Een boek van Jaap Robben

Amaai, wat was het lang geleden dat ik nog eens een boek op 24 uur verslonden heb! Zelfs over Het meisje in de trein dat leest als een je-weet-wel deed ik tijdens mijn zomervakantie iets langer… Per ongeluk kocht ik van Birk de Colibri-editie (346 pagina’s) – iets tussen een dwarsligger en een normale grootte. Dat vergissen van formaat overkwam mij wel al eerder bij online bestellingen.

Het is trouwens Karin De Bruyn – aka @blissbohemian – die mij attent maakt op dit boek, door in het kader van de Verborgen Parels app de hoop uit te spreken dat Birk in de top 15 en zo op het lijstje met gratis e-boeken belandt. Allemaal verleden tijd overigens, want die gratis top 15 staat ondertussen niet langer online.

Birk beklijft vanaf de eerste pagina. Alleen vind ik het bijzonder moeilijk om mijn vinger te leggen op het waarom… Een gezin dat op een afgeleden eiland met drie huizen (twee bewoond en één leegstaand). De vader Birk die aan het begin van het verhaal verdrinkt en de zoon Mikael die als negenjarige getuige van dit drama lijkt toe te klappen. De moeder die van verdriet naar een steeds minder ‘normale’ vorm van emotie lijkt te evolueren.

Het afgesloten zijn van de werkelijke wereld komt voor mij enorm beangstigend over en het voelt tijdens het lezen erg pijnlijk aan om zo de evolutie van een jongen naar een man als buitenstaander te moeten aanzien.

Jaap Robben schrijft zo reëel dat ik de visvangst van buurman Karl kan ruiken, het pikken van de meeuwen kan voelen en tegelijk het gevoel heb dat er in mijn hoofd een aflevering van een prima Scandinavische fictiereeks afspeelt.

‘Birk’ holderdebol.comder kopen?