elidesc

Soms vraagt een mens zich af…
Hoelang ik deze nickname al bezig bijvoorbeeld.

Een diep denkmoment brengt mij bij mijn voormalige hotmailadres “[email protected]”. Waarbij elidesc uiteraard een samentrekking van mijn respectievelijke voor- en familienaam is. Maar de impuls om dat te doen, link ik aan de oudere zus van een jeugdvriendin…

Zij hanteerde bieparm. Welke voor- en familienaam hier gebundeld werden, laat ik om haar privacy te respecteren in het midden. Ik vond het alleszins vrij welluidend.

Metsersvademecum

Van een foodwebsite naar een bouwwerf… Het zou iets voor het televisieprogramma “Witte raven” kunnen zijn. Op dit eigenste moment beleef ik deze ommekeer. En dat het een ommekeer is! Niet alleen staat m’n lichaam vol blauwe plekken, schrammen en stribbelen m’n beide polsen tegen, ook mentaal ben ik ’s avonds simpelweg op. Voor ik in het bouwavontuur stapte, dacht ik om ’s avonds de draad van mijn dagelijkse routine (lees: werken, surfen, schrijven, lezen, tekenen en terwijl televisie kijken) telkens op te nemen. Al snel besefte ik dat dit geen haalbare kaart is… Het is een absoluut nieuwe ervaring om zo moe te zijn dat een halve zin antwoorden op een e-mail als een bijna onmenselijke inspanning aanvoelt.

Mij hoor je echter niet (al te veel) klagen! Binnen minder dan een jaar verkast ik van een meer dan 100 jaar oud en – o wat een understatement – bouwvallig beluikhuisje naar een heuse nieuwbouwwoning. Daarenboven ben ik als bouwleek en leergierig wezen loodzwaar onder de indruk van de wondere wereld van de werf – het is eens een andere www.

Alhoewel. Bouwleek. Nu spreek ik misschien niet de gehele waarheid. Met een architect als papa kon ik als kind en later tiener als geen ander planafdrukken plooien, dossiers archiveren, documenten opsturen naar de Orde van de Architecten (Oude Zak 35 te 8000 Brugge – een adres dat ik nooit zal vergeten…). Dus in mijn maag zit wellicht een iets volumineuzere baksteen dan bij de gemiddelde Belg.

Maar o wat heb ik de afgelopen weken veel bijgeleerd! Dat er na één dag grondwerken al ijzer en beton in de bouwgrond zit, dat je regenputten moet opvullen met water om te voorkomen dat ze “oppoppen”, dat beton uit zand, cement en steentjes bestaat, enzovoort, enzoverder. Bovendien heb ik mijn woordenschat verrijkt met enkele termen uit het metserswezen – al waarschuw ik dat sommige woorden misschien eerder tot het West-Vlaamse dialect dan tot het Algemeen Nederlands behoren.

broucken
een soort spanvijzen – ook wel sergeanten / sire-joints genoemd, maar dan met een driehoekig stuk metaal dat je in een gat klopt om iets (bijvoorbeeld bekisting) bijeen te houden

schoor
ijzeren paal die kan bijgesteld worden om een bepaald iets te ondersteunen

smetkoordje
hetzelfde principe als een rolmeter, maar dan met een koordje waar gekleurde kalk aanhangt. je spant de koord tegen een oppervlak, trek eraan en laat het schieten. op die manier tekent zich een lijntje af.

… 

We zijn nu bijna halfweg in de ruwbouw. Dus ongetwijfeld to be continued!

Boekenbeurs 2011

Rond deze tijd vorig jaar schreef ik een jeugdsentimentele post over de Boekenbeurs. Als besluit schreef ik…

Nu zijn we later…
De vulpen is tot laptop verworden.
Tijd om nog die Boekenbeurs traditie terug op te rakelen!

En jawel, de traditie is terug opgerakeld. Zij het professioneel gestimuleerd, want zesta.be brengt mij via signeersessies, kookworkshops en ovenwantacties van vtmBooks tot in Antwerp Expo. Uiteraard gaat een groot deel van m’n aandacht richting kookboeken. En toch heb ik er geen gekocht, want vandaag nam ik mij voor om eerst wat meer recepten uit mijn huidige culinaire collectie te bereiden.

Naast food laat ik mij verleiden door woorden. Gelukkig voor mijn door bouwperikelen iets strakker in het oog gehouden portemonnee kamp ik met een leesachterstand. Ik hoef dus helemaal niet de recentste en bijgevolg doorgaans duurste boeken aan te schaffen. Mij staan dus nog ettelijke uren lettergeknetter te wachten met mijn budgetvriendelijke buit!

  • “Godverdomse dagen op een godverdomse bol” – Dimitri Verhulst
  • “De engelenmaker” – Stefan Brijs
  • “Norwegian wood” – Haruki Murakmi
  • en tevens een zwart, gelijnd Moleskine-schriftje met harde cover

Geslaagde missie dus! Al had ik de broeierigheid van de hallen en de op het randje van overdreven mensenmassa precies wat uit m’n jeugdherinneringen gewist…