Tweede en meteen goede reservatiepoging bij de Belgisch-Maltese uitbaters van Villa Bardon gisteren. Online vooronderzoek kan slechts in beperkte mate, want het menu geeft enkel karige sluiertipjes prijs. Spannend voor een foodneuroot als ik!
Ik verwacht mij aan een übergezellig interieur en dat blijkt zelfs al van op straat 100% te kloppen. Grote ramen vooraan, authentieke tegelvloer, houten meubels, eigentijdse verlichtingselementen. Instant zin in een wijntje nippen, tetteren en peuzelen.
Foto: newplacestobe.com
De beide dames in de zaal behoren tot de categorie ‘supersympathiek’. Je hebt sympathiek, je hebt heel er sympathiek, dan komt er een heel eind niets en daarna dus supersympathiek. Soms moesten wij onze niet-verkeerd-bedoelde lach zelfs inhouden.
Als voorgerecht bestaan de mogelijkheden uit een aantal dips en anitpasti. Wij hebben iets te vieren en opteren dus voor de meest uitgebreide versie (€ 18) met – vergeef mij als ik iets vergeet – gravad lax, octopus, schapenkaas, geitenkaas, salami, burgertjes, chorizo, slaatje (rucola, appelkappertjes, zongedroogde tomaat, olijven) en hummus. Daarbij komt een bamboeschaaltje met stokbrood, broodstokjes en zoute koekjes.
Met z’n tweeën een bord delen valt bij mij doorgaans in de smaak, zo ook deze ongecompliceerde hapjes als opener. Ondertussen lessen we de dorst met San Pellegrino en een voortreffelijke Pouilly Fumé uit 2010 (€ 34) – met stip mijn favoriete witte wijn.
Voor de hoofdmoot presenteert de kaart onder meer entrecôte met truffelboter (€ 24) en goudbrasem met venkel en pancetta (€ 24). Deze worden aangevuld door een rigatoni met sint-jakobsvruchten (€ 22) en een risotto met bosduif (€ 26) als suggesties. Ik twijfel ongewoon stevig tussen de goudbrasem en de rigatoni, maar kies uiteindelijk voor de kaartoptie. Mijn wederhelft doet er minder lang over om te beslissen dat hij voor de entrecôte gaat. De knappe dienster vertelt ons dat beide gerechten op tafel komen met gebakken aardappeltjes en warme groentjes. Deal!
Meneer bestelt voor bij het rode vlees nog een glas rode wijn. De opties zijn Italiaans of Maltees. Dat hij de keuze bij Villa Bardon laat, wordt onthaald op een zenuwachtig gegiechel. Maltees wordt het. Uiteraard.
Niet veel later verschijnen onze eenvoudige witte borden met – zoals verwacht – zuivere gerechten. Een perfect saignant gebakken stuk rundsvlees met een stevige schijf truffelboter, rucola en kerstomaatjes aan de overkant. Voor mij liggen twee correct gebakken goudbrasemfilets met krokante pancetta en vreemd genoeg iets te weinig anijssmaak in de venkel. Toch klaag ik beslist niet. Want van zodra ik de kommetjes met de aardappelen en de groenten in het oog krijg, stop ik mijn interne kritiek en tast ik gretig toe. Zo gretig dat het lief er een grapje over maakt… Jawel, de gebakken aardappeltjes zijn exact wat gebakken aardappeltjes behoeven te zijn. Yummerdeyummerdeyummie! En ook de kort gebakken groenten verrassen door hun wijde variatie (bloemkool, spruitjes, gele paprika, courgette, wortel) en hun mediterrane kruidenovervloed.
Ik had zin in eerlijke en lekkere keuken. En dat is precies wat het Villa Bardon team biedt! Net een tikkeltje atypisch. Smakelijk. Gemoedelijk. Ontspannend. Misschien zelfs de trigger om ooit Malta als vakantiebestemming te prikken.
