Ziezo, de laatste Nieuwjaarsglasheffing zit er op…
Hoogdringend tijd dus voor een portie voornemens geënt op 2011.
meer
cultuur
door het vuur
gespreksduur
zuiverheidskuur
flapuitcensuur
denkstructuur
minder
ochtend in ’t zuur
schermgegluur
passief in spitsuur
binnentemperatuur
Jacques Tati overleed in 1982, een jaartje voor mijn geboortejaar. Misschien een verklaring waarom ik tot op heden geen enkele van zijn langspeelfilms gezien heb. “Voor mijn tijd” vind ik doorgaans een flauw excuus. Vandaar dat we vandaag naar het Caermersklooster trokken voor een kennismaking met de Franse cineast. Bij het buitengaan meteen een nieuw voornemen rijker: deze stukjes cinematografisch erfgoed tot ons nemen!
La vie, c’est très drôle, si on prend le temps de regarder
Jacques Tati
[portfolio_slideshow]
Iedereen kent Tetris. En een aanzienlijk gedeelte van iedereen kent wel een of andere variant van dit wijdverbreide spelletje. Geen idee of de onderstaand beschreven afgeleide bestaat. In ieder geval wel in mijn hoofd:
Een tweede poging om @mdevrieze en @blissbohemian in het reële leven te ontmoeten, bracht mij – en gelukkig ook hen – gisteren in Volta.
Volta is een kraakvers project van investeerder Peter Vyncke en chef-kok aka Flemish Foodie Ollie Ceulenaere. Het restaurant is ondergebracht in een smaakvol gerestaureerd pand waarvan de vroegere functie mij nu even ontsnapt, gelegen in een uithoek van de Groene Vallei langs de Nieuwe Wandeling. Architectonisch zonder discussie absoluut geslaagd!
Onze kennismakingsdrang richtte zich echter in het bijzonder op het gezelschap en de keuken van Ollie, kompaan van sterrenchefs Kobe Desramaults (In De Wulf) en Jason Blanckaert (C-Jean). Zelf tafelde ik totnogtoe enkel in C-Jean, dus de parallellen zoeken met de andere Flemish Foodies ging in mijn geval slechts gedeeltelijk op.
Bij het doornemen van het menu (€55 voor 5 gangen, waarvan 1 duodessert) viel wel meteen de minimalistische wijze om gerechten te betitelen op – iets wat ik bij C-Jean al apprecieerde. Een dame naar ons hart bediende ons. Gastvriendelijk zonder poespas, een beetje in de war door onze “doe maar wat – ja, vettig is goed” op wijngebied. Een arrangement met aangepaste wijnen kan misschien soelazen…
Zeeuwse Imperial mossel – boterraap & augurk
Een koude opener. Letterlijk koud, ook als in weinig indruk.
Skrei – bloemkool, kappers, wulken
Het sterkst gesmaakte menuonderdeel van de avond bestaande uit kabeljauw met paringsdrang en boeiende bloemkoolstructuren.
Varkensschouder – varkensschouder & rode ui
Voor mij persoonlijk een fascinerend fijn stukje vlees. Bij het serveren van dit gerecht verwezen we onderling even naar de opgevangen kritiek rond te kleine porties. Mijns inziens geen bummer, doch een begrijpelijke klacht voor meereters.
Longhaas van kalf – aardpeer, salie
Perfect passend bij het seizoen. Ingrediënten die mij hoofdgerechtelijk steevast behagen: aardpeer, champignons en meesterlijk mals kalf.
Jonagold appel 8 uur + Pur Caraibe
Het kaasaanbod lonkte, maar toch sloot ik mij aan bij de keuze voor de zoete desserts. Zonder spijt. En na de Caraïbische smaken meteen in de mood voor “iets met rum” in de bar op het eerste verdiep – met vogelperspectief op het restaurant.
Ollie Ceulenaere kent zijn vak. Alleen mis ik de aaneenschakeling van sensationele smaakbommen, sidderingen voor mijn smaakpapillen, opvulling voor de laagtes tussen die hoogtes. Kortom dus nog wat groeiruimte voor Volta. Hier kom ik binnen een jaartje nog eens terug. En het gezelschap? Idem dito, maar de tijdspanne tot de terug mag in dit geval wat korter zijn.
Hierbij ook het verslag van @mdevrieze:
http://melaniedevrieze.posterous.com/15devandemaand-deel1
Soms krijg ik de vraag waar al dat tweeten (doorgaans verwoord als twitteren) in godsnaam goed voor is… In een vorige post gaf ik aan deze discussie niet langer te willen aangaan, maar een levensecht argument wil ik met veel graagte delen.
Zaterdagavond kwam ik bij vrienden en zag daar het geslaagde tafel- of kastmodel van de Dark Spacewalker Junior staan. Enkele weken geleden een mij ontglipte primeur bij De Standaard – blijkbaar. Ik kon het niet laten om deze lamp en een verzuchting te Instagrammen en vervolgens door te posten op Twitter.
Het vervolg? Een behulpzame tweep, een vlotte DM communicatie en drie dagen later dit hebbedingetje in mijn bezit.
Bedankt, Twitter!
Bedankt, bereidwillige follower!
•••
Tot slot nog een search fail voor Dark: bij het Googlen op “Dark Spacewalker Junior” komen ze zelf slechts als 12de zoekresultaat naar boven.