomen onder de categorie ’teleurgesteld’. Wij zijn stevige boterhammen die met een broodmes live gesneden worden van bij Souperette gewoon; bij B.T.R.H.M. krijgen we vrij fijne sneetjes uit een doodgewone broodzak. Achteraf gezien klopt dat wel met de tekening op de website, alhoewel die sneetjesdikte van 1 cm volgens mij toch niet gehaald wordt.

Tweede ontgoocheling is de avocado: als je avocado in de omschrijving zet, verwacht je verse sneetjes en geen zo’n flauwe veeg totaal niet doorsmakende guacamole. De kalkoen is eigenlijk gewoon een sneetje kalkoenfilet: nu ik het herlees staat er inderdaad ‘gekookte kalkoensneetjes’ op de website, maar toch hadden zowel mijn collega als ik eerder van die dikkere brokjes in gedachten. De mozzarella maakt evenmin indruk: hij is zelfs eerder droog. Net zoals de Serranoham er van op een afstandje wel erg donker uitziet.

Algemeen heb ik het gevoel dat ze (nog) niet genoeg volume draaien: te weinig verkochte boterhammen waardoor de ingrediënten niet écht vers meer zijn en het personeel bij Yogy niet gerodeerd draagt. Uiteraard kan ik verkeerd zijn, maar dat fluistert mijn buikgevoel.

Ik besef dat ik vrij negatief ben. Maar als je een pop-up lanceert rond boterhammen, dan moet de aandacht in de eerste plaats naar de boterhammen, hun smaak, hun beleg gaan. De verpakking komt op de tweede plaats. Vergis je niet: dat is nog steeds zilver en dus een niet te verwaarlozen onderdeel van het totaalpakket. En toch first things first. The basics right en zo. Ik maak ze thuis zelf – zelfs met de vingers in de neus (al klinkt dat vrij onhygiënisch) – eerlijk waar stukken beter…