Regeringsvorming

Geplaatst op door

Als eerste titelidee voor deze post dacht ik aan “A(ha)-politiek”, omdat dat passend omschrijft wat ik voel en denk bij de huidige politieke situatie. En een verduidelijkingsopdracht zal – voor alle duidelijkheid – niets veranderen aan dat voelen of dat denken. Ik ervaar een zekere vorm van desinteresse, af en toe zelfs versterkt door een opwelling van apolitiek willen zijn. En toch blijf ik hopen dat de oplossing voor deze impasse eens geen compromis (just another compromis) zal zijn. Ik wil – los van mijn persoonlijke politieke voorkeur – een Aha-erlebnis: denk aan een magische oplossing, een wonderformule, een toverdrankje die / dat ons voor een aantal jaren verlost van deze regeerleemtes.

Volgens mij zijn we nog veraf van deze Aha-politiek. Koning Albert II krabt ongetwijfeld in zijn weinige haren. Bij wijze van stimulans dacht ik er dan ook aan om hem een bakvorm in de vorm van een regering kado te doen. Een regeringsbakvorm. Alleen kreeg ik mijn visueel idee niet op papier, vandaar de hulp van @landschip…

Met bijzondere dank aan @landschip voor de verwerklijking van mijn mentale cartoon

Punctuatie

Geplaatst op door

Volgens wordlingo.com betekent punctuatie “alles in geschreven taal buiten de daadwerkelijke letters of de getallen, het omvatten leestekens (vermeld bij recht), inter-woordruimten en inkeping”. Leestekens stonden sowieso al op mijn i swear pagina vermeld, omdat ook schrift intonatie verdient. Maar het werd toch tijd voor een verduidelijkende blogpost.

Soms heb ik het gevoel dat leestekens in hedendaagse communicatievormen minder belangrijk worden. Of hetzij om met een aantal exemplaren samen een smiley te vormen… Maar ik blijf mij hier fanatiek tegen verzetten.

Ik tweet met leestekens.
Ik sms met leestekens.
Ik e-mail met leestekens.
Het kost mij zelfs steevast moeite om na
“Met vriendelijke groeten, [nieuwe regel] Elise” geen punt te plaatsen.

Ook op mijn blog krijgen leestekens een prominente rol in mijn teksten. Als ze er staan, betekent het wat. Als ze er niet staan (zoals in sommige opsommingen of als ik één zin tweet die hoort te eindigen op een punt) zeker ook.

Bovendien vind ik dat leestekens zoveel zeggen over hij of zij die ze gebruikt. Ik kan het niet nalaten om slordige gebruikers stiekem over de ganse lijn nonchalant te vinden. Of zo gebruikt een vriend van mij vaak twee puntjes, in plaats van één of drie. Gegarandeerd vraag ik mij af of daar een diepere betekenis achter zit.

Tot zover mijn betoog ten voordele van de punten, de komma’s, de dubbele punten, de vraagtekens en soortgenoten van deze wereld!

Examenproevertjes

Geplaatst op door

Vroeger. Toen mijn zus en ik middelbare school liepen. Toen het examens waren. Dan studeerden wij in de namiddag bij voorkeur thuis. Elk op onze kamer. Of toen dat iets te weinig bevorderlijk bleek voor de concentratie mijn zus beneden in papa’s kantoor en ikzelf op mijn kamer.

Maar we bleven in de loop van die studeernamiddagen wel contact houden.
Via de proevertjes…

De proevertjes?
Jawel, de proevertjes.

Dat waren kleine hapjes die mijn zus en ik voor elkaar creëerden. Elk om de beurt. En om het origineelst. Een cracotte met choco en M&Ms bijvoorbeeld. Of ietwat vreemdere combinaties – waarom eens niet proberen met augurk?

Zo bereidden wij ons eigen multiple-gangen menu.
Zonder sterren welteverstaan.
Maar met de nodige zusterliefde om de volgende dag vlekkeloos te slagen.

Kommil Foo

Geplaatst op door

De jongens van Kommil Foo kunnen mij echt bekoren. Met hun karakterkoppen, hun geniaal eenvoudige teksten, hun veelvuldige instrumenten, hun schorre stem, hun geluidjes, hun blote flikkers. Op mijn ongeveer 15de zag ik hen voor het eerst aan het werk in De Spil. Een vriendin won tickets via een wedstrijd in de krant. Ik was meteen verkocht… Ondertussen heb ik in totaal een 8tal voorstellingen gezien.

Vanavond kwam ik na een intensieve werkweek thuis, maar een bruine envelop van Lannoo werkte bevorderlijk voor mijn gemoed. Want in die bruine envelop zat het nieuwe boek van Kommil Foo “Kommil Foo Songbook – getekend bart silon”. Door mezelf besteld in de webshop van Lannoo. Twee dagen later in de brievenbus. Met een kleine deuk weliswaar, maar daar heb ik besloten niet over te vallen.

[portfolio_slideshow]

Mijn lievelingsnummer? Moeilijk! Maar een korte analyse leert mij wel dat Lof der waanzin uit 2002 mijn favoriete voorstelling is. Want zowel “Schone schijn”, “Madrid” en “Jef” prijken bovenaan mijn top 10.

Sluit je ogen, luister en laat je ontroeren…

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=PPyLVKq81Yw]

Jef

een deken om het oude lijf
hij kruipt het bed uit
jef
moeilijk slapen zo alleen
2 koffie’s na elkaar
die dronk hij ook met haar
daar hield ze van
toen

zich scheren doet hij bij het raam
op een keukenstoel
jef
hij rookt haar eerste sigaret
en met lichte overmoed
wurmt hij z’n brede voet
in haar veel te kleine schoen

wat rouge op z’n vale wang
haar rode jurk
jef
wat lipstick om de bittere mond
hij strompelt door de gang
hooggehakt en lang

maar kijk wie dan op de drempel staat
hij is nu zij in vol ornaat

kijk hoe de hemel schreit
van pure dankbaarheid
als ze over de straatstenen zweeft
hoe de wind haar streelt
zacht in haar haren speelt
hoe het zonlicht haar vleugels geeft
hoe ze leeft

slager, doe maar 100 gram
hij is dol op hesp
jef
ze lacht zijn 7 tanden bloot
en ook wat biefstuk graag
nee niet die vette laag
u weet wel z’n hart

slager, ‘k ga maar weer naar huis
hij zit te wachten
jef
hij mist mij zo
hij voelt zich snel alleen
ik ga beter nu meteen
wat zou hij zonder mij?
een stuk antiek als hij

kijk hoe de hemel schreit
van pure dankbaarheid
als ze over de straatstenen zweeft
hoe de wind haar streelt
zacht in haar haren speelt
hoe het zonlicht haar vleugels geeft
hoe ze leeft

een deken om het oude lijf
hij kruipt z’n bed in
jef
moeilijk slapen zo alleen
2 whisky’s na elkaar
dat deed hij nooit met haar
dat wou ze niet

De komende weken zal ik mij volledig laten meevoeren op de woordenstromen uit “Kommil Foo Songbook – getekend bart silon”. De illustraties geven de nummers een extra dimensie. De muziek neurie ik er in mijn hoofd zelf bij…

Martino

4

Gentenaars, foodies en mensen thuishorend in de doorsnede van deze verzamelingen kijken mij bij het lezen van de volgende zin waarschijnlijk hoogstverbaasd aan.

Gisteren at ik voor het eerst in de Martino.

Volgens de recensie in Zone 09 ben ik dus geen student (ooit geweest), fuifnummer (ooit beetje geweest) of artistiekeling (never will be), want ik frequenteer dit legendarische eetadresje niet. Maar de verwonderden kan ik geruststellen. Eén bezoekje was voldoende om mij absoluut te overtuigen: Ik keer tevreden terug!

Hoewel ik geen overtuigd carnivoor ben, filterde ik uit de menukaart een steak. Een steak met witloof en frietjes. Begeleid door een – en later nog een tweede – glas rode huiswijn van een respectabele kwaliteit.

Op mijn bord verscheen een perfect saignant gebakken stuk mals rundsvlees, overgoten met een soortement tomatensaus en geflankeerd door een royale portie rauw witloof in mayonaise. Tussen mijn lap vlees en die van mijn disgenoot kwam bovendien een kom formidabele frietjes te staan. Zonder twijfel mijn beste biefstuk friet in jaren!

Verder een eigentijds (aantal jaren terug vernieuwd) interieur, een vlotte bediening als plussen. Een gebrek aan elektronische betaalmiddelen als enige min. Hier kom ik in een volgende vleesbui of bij een late honger – bewapend met bankbiljetten – zeker nog eens langs.

•••

UPDATE – Omdat er van mijn eerste passage geen fotomateriaal was, toch nog even een meer recente Instagrampost invoegen als visuele ondersteuning…