De eerste avond in Amsterdam probeer ik rond 19u00 naar een Italiaanse vermelding in de Where Chefs Eat app te bellen: MAZZO op de Rozengracht. Ik ben te laat, maar maak van de telefoonverbinding alvast gebruik om de volgende dag te reserveren…
Op de avond voor Koningsdag wandelen we tegen 20u00 dit indrukwekkende pand binnen. Buiten zit een beperkt terras vrij vol, bij de ingang staan links nogal wat hoge tafels met barkrukken en rechts lage tafels met zetels. Het tweede deel van het grote restaurant zit inmiddels volledig vol. En het geheel maakt wel degelijk indruk: de lampen vlak voor je die in vette letters MAZZO vormen, de houten wand tot aan het plafond opgevuld met Italiaanse producten, de moderne lusters die ik de avond voordien in het Stedelijk Museum ook op de Marcel Wanders expo opmerkte.
Lees verder →
Na de tweede conferentiedag in Amsterdam wandelen we van de Westergasfabriek terug richting centrum via de Haarlemmerstraat. Ineens worden we getriggerd door Café Harlem: een leeg tafeltje op hun terras en de omschrijving ‘soulfood & drinks’ op de luifel doen wat ze moeten doen. We installeren ons en laten bier en wijn aanrukken.
Verder kan ik het als liefhebber van het lekkere leven niet nalaten om die soulfood op de kaart te inspecteren. Niet veel later ben ik ervan overtuigd dat ik die nacho’s MOET proeven… Ik kies uiteindelijk voor de ‘nacho spicy chicken’ in de kleine versie (€ 8,50) met pittige kip, cheddarkaas, salsasaus, sourcream, guacamole.
Lees verder →
Een paar dagen in Amsterdam zijn hét geschikte moment om de vet betaalde Where Chefs Eat app uit te testen – mijn duurste aankoop in de App Store éver overigens.
Lees verder →
Een boek van David Grossman
Twee sterren krijgt deze roman van de Israëlische schrijver David Grossman van mij op Goodreads. Tot minstens in de helft kostte het me om enigszins in het verhaal te komen en zelfs dan heb ik mezelf echt moeten verplichten om het boek uit te lezen. Want ja, (voor de zoveelste keer) dat doe ik dus altijd: boeken uitlezen tot de allerlaatste bladzijde.
*** spoiler alert *** Lees verder →
Mijn nieuwe collega tweet een week geleden over het uittesten van een pop-up concept rond boterhammen: B.T.R.H.M. Deze bokes poppen op bij de bevroren yoghurt van Yogy* in de Gentse Walpoortstraat. Trigger! Ik doe mee! En we sleuren meteen een aantal andere proefkonijnen – die daarom niet noodzakelijk een vegetarische keuzen maken – binnen het MiX team mee. De website spreekt alvast aan: leuke huisstijl, duidelijke communicatie, catchy boterhamtitels. Met ons lijstje stappen we in de auto, want op diezelfde website lezen we dat er aangepaste take-away prijzen gelden in de Yogy shop.
Zelf kies ik voor een single ‘Hell is chrome’ (gekookte kalkoensneetjes, avocado, dragon-mosterdmayonaise, kerstomaten, rucola). En omdat ik bang ben dat dat niet voldoende zal zijn, beslis ik om nog een single ‘She’s a jar’ (mozzarella, kerstomaten, groene pesto, rucola) te delen met een collega. Anderhalve boterham moet voldoende zijn. Mijn immer hongerige werkcompagnon met een onwaarschijnlijk metabolisme waagt zich daarentegen aan de bestelling van twee doubles voor zijn persoonlijke consumptie.
Lees verder →
