The [Longer] Long Tail

“Toen kwam een varkentje met een lange snuit en het verhaaltje is uit…”
Zo eindigde een verhaal standaard in mijn kindertijd.

Chris Anderson daarentegen start zijn betoog in “The [Longer] Long Tail” met een lange staart. Die metafoor kenmerkt een nieuwe economische realiteit waar een nagenoeg onbegrensde keuze resulteert in een eindeloze vraag. Centraal staat het internet als toegangspoort tot dit aanbod zonder grenzen. Anderson is ervan onvertuigd dat in de hedendaagse economie focussen op niches een waardig (lees: even lucratief) alternatief kan zijn voor de traditionele hitmentaliteit.

Instinctief denk ik aan bedrijven als Amazon en iTunes (versus de bakstenen broertjes als pakweg FNAC) als voor de hand liggende illustraties van zijn theorie. Benieuwd hoe hij de minder tastbare cases als het onoverkomelijke Google en anderen beargumenteert…

Meer als ik de resterende 75% van zijn boek achter de kiezen heb!

Sociale verantwoording

Het overkomt mij vaker en vaker. Dat mensen met mij discussies aangaan over de zin of de onzin van sociale netwerksites in het algemeen, Facebook en Twitter in het bijzonder. Doorgaans bemerk ik bij mezelf niet bijster veel spontane behoefte om deze platformen te verdedigen. Ik ben ook maar een gebruiker… Als ik er “How to suck at Facebook” of “10 things you need to stop Tweeting about” van The Oatmeal op nakijk, vermoed ik dat ik zelfs nog een gematigd exemplaar ben. Desondanks eentje dat regelmatiger naar beide netwerken grijpt dan de meesten in mijn omgeving. Met het bijhorende commentaar tot gevolg.

Mij online uitleven in afzondering, tot daar aan toe. Maar in aanwezigheid van anderen eveneens aandacht besteden aan het virtuele deel van mijn ik kan gewoonlijk op weinig begrip rekenen – en weet dan dat ik daarenboven (nog) geen data-abonnement heb.

Het originele citaat – de auteur ervan (@gtje) een beetje kennende – zal wellicht met enige ironie getweet zijn. Doch het gaat mij vooral om het bewijs van het tegendeel. Ikzelf ben geen bezitter van een iPad (mijn papa sinds deze week wel, ikzelf bijgevolg enigszins jaloers). Maar als ik in een gesprek naar mijn iPhone grijp, wil ik doorgaans iets noteren wat mij prikkelt tijdens datzelfde gesprek. Een prikkel als in een citaat, een bedenking, een blogidee, een schets, … Het onderstreept de boeiendheid van het gesprek en niet – wat velen dikwijls al te snel concluderen – mijn desinteresse. Misschien ben je wel de protagonist in mijn volgende blogpost of het model voor mijn volgende tekening.

Sharing is caring – daar haalde ook De Mortierbrigade zijn mosterd.

Social media vs direct mail in B2B

Erover lezen. Ernaar luisteren. Ermee spelen. Ja!
Maar soms voel ik de behoefte om die natte vinger te vervangen door cijfertjes.

Ik werk – momenteel nog – in een B2B omgeving. Producten worden gelauncht. Met en soms zonder de nodige aandacht. En als we er over nadenken, dan gaan we met veel graagte op zoek naar die aandacht. Soms opteren we voor de traditionele kanalen – zoals direct mail of simpelweg de homepage van de website. Soms proberen we het iets gedurfder aan te pakken: we laten de boodschap namelijk op hoogst virale wijze de wereld beetje bij beetje besmetten.

En ik moet toegeven. Dat besmettingsgevaar blijft in B2B toch behoorlijk beperkt…

Als wij onze Twitter volgers en Facebook vrienden aanspreken. Als wij hen er vriendelijk attent op maken dat zij het gelaunchte product (in de prijscategorie van een eerder high end lederen salon) “gratis en voor niets” kunnen winnen door deel te nemen aan een niet bijster moeilijke prijsvraag. Wat krijgen wij dan?

75 deelnemers – werknemers van mijn werkgever (doorgaans collega’s genoemd) even buiten beschouwing gelaten.

Even slikken. Neus op de feiten.
75 mensen tonen interesse om “gratis en voor niets” een lederen salon thuisgestuurd te krijgen. Na 10 dagen teasing met tweets, posts en linkjes.

Dan maar even het ongeëffende virale pad verlaten om de weg van het gegarandeerd succes te bewandelen: direct mail. Mensen via hun mailbox op de hoogte stellen van die lonkende meubeluitbreiding.

Met als resultaat na welgeteld 2 uur een tussenstand van 700 deelnemers.

Need I say more?

•••

[Hierbij borrelt de behoefte op om commentaar te geven op mijn eigen blogpost… Een aantal opmerkingen liggen inderdaad voor het grijpen. Denk aan kwaliteit versus kwantiteit. Denk aan verhaaal achter wedstrijden. Denk aan geïntegreerd plan. Maar ik wil voornamelijk het onderwerp aankaarten dat zogenaamd succes in social media (voornamelijk wat betreft B2B) nog al te vaak met niet-gekwantificeerde argumenten onderstreept wordt.]

Asocial media

“Hoe sociaal is social media eigenlijk?”, dacht ik deze morgen bij mezelf.

We grijpen op geregelde tijdstippen naar onze smartphone om timelines, news feeds, live feeds enzomeer te checken. [Ikzelf in beperktere mate omdat dat momenteel enkel op plaatsen met WIFI zin heeft.] We doen dat wanneer we alleen zijn, maar doorgaans ook in gezelschap.

Ik krijg er persoonlijk vaak opmerkingen over.
En met mij waarschijnlijk vele anderen…

Google leert mij dat ik – zoals ik vermoedde – niet de enige ben die zich deze bedenking maakt. Ook een Dutch Cowgirl en de blog Blind Five Year Old wijdden in het verleden een post aan deze overpeinzing.

Day of the e-commerce

Geachte heer Internet,
Geachte mevrouw Internet,

Hierbij doop ik 11 augustus 2010 – en vervolgens alle volgende 11 augustussen de komende jaren – tot “dag van de e-commerce”. Omdat ik er meer en meer van geniet, van dat online shoppen. Dus tijd om wat te gaan prediken ten voordele van het digitale winkelwagentje…

Bij elke bestelling verwonder ik mij over hoe vlot winkelen op het wereldwijde web gaat. Je staat niet in iemands weg als je 20 minuten lang naar hetzelfde product wilt gapen. Je krijgt aan de kassa geen ongegeneerde porren in de rug. Je hoeft je niet te ergeren aan babbelzieke kassiersters of ongemanierde bejaarden met tijdsgebrek.

En wat een lage shippingkosten, wat een snelle leveringsbeloftes.
De virtuele shop: zero stress, zero ergernis.

Vandaag liet ik mij gaan aan de volgende items…

iPhone 4 beschermhoesje
[ter decoratie van mijn nieuwe smartphone – via http://www.pijama.it/]

iPhone 4 armband
[ter bevordering van mijn loopprestaties – via http://www.smartphoneshop.be/]

“Wreck this journal”
[ter tempering van mijn vernietigingsdrang ;-) – via http://www.azur.be/]

Ik kijk er naar uit om pakketje na pakketje zorgvuldig te ontpakken – met de bijhorende ceremoniële dramatiek uiteraard…

Sincerly yours,