iPadderig
als test
in bruikleen
digitaal dartelen
blijmoedig bloggen
precies wat anders,
maar toch gewoon posten
pro verslaat con
Verkleinwoordjes
Deze week hoorde ik op Klara hoe Hugo Matthysen in de rubriek Woordkramerij van het ochtendprogramma Espresso een oproep lanceerde om een alternatief te bedenken voor het nietszeggende woord ‘leuk’. Een weinig tot de verbeelding sprekende opgave in vergelijking met enkele voorgangers van dit seizoen… Denk maar aan ‘doeprikkel’ als alternatief voor ‘uitdaging’ (opgave van Ruud Hendrickx) of aan ‘afslagsouffleur’ als alternatief voor ‘GPS’ (opgave van Jean-Paul Mulders).
Maar met zijn zijdelingse randbemerking over het overmatig gebruik van verkleinwoorden had Matthysen wel mijn aandacht. Op mijn persoonlijke lijstje met aandachtspunten tijdens het schrijven – noem het negatieve dada’s – staan immers in fluo gemarkeerd: het overdrijven met beletseltekens (oftewel drie puntjes), hopeloos archaïsch taalgebruik en verkleinwoorden.
Vooral met deze laatste lever ik een gestaag gevecht. Te veel leidt al snel tot een schaamrode verkleutering. Desalniettemin maakt een juiste dosering teksten wat zachter, alsof er een fluwelen laagje over komt te liggen. Een kwestie van balanceren op hetzij een koord, hetzij een koordje.
[De teller voor deze blogpost staat op 4 = lijstje, puntjes, laagje, koordje…]
Gerry McGovern
Toen ik deze morgen lichtjes laat de meetingruimte van Domein Terassel binnensloop voor een masterclass van Gerry McGovern rond ‘Task Completion, a new model of management for websites’, viel mijn oog meteen op het boek dat voor iedere deelnemer op tafel lag. Nu kwam ik net uit de file met als stiekeme lectuur The (Longer) Long Tail, ligt daar een vervolgverhaal of whatever het mag wezen voor mijn neus. Zoek hieronder de zeven (uiterlijke) verschillen! Wat betreft de inhoud en de link naar The Long Tail theorie van Chris Anderson verwijs ik naar een recensie op Frankwatching.com.
Na het boek maakte ik visueel kennis met Gerry McGovern. Een magere man met zwarte sneakers en de initialen ‘G Mc G’ op het borstzakje van zijn hemd geborduurd. Na enkele minuten wist ik tevens dat hij een begenadigd spreker is die met droge humor de 26 aanwezigen moeiteloos meevoert in zijn uiteenzetting. Nochtans brengt hij zijn The Long Neck theorie wars van enige fancy verpakking: een old school PowerPoint als leidraad doorheen de dag.
Bondig samengevat adviseert McGovern dat de beheerders van een website top tasks (die thuishoren op de homepage) onderscheiden van tiny tasks (die logischerwijze niet thuishoren op de homepage, maar via allerlei manieren toch proberen om daar terecht te komen). De belangrijkste KPI voor een website hangt zijns inziens samen met de vraag of bezoekers de tasks waarvoor ze naar een site komen daar tevens succesvol afronden. Zij het ‘Boek een vlucht’, ‘Maak een afspraak’ of ‘Vind een recept’…
Behalve de grote theorieën poog ik op dergelijke dagen daarenboven telkens enkele bullets of quotes op mijn bagagedrager te laden. Mijn selectie van de dag:
- HIPPO = Highest Paid Person’s Opinion
- HITS = How Idiots Track Success
- “When you design for the exception, you create complexity”
- “Don’t measure search; measure findability”
- “The only thing that has changed on the Google homepage over the years is the length of the search box”
- “More people have been on the top of Mount Everest than beyond the 20th search result”
Verder wel opvallend dat er op Amazon nog geen duidelijk verband tussen beide titels bestaat onder de vorm van Frequently bought together of Customers who bought this item also bought. En tenslotte ben ik ongemeen benieuwd wie het vervolg schrijft… Er zijn nog wel een aantal ledematen beschikbaar!
De laatste sneeuw
Wat kan men lyrisch, poëtisch of nog wat anders doen over de eerste sneeuw. Linkjes naar de kleinkunstklassieker “De eerste sneeuw” van Jan De Wilde blijven op het moment dat de eerste vlokjes dwarrelen niet uit.
Maar hebben jullie ooit al iemand met dezelfde vertedering horen praten, schrijven, zingen, tweeten, Facebooken of een andere vorm van communiceren over de dapperste aller sneeuwvlokjes? Noem het the survival of the coolest… Zij die in kleine opeenhopingen in een verborgen hoekje, ver van die vijandelijke zonnestralen van sneeuwwit naar iets minder frisse kleuren evolueren.
Respect voor de die hards in het rijk van koning Winter!
Want ook zij verdienen wat meteorologische aandacht…
Leterme vs De Vadder
Gisteren gaf ik aan het verzadigingspunt wat betreft de herhaaldelijk als episch omschreven scène met Yves en Ivan in De Zevende Dag bereikt te hebben. Vandaag borrelt toch weer de behoefte op om er nog een aantal weloverwogen woorden aan vuil te maken…
Live of op z’n minst in real time heb ik dit staaltje haantjesgedrag niet beleefd, maar mijn Twitter stream verklapte éénduidig dat #dezevendedag zijn gebruikelijke niveau van wakker-wordings-entertainment enkele gradaties oversteeg.
Toen de bewuste scène op de Videozone van de redactie en YouTube landde, kende mijn huizenhooggespannen verwachting toch een zekere a-point-theose. De Vadder stond inderdaad op van de gesprekstafel, maar ging – zij het hevig geïrriteerd – tegen het einde van wat een interview moest voorstellen gedwee terug neerzitten.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=y4hwS8zMAZI]
Veel commentatoren interpreteren dit voorval als een daad van arrogantie die het kopstuk van deze regering van lopende zaken typeert. Mijn inziens inderdaad onmeetbaar arrogant, maar dan eerder een zielige vorm die de onmacht van de man pijnlijk tentoonspreidt.
Wat mij echter nog meer tegen de borst stoot, is de houding van Ivan De Vadder – een man die ik welgemeend respecteer. Moet een journalist van zijn kaliber niet meer subtiliteit leggen in zijn ergernis? Mijns inziens absoluut!
Vermoedelijk zal deze Leterme-De Vadder-gate deel uitmaken van menig jaaroverzicht. Ze illustreerden namelijk – samen met de kippen en haantjes die eerder in het programma al deelnamen aan de discussie over het asielbeleid – op flagrante wijze de gevolgen van een land in politieke crisis, maar zonder crisiscentrum.
Wat mij meteen tot de bedenking brengt dat een dergelijk initiatief misschien geen overbodige luxe zou zijn. Regeringsloos op dezelfde lijn als natuurrampen en soortgelijken. Met een centraal nummer, een rechtstreekse lijn naar de helpdesk ter preventie van bezorgde Belgen.