Een boek van Paul Auster
In 2013 nam Melanie De Vrieze zich voor om een gans jaar lang boeken te lezen van één enkele auteur: na weloverwogen beraad werd dat Paul Auster. Intrigerend! In het bijzonder omdat ik die auteur niet kende… Dus checkte ik na dat jaar bij haar welk boek de geschikte kennismaking met de heer Auster zou zijn. Zo kwam ik bij ‘The book of illusions’. Ik las dit boek in het Engels, iets wat ik voor romans eigenlijk nooit doe – voor non-fictie boeken over digital stuff soms wel. Waarom? Ik veronderstel omdat ik zelf uitsluitend in het Nederlands schrijf en zo graag wil wegdromen bij mooie woorden en zinnen.

Lees verder →
Bij het Gent Meeting Center aan de Holiday Inn Express (tussen UZ en Ghelamco Arena, naast E17) opende niet zo lang geleden de vernieuwde brasserie D-Lys. Wegens centraal gelegen tussen mijn werkplek en die van een ex-collega spreken we daar af voor de lunch. We treffen elkaar iets over twaalf en merken bij het binnenkomen een bargedeelte waar nogal wat mensen vergaderen, iets drinken of een broodje eten.
Achter een halfhoge scheidingswand zien we de nog compleet lege brasserie. Reserveren was dus duidelijk overbodig! Ik vraag het voor de zekerheid even na aan de bar, maar ze verwijzen ons inderdaad naar de aanpalende zee van ruimte door. Het duurt een kleine tien minuten vooraleer iemand verschijnt met de menukaarten.
We hebben eigenlijk wel wat haast, dus dat vermelden we maar meteen bij het doorgeven van onze bestelling. Uiteraard ben ik al even op de website gaan kijken en de waterzooi van vis (€ 22) sprak mij aan. En daar hoort een glaasje witte wijn bij. Mijn gezelschap trof dezelfde voorbereiding: zij wil graag de salade geitenkaas, spek en croutons (€ 13), als hoofdgerecht graag in plaats van de voorgerechtversie.
Lees verder →
Ik merk een tendens in de keuze van merknamen voor locaties.
Jullie na het doorscrollen van deze post zeker ook.
Naam nodig voor jouw nieuw initiatief?
Pas onderstaand stappenplan toe.
- Wat was / is de locatie?
- Schrijf het antwoord in CAPS.
- Off you go…
DOK
http://dokgent.be/

KERK
http://www.kerkgent.be/

WINKEL
http://instagram.com/winkelpopup

Begrijp me niet verkeerd: ik vind dat stuk voor stuk sterke merken en dito logo’s.
Patronen zien zet gewoon aan tot bloggen.
Mijn derde passage ooit bij Vintage: een eerste keer bijna 10 jaar geleden met mijn ouders en niet meteen everlasting, een tweede keer in 2012 en een geslaagde lunch. En toch voelde ik de laatste jaren een soort Onderbergens schisma tussen een foodie friend en mezelf: hij prefereerde Vintage, ik neigde meer naar Coeur d’Artichaut met chef Tom Van Lysebettens. Nu Coeur verhuisd is naar de Marriott en Tom aan een nieuwe zaak (Cochon De Luxe) in de Brabantdam werkt, richt ik mij terug op Vintage. Dat blijkt – en nu spring ik meteen al naar de conclusie – meer dan terecht!
Elke week belandt de weeklunch nog in mijn mailbox. Dit keer bekijk ik die vanzelfsprekend met iets meer aandacht. Mijn keuze is op voorhand gemaakt.
Aardpeersoep met garam masala
of
Vacherin, texturen van pompoen, spruit
♦
Varkensrib, honing, gekonfijte krieltjes, wortel, witte kool
of
Tongschar, sherrysaus, gratin, schorseneer, prei
♦
Karnemelkijs, appelsien, curryplant
of
Banaan, muesli, Irish coffee, kruidnagel
Terwijl ik op het gezelschap wacht, wil ik alvast witte wijn nippen. De verwachtingen zijn er, want Vintage – nomen est omen – verzorgt niet voor niets ‘wine & food experiences’. Het wordt Latium, een fris Italiaantje waarover mijn wijnminnende compagnon (en tevens Vintage habitué) later zegt dat de rode eigenlijk nog beter is.
Een tweegangenlunch kost € 18,50, met een nagerecht erbij betaal je € 25,50. Ik kies voor de Vacherin (een zachte kaas van koemelk) en de tongschar, de overkant de aardpeersoep en de varkensrib. Over dat dessert beslissen we later wel!

Lees verder →
Bevreemdend, dat is volgens mij het juiste woord. Menselijke lichamen uit wax en meer met erg realistische elementen zoals voeten, tepels of navels en tegelijk pijnlijk ogende vervormingen die meteen de stijl van deze kunstenares onderlijnen. En dan zwijg ik nog over dat paard waarvan alle hoofdholtes met de huid van wellicht een collegapaard werden overtrokken. En die dierlijke beenderen die als vers geslacht lijken. En dat meterslange kreupele hout.
Een intrigerende dame, die Berlinde! Go there.