Michaël Borremans exposeerde de afgelopen maanden in BOZAR. Dat zal weinigen ontgaan zijn, mede dankzij een campagne met gratis tickets en een reproductie van een kunstwerkt bij De Standaard. As sweet as it gets is de eerste overzichtstentoonstelling van deze hedendaagse en internationaal erkende kunstenaar die woont en werkt in Gent.
Wanneer een tentoonstelling opent, denk ik meestal ‘Ooooh, het is nog tot [DATUM]…’ en dan moet ik mij op het eind toch nog reppen om er te geraken. Zo ook met Borremans: we gaan langs bij BOZAR op de voorlaatste dag van de expo. En we zijn niet de enigen!
Hieronder een paar werken die in het bijzonder indruk maken.
Sleeper Lees verder →
Wat doe je op een zaterdagmiddag na de expo van Michaël Borremens in BOZAR? Aperitieven, tiens! We trekken richting Sint-Katelijneplein, omdat we het daar best gezellig vinden. We stelden op voorhand helaas vast dat De Noordzee momenteel vakantie neemt. Dus zijn we niet ingesteld op vis aan een toog. Daarom doet het dubbel deugd als we ter plekke merken dat er aan de overkant nog een andere viswinkel annex eettoog is: ABC Poissonnerie*. Op andere plaatsen (off- en online) duikt de naam Mateos tevens op en er zijn nog elementen die een Spaanse invloed doen vermoeden. Tapastime dus!
Lees verder →
Er beweegt wat in de Gentse noodle scene en daar heb ik in geen geval iets op tegen. Na Ramen en Seli’s kun je nu ook terecht bij de Yaki Noodle Bar in de Vlaanderenstraat voor een bowl in dampende bouillon drijvende noedels. Op een vrijdagvoormiddag bel ik om te reserveren voor een groep van zes. Dat blijkt geen enkel probleem, alleen verloopt de communicatie in het Nederlands wat moeizaam. Bij aankomst blijkt dat we op het terras mogen zitten. Fijn! Ik hou er wel van om op straat te eten en de stad voorbij te zien rijden…
De Facebookpagina kondigt een formule aan van € 11,90.
Menu A
soep / mini-loempia
noedelsoep
drankje
Menu B
soep / mini-loempia
nasi kip / bami kip / pad thai
drankje
De voorkeuren zijn verdeeld. Ikzelf opteer voor A met mini-loempia’s en daarna een noedelsoep. Wat die soep betreft selecteer ik de wan tan met garnalen en vlees. Ondertussen staat er als drankje al een Asahi biertje voor mijn neus.
Lees verder →
Op de hipster food chart scoren bagels zonder twijfel erg hoog. Het werd dan ook tikkend tijd voor een NY-inspired bagelbar in Gent. Deze nood neemt Jackie ter harte in de Vlaanderenstraat met haar Jackie’s bagelbar. Wanneer we op een zomerse dinsdagmiddag binnenwandelen, blijkt meteen dat haar idee aanslaat. Je kon al bagels proeven bij pakweg OR Espressobar of Souperette. Maar als ik bij een zaak met een rechtlijnige focus over de drempel stap, dan verwacht ik altijd nog dat tikje meer…
Achter de toog of op de menukaart kun je de keuzes aflezen: bij Jackie begin je de dag met breakie’s of sweetie’s, schakel je tijdens de lunch over op saltie’s en rond je af met yummie’s als dessert. Verschillende hartigaards spreken mij wel aan, zoals de VEGAS met falafel en hummus of de in mijn gezicht lachende BARCELONA met gerookte zalm en avocado. Maar dan deelt een collega zijn keuze mee: een bagel van de maand en nog een andere. Ja, mijn collega’s eten veel… Hoewel ik toch ook even twijfel of ik met één bagel mijn middagmaag zal kunnen vullen.
Lees verder →
Waar eet je tijdens de Gentse Feesten? Mogelijkheden zat… Deze editie hebben wij ons echter beperkt tot twee keer de Gentse Feesten deal (3 buns + 1 beer = € 10) bij Ramen, een paar nachtelijke uitschuivers waar we niet verder over berichten en één echte restaurantavond. We twijfelen even waar naartoe, maar dan herinner ik mij dat er een nieuw Indonesisch restaurant in de voormalige Zenchi Bar tegenover het Caermersklooster zit: Gado-Gado. En dat ze tijdens de 10-daagse open zijn met een aangepast programma, namelijk iedere avond vanaf 23u00 livemuziek (Franse chansons, crooners, …). Reservatie wordt aangeraden en het klopt dat de zaak vrij vol zit bij onze aankomst om 19u30. Gelukkig mogen wij het laatste lege tafeltje bezetten.
Bij het binnenkomen merken we dat het interieur vrij onveranderd gebleven is, wat op zich toejuichen wegens sfeervol. Overal zijn wel extra Indonesische elementen toegevoegd en de in het oog springende fotografie die ik eerder al op de website opmerkte komt terug als rode draad doorheen het interieur.
De ober komt in een eerste fase onze dranken opnemen en brengt meteen een mandje kroepoek mee. Bij Gado-Gado serveren ze per kleur enkele soorten wijn in drie verschillende hoeveelheden: 20 cl oftewel een goedgevuld glas, 50 cl en een fles zijnde 75 cl. Hiermee scoort men extra punten bij mij! Wanneer we één van de zes witte wijnen selecteren, blijkt die helaas wel niet op voorraad. Dus switchen we naar een halve liter Zuid-Afrikaanse chardonnay van KWV (€ 11) en vragen daarnaast een liter bruiswater.
We storten ons als uitgehongerde leeuwen op de kroepoek. Op het moment dat onze dranken aankomen, zijn de vers gebakken garnalenchips al naar de eeuwige maagsapvelden verhuisd. De wijn drinkt trouwens gemakkelijk weg.
Lees verder →
