De Blauwe Kiosk

Een stralende zondag in Gent schreeuwt om een outside apero. En waar doe je dat beter dan op de Kouter, met z’n Bloemenmarkt en De Blauwe Kiosk? Ongeveer half Gent loopt duidelijk met hetzelfde idee rond, want het is er drummen… Naast de centrale locatie in de Gentse binnenstad als eerste troef maakt ook het erg verscheiden publiek De Blauwe Kiosk een aangename plek om te vertoeven. Twintigers, dertigers tot zestigers, ze genieten er allemaal van hun zondagse aperitiefje met volle, vollere tot volste teugen.

We beginnen meteen aan te schuiven aan de kiosk die uitgebaat wordt door Le Jardin Bleu en inspecteren in tussentijd de kaart. Tegen de verwachtingen in kosten drankjes helemaal niet veel aan deze kiosk: witte wijn voor € 1,90, cava voor € 4,90 of champagne voor € 6,90. We doen er niet lang over om voor witte wijn en oesters (€ 8,90 voor 6 stuks) te kiezen. Intussen gaat mijn lief een plekje aan een staantafel inpalmen. Wanneer ik aan de beurt ben, blijkt dat de oesters uitverkocht zijn – het is dan ook al 13u00. Ik switch meteen naar een bordje mixte (€ 7,20), met divers belegde toastjes.

2014-03-09 13.16.08 Lees verder

Zwemmarathon

Deze morgen gingen we zwemmen. Baantjes trekken in het Gentse zwembad Rooigem. Mijn lief is al even into baantjes trekken. Ik heb het vergezellen altijd uitgesteld ‘omdat ik geen badpak (enkel een bikini) heb’. Vorige week kocht ik mij een Speedo, dus geen onderuitkomen meer aan… Rooigem it is!

Zwemmen met kopje boven, kopje onder, kopje boven, kopje onder zonder duikbril is niet meteen de meest aangename ervaring voor de ogen, maar het doet wel iets. Het geeft gelegenheid in het hoofd om alles leeg te maken en de gedachten te laten oppoppen.

En ineens was het daar. Een jeugdsentimentele prikkel.

Lees verder

Les Saveurs de Yamada

Hoe word ik getriggerd om een restaurant op mijn TO EAT AT lijstje te zetten? Meestal doordat een aantal onafhankelijke referenties mij prikkelen, bijvoorbeeld een tweet of een check-in van iemand die ik foodgewijs vertrouw in combinatie met een artikel in de pers. In dit concrete geval gaat het om een Instagram van Pieter Baert met een aanlokkelijke bentobox die ze bij Les Saveurs de Yamada als lunch serveren als eerste stimulans. Komt daarbij nog een love spot verwijzing in een interview met Ruth Becquart, de actrice met de ooglap in Clan en de madam van Stan Lee Cole.

Op een donderdagavond spreek ik er dus af met een vriendin. Gezien ik een uurtje te vroeg in ’t stèd aankom, parkeer ik mij op de Vlaamsekaai en drink ik nog even een witte wijn in de Antwerpse vestiging van de WASBAR. Les Saveurs de Yamada ligt er immers om de hoek, in de Kronenburgstraat…

Tegen 19u komt mijn gezelschap mij oppikken tussen de droogrekken en de wasverzachter. Het binnenkomen bij Les Saveurs de Yamada is een beetje vreemd. De gezelligheid druipt er niet meteen van af. We nemen de trap naar een soort bel-etage waar een aantal tafeltjes (voornamelijk per twee personen) staan. Achterin is er nog een lage tafel waar je aan kan zitten / liggen, een bar en de keuken die deels aan het zicht wordt onttrokken door zo’n typische Japanse paravan.

2014-03-06 19.28.05

Lees verder

’t Hommelhof

Paps is jarig! En dat vieren we bij ‘t Hommelhof in Watou, een West-Vlaams dorp met een voorliefde voor poëzie in het bijzonder en kunsten in het algemeen. Gevolg: nogal wat toeristen, zeker op een zondag. Iets wat de plaatselijk horeca vanzelfsprekend prikkelt. Chef Stefan Couttenye baat zo al tientallen jaren met succes ‘t Hommelhof uit. De bewijzen daarvan hangen in de gang naar het toilet: triomfantelijke foto’s van Prins Albert (in zijn pre-koningschap), Witse, Piet Huysentruyt, you name him/her. Zijn zaak zit op deze zondagmiddag tsjokvol. Wij krijgen een tafel in een afzonderlijke kamer waar snel geteld 25 couverts gedekt liggen, waarvan eentje voor mijn vijf maanden oude nichtje Noor.

2014-03-02 12.42.47 2014-03-02 12.57.39

Lees verder