Dancer in the dark

Een film van Lars Von Trier

Mijn favoriete film aller tijden?
Zonder twijfel “Dancer in the dark” van Lars Von Trier.

Primo voor Björk.
Secundo voor Lars Von Trier.
Tertio om mijn zwak voor films met een zeker musical-gehalte te pleasen.

Hartverscheurend verhaal. Hartbrekende muziek.
Hartverwarmende zang- en acteerprestaties.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=d9zFt6M_GLo]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=LNysuGZYDCY]

“Pakske maken?” en consorten

Op een luie zondagnamiddag komt een tweet voorbij van @netlash over de 15 meest memorabele filmquotes (uit de Hollywood exemplaren) en eventuele lacunes in de lijst… Meteen poppen een aantal citaten op in mijn filmografisch geheugen – zij het allemaal Nederlandstalige.

Ooit blijkbaar een topic in Dito op Radio 1.
Hieronder een lijstje van mijn persoonlijke favorieten uit het Vlaamse filmlandschap.

Pakske maken?
uit “Pauline & Paulette” van Lieven Debrauwer

Bedankt è!
uit “Pauline & Paulette” van Lieven Debrauwer

Er zit ne steen in
uit “Pauline & Paulette” van Lieven Debrauwer

Oh, een weesvisje
uit “Hector” van Stijn Coninx

Mijn pruim is nat en het regent niet
uit “De helaasheid der dingen” van Felix Van Groeningen

Weete wada ze in Itolië zeggen? Ti amo.
En weete wa ze in Ledeberg zeggen? Kust mijn kluute.

uit “Aanrijding in Moscou” van Christophe Van Rompaey

1, 2, 3, 4… D!

Revolutionaire tijden voor de bioscoopwereld: analoog wordt digitaal, 2K resolutie wordt 4K en 2D wordt 3D. Vooral van deze laatste evolutie ligt de modale bioscoopbezoeker wakker; de rest kan naar mijn aanvoelen enkel de techneuten een verhoogde lichaamstemperatuur bezorgen. Hoewel ik momenteel enkel UP en Avatar als 3D-ervaringen kan opnoemen, beoordeel ik het driedimensionale aspect nu al als een aangenaam doch niet onontbeerlijk extraatje.

Gisteren ontmoette ik op de Thalys Keulen-Brussel een mens met een mening omtrent dit thema. Hij kon niet tot de spionkop van 3D-cinema gerekend worden. Meer zelfs, hij bestempelde 3D als een hype die een stille dood zou sterven of hoogstens zou overleven als het broertje met dwerggroei van traditionele 2D-cinema. Zijn redenering? Een vergelijking met kunst. Want waarom zou 3D triomferen als in de kunstwereld schilderkunst eveneens steeds de bovenhand haalt op beeldhouwkunst? Iedereen kan terstond en in één enkele adem 10 schilders opnoemen, maar bij beeldhouwers blijft de parate kennis toch eventjes haperen…

Of hij een cinematografisch visionair mag genoemd worden of niet zal de tijd moeten uitwijzen. Toch werd ik eventjes stil van de treffende analogie.