Zij die ooit samenwoonden met mij – en dat gaat verder dan mijn lief, wegens acht jaar residerend in een beluikje – kennen ongetwijfeld Jamie’s ballen. Een recept van Jamie Oliver dat balletjes in tomatensaus wat Italiaanse schwung geeft, met mozzarella en parmezaan in de oven. Iets wat ik indertijd vaak klaarmaakte. In het kookboek ‘Simple dinners’ van Donna Hay staat een vergelijkbaar gerecht, net iets meer uitgepuurd.
Op vrijdagavond rond 18u00 beslissen dat je met vier personen iets gaat eten, betekent dat er in veel herbergen al helemaal geen plaats meer is. We besluiten daarom om even te bellen naar Au Boeuf Qui Rit, een op en top Frans restaurant met in hoofdzaak op het haardvuur gegrild rundsvlees. Check! De reservatie om 20u00 is binnen.
Dat was de titel van mijn examen dactylo, herinner ik mij ineens…
Ik was tien jaar en een tikkeltje trots op mijn 148 aanslagen per minuut.
En dan nog een herinnering.
Een floppy disk (ook wel diskette) met een typspelletje.
De letters bewegen van links naar rechts over het scherm.
Ze zweven boven een lijn met een onderbreking in het midden.
Wanneer de letter boven het gat hangt, typ je die – liefst met de juiste vinger.
Je bent een kampioen als alle letters in het gat verdwenen zijn.
Spannend, toch?
Weet je waar ik kregelig van word? Een organisatie die pretendeert de belangen van de consument te verdedigen en tegelijk keihard z’n best doet om het tegendeel te bewijzen. Kregelig is nog een understatement, lichtjes vernielzuchtig eerder.
De concrete aanleiding was de zoektocht naar een geschikt bed en bijhorende matras. Boxspring of lattenbodem, pocketveren of latex, IKEA-categorie of toch Sleepy. Mijn lief wou even de mening horen van de mannen van Test-Aankoop. Die website zit echter achter een vrij stevige muur van betalende lidmaatschappen. Dus via een aanlokkelijke banner komt hij op een pagina met deze informatie…
Ik wou er al een behoorlijk tijdje heen. Maar wat halfslachtige zoektochten naar Bia Mara op de Brusselse Kiekenmarkt eindigden vergeefs. Eerder deze week viel mijn blik tijdens een wandeling van Parking 58 naar de Ancienne Belgique ineens wél op deze TO EAT AT. Het bord voor de deur zegt alles en ook niets: fish & chips voor € 10.
