Iets meer dan een jaar geleden verhuisde imec Ghent (formerly known as iMinds) van de AA Tower op het Zwijnaardse Technologiepark naar dé nieuwe architecturale landmark van Gent: De Krook. Nogal wat verdiepen werden ingevuld door de bibliotheek – genoeg redenen dus voor mezelf om na lange tijd opnieuw lid te worden van de bib. Op de vierde etage kwamen imec, enkele onderzoeksgroepen van UGent en CultuurConnect te zitten. Naar deze verhuis keek ik eerlijk waar maanden, zelfs jaren uit. Want werken in het centrum van de stad waar ik woon, dat lijkt me simpelweg zalig!
Foto: Instagram @elidesc
Waar er gewerkt wordt, moet er uiteraard ook gegeten worden… Daarom maakte ik naar aanleiding van de verhuis een lijstje met eetadresjes op maximum vijf minuten wandelen van De Krook. Over de meeste schreef ik ooit (vaak reeds enkele jaren geleden) een blogpost. Aangezien de horeca een volatiele sector blijft, kan er op een jaar tijd nogal wat veranderen. Daarom een update met ook een nieuwe volgorde waaruit mijn persoonlijke voorkeur iets meer naar voor komt.
Lees verder →
Waar dineer je als je tegen 19u30 in de Gentse opera verwacht wordt voor Pelléas et Mélisande? Wel, Café Théatre is als buur van de opera een erg logische keuze en we denken dan ook niet veel langer na… Café Théatre it will be. Vreemd genoeg schreef ik nooit eerder iets over deze gevestigde waarde in Gent.
We parkeren onder de Kouter en wandelen iets na 18u00 binnen. Aanmelden doe je aan de ingang en daarna krijgen we een tafeltje voor twee toegewezen: mijn vader kiest de zetel, ik ga dus voor de stoel. Op de (grote – qua afmetingen) kaart staan voornamelijk klassiekers, zoals carpaccio van rund, bouillabaisse, slibtongetjes of lamskroon.
Starten doen we met een glas champagne Autréau Brut 1er Cru (€ 11), we zijn tenslotte onderweg naar de opera… Op tafel komt een klein potje kaaschips te staan als hapje: erg eenvoudig wel voor een zaak die toch een stevige € 26 rekent voor een vol-au-vent.
Ondertussen staat ons besluit vast. Mijn vader vraagt de gepocheerde zeewolf. Die blijkt helaas niet meer voorradig, bijgevolg switcht hij naar het tussenribstuk met pepersaus, frieten en veldsla (€ 29) als back-up plan. Ik ga voor iets atypisch Elise, niettemin een specialiteit van Café Théatre: rundstartaar bereid à la minute, frieten, sla, mayonaisedressing (€ 23).
En die ziet er zo uit…
Lees verder →
Op mijn restolijstje staan momenteel 37 restaurants en knees to chin prijkte op plaats 8 – wat dus wil zeggen dat ik al vrij lang uitkijk naar een nadere kennismaking met hun rice paper rolls. Wanneer ik in de namiddag een conferentie bij deBuren in mijn agenda heb staan, besluit ik om in Brussel te lunchen en naar de knees to chin vestiging in de Vlaamsesteenweg te trekken. Ik ontdekte deze zaak online én in real life toen ik iets meer dan een jaar geleden dineerde bij SAN aan de overkant van de straat.
Lees verder →
Ken je dat gevoel, een coup de foudre voor een bepaalde plek?
Voor mijn 35ste verjaardag plannen we een lang weekend Oostende in, meteen het eerste (inlandse) tripje voor onze inmiddels vier maand oude Georges. Logeren doen we op de 30ste etage van het intrigerende Europacentrum, het appartementsgebouw dat opvallend boven alle andere uittorent. Ik wil drie dingen doen: ontspannen, kunst (denk Het Vlot – Kunst is (niet) eenzaam) en eten. Dat eten moet zich tegenwoordig wel onderschikken aan onze Georges. Gelukkig mogen we voorlopig absoluut niet klagen: meer zelfs, hij lijkt het fijn te vinden om op pad te zijn met papa en mama.
Dus ik herhaal. Ken je dat gevoel, een coup de foudre voor een bepaalde plek? Vooraleer we vertrokken, zei mijn vriend dat hij zeker een koffie wou drinken op die ene plek in Oostende daar op die mooie hoek. We waren er inderdaad al eerder bij zomerse temperaturen voorbijgewandeld en ik kan me niet meer exact herinneren of er toen net wel of net geen plaats was op het terras.
Anyway, tijdens dit winterse weekend moeten we sowieso binnen zitten bij Brasserie Du Parc en laat dat authentieke interieur nu net helemaal ons ding zijn.
Foto: Website CityZine
Lees verder →
Voor mijn 35ste verjaardag plannen we een lang weekend Oostende in, meteen het eerste (inlandse) tripje voor onze inmiddels vier maand oude Georges. Logeren doen we op de 30ste etage van het intrigerende Europacentrum, het appartementsgebouw dat opvallend boven alle andere uittorent. Ik wil drie dingen doen: ontspannen, kunst (denk Het Vlot – Kunst is (niet) eenzaam) en eten. Dat eten moet zich tegenwoordig wel onderschikken aan onze Georges. Gelukkig mogen we voorlopig absoluut niet klagen: meer zelfs, hij lijkt het fijn te vinden om op pad te zijn met papa en mama.
Voorbereiding is het halve werk. Dus snuffel ik wat rond op de website van #visitoostende, download de OSTNDR app en consulteer via Twitter @pieterhens – die bij de toeristische dienst van de stad werkt. Hij raadt aan om bij Mommy’s Bastards langs te gaan en dat doen we dan ook bij wijze van verjaardagslunch.
Eerste indruk? Nogal hipster met op de kaart een bebaarde man met muts en pijp én fancy food quotes op de menukaart. Terwijl ik deze blogpost aan het schrijven ben, valt de nieuwste Lazy Monday (een magazine voor horeca professionals) in de bus en daarin staat toevallig een artikel over Mommy’s Bastards. Hoewel ik nu al kan zeggen dat ons bezoekje op zich als aangenaam bezoekje kan gelabeld worden, krijg ik extra sympathie voor de heren na het lezen van het Lazy Monday artikel. Blijkbaar baatten gastheren Kevin en Stefan op dezelfde locatie elf jaar lang De Mosselbeurs uit, het – nomen est omen –mosselrestaurant dat ze overnamen van Kevins ouders. Respect voor het lef om zo’n ommezwaai te maken, dubbel respect als je dat op dezelfde locatie doet! Een ware extreme makeover.
Lees verder →
