Op de tweede dag van Dutch Design Week dwalen we ietwat katerachtig door het centrum van Eindhoven. Na een bezoekje aan de Graduation Show van de Design Academy Eindhoven rammelen de magen, maar heerst de onbeslistheid. We twijfelen, weifelen, aarzelen en alle mogelijke synoniemen om uiteindelijk bij Italiaan Mangiare binnen te stappen in de Kleine Berg. Op het binnenterras zitten behoorlijk wat mensen, wij kiezen er echter voor om ons in de warmte binnen te nestelen.

De menukaart blijkt bijzonder uitgebreid met pasta’s, pizza’s, andere hoofdgerechten en ook een hele resem aantrekkelijke voorgerechten. Het is in die sectie dat ik blijf hangen bij de vitello tonnato (€ 14,50). En even later ook nog bij de Zeeuwse oesters (€ 3 per stuk), waarvan we er zes bestellen om er dan elk twee van te kunnen opslurpen.

Lees verder →

We spreiden Dutch Design Week over twee dagen en – tegen mijn natuur in – plande ik niet echt iets op voorhand. Dat betekent dat we op zaterdagavond in Eindhoven een restaurant zoeken zonder reservatie op zak. Gelukkig zijn we vrij laat. In De Kazerne vangen we helaas bot, maar bij De Karseboom (°1941) om de hoek kunnen we wel even aan de bar wachten tot ons een tafel toegewezen wordt. Daar drinken we rechtopstaand alvast een glas witte wijn. Niet zo heel veel later mogen we met ons drieën plaatsnemen aan de kop van een lange houten tafel.

Daar bestellen we algauw een gezamenljik aperitiefhapje en nog een tweede glas witte wijn. Mijn oog valt op het Indiaas bordje met dahl, raita, mangochutney en papadum (€ 5,50). Een foto heb ik niet, alleen herinner ik mij dat het niet zo veel en tegelijk best lekker was. Een vleugje India, alleen een te klein vleugje. Dit is extra pijnlijk omdat we – wegens dit hapje vergeten opdienen – onze dampende borden met onderstaande keuze speciaal voor dit kleinood terug naar de keuken hebben gestuurd.

Qua hoofdgerecht gaan we broederlijk voor de steak bavette (€ 17,50). Los van het verkoopsargument op de menukaart dat bavette een heel smaakvolle biefstuk van de buik van de koe is. Gewoon omdat we alledrie zin hebben in volgens de actualiteit een stukje kankerverwekkend rood vlees. Mijn vent en ik met peperroomcognacsaus, onze vriend verkiest de truffelboter. De heren kunnen niet weerstaan aan de frietjes, ik wil wel die gebakken Roseval aardappeltjes met rozemarijn uit de oven proberen.

Lees verder →

De Nederlandse designer Piet Hein Eek is een ondernemend man. In Eindhoven bracht hij een oude fabriekssite volledig tot leven. Niet alleen met zijn atelier, tevens met plaats voor andere jonge onderwerpers (misschien deels in het teken van Dutch Design Week), een restaurant, … En volgens onze compagnon en tevens DDW kenner groeit de site nog elk jaar en worden de eetplekken permanenter van aard. We lopen er net op het moment van de lunch rond. Perfecte timing!

Lees verder →

Lof, het restaurant en de bar van het Sandton Grand Hotel Reylof in Gent, staat al lang op mijn restolijstje. Alleen beland ik niet zo gemakkelijk in aan hotels gelinkte eetdingen. Op een vrijdagmiddag spreek ik er uiteindelijk af voor een zakelijke lunch.

Ik arriveer als eerste en tel een vijftal gevulde tafels in het erg grote en druk ingerichte (denk bloemenprints op de muren, stoelen met hevige zwart-wit-patronen, …) gelagzaal. Ineens beginnen enkele heren piano, contrabas en gitaar te spelen, blijkbaar in het teken van de Film Fest lunch. Jammer voor hen dat er niet meer publiek zit. Ik apprecieer dit muzikale extraatje wel…

Terwijl ik wacht, bestel ik al een witte wijn. Nog vooraleer mijn gezelschap voor mij komt zitten, worden twee hapjes geserveerd. Een krokantje gemaakt van gerookte bokking (grote haring) met remoulade saus en een mousse van zuurkool met bacon en gerookte appel. Dat haringkrokantje zit tussen de spectaculaire ruggengraat van een vis en tijdens het opeten vergeet ik om de remoulade er op te smeren. Oeps! Dat wordt achteraf oplepelen dus. Lof overtreft mijn verwachtingen van bij de start…

Lees verder →