Locatiegebonden

Nu ik terug iPhonisch ben, breekt de tijd met enige aandrang aan om wat locatiegebonden te experimenten. Een aangename kennismaking met location based services dus. Denk evidenties als Gowalla of Foursquare – ondertussen behoorlijk wijdverspreid onder de smartphone haves. Maar daarnaast nog minder bekende opkomers als Google Latitude – met dank aan @gtje voor het visseltje. En dan sinds deze week dus ook het langverwachte Facebook Places in België.

Tijd dus om de verschillende platformen aan den lijve te ondervinden. De toekomst zal uitwijzen wie deze locatiestrijd wint! Gowalla deelde alvast een stevig prikje uit door tussen de share buttons een directe link naar Foursquare te plaatsen. Benieuwd wanneer Facebook Places met een dergelijke integratie komt. Tijd voor the battle of the check-ins…

Sociale verantwoording

Het overkomt mij vaker en vaker. Dat mensen met mij discussies aangaan over de zin of de onzin van sociale netwerksites in het algemeen, Facebook en Twitter in het bijzonder. Doorgaans bemerk ik bij mezelf niet bijster veel spontane behoefte om deze platformen te verdedigen. Ik ben ook maar een gebruiker… Als ik er “How to suck at Facebook” of “10 things you need to stop Tweeting about” van The Oatmeal op nakijk, vermoed ik dat ik zelfs nog een gematigd exemplaar ben. Desondanks eentje dat regelmatiger naar beide netwerken grijpt dan de meesten in mijn omgeving. Met het bijhorende commentaar tot gevolg.

Mij online uitleven in afzondering, tot daar aan toe. Maar in aanwezigheid van anderen eveneens aandacht besteden aan het virtuele deel van mijn ik kan gewoonlijk op weinig begrip rekenen – en weet dan dat ik daarenboven (nog) geen data-abonnement heb.

Het originele citaat – de auteur ervan (@gtje) een beetje kennende – zal wellicht met enige ironie getweet zijn. Doch het gaat mij vooral om het bewijs van het tegendeel. Ikzelf ben geen bezitter van een iPad (mijn papa sinds deze week wel, ikzelf bijgevolg enigszins jaloers). Maar als ik in een gesprek naar mijn iPhone grijp, wil ik doorgaans iets noteren wat mij prikkelt tijdens datzelfde gesprek. Een prikkel als in een citaat, een bedenking, een blogidee, een schets, … Het onderstreept de boeiendheid van het gesprek en niet – wat velen dikwijls al te snel concluderen – mijn desinteresse. Misschien ben je wel de protagonist in mijn volgende blogpost of het model voor mijn volgende tekening.

Sharing is caring – daar haalde ook De Mortierbrigade zijn mosterd.

Social media vs direct mail in B2B

Erover lezen. Ernaar luisteren. Ermee spelen. Ja!
Maar soms voel ik de behoefte om die natte vinger te vervangen door cijfertjes.

Ik werk – momenteel nog – in een B2B omgeving. Producten worden gelauncht. Met en soms zonder de nodige aandacht. En als we er over nadenken, dan gaan we met veel graagte op zoek naar die aandacht. Soms opteren we voor de traditionele kanalen – zoals direct mail of simpelweg de homepage van de website. Soms proberen we het iets gedurfder aan te pakken: we laten de boodschap namelijk op hoogst virale wijze de wereld beetje bij beetje besmetten.

En ik moet toegeven. Dat besmettingsgevaar blijft in B2B toch behoorlijk beperkt…

Als wij onze Twitter volgers en Facebook vrienden aanspreken. Als wij hen er vriendelijk attent op maken dat zij het gelaunchte product (in de prijscategorie van een eerder high end lederen salon) “gratis en voor niets” kunnen winnen door deel te nemen aan een niet bijster moeilijke prijsvraag. Wat krijgen wij dan?

75 deelnemers – werknemers van mijn werkgever (doorgaans collega’s genoemd) even buiten beschouwing gelaten.

Even slikken. Neus op de feiten.
75 mensen tonen interesse om “gratis en voor niets” een lederen salon thuisgestuurd te krijgen. Na 10 dagen teasing met tweets, posts en linkjes.

Dan maar even het ongeëffende virale pad verlaten om de weg van het gegarandeerd succes te bewandelen: direct mail. Mensen via hun mailbox op de hoogte stellen van die lonkende meubeluitbreiding.

Met als resultaat na welgeteld 2 uur een tussenstand van 700 deelnemers.

Need I say more?

•••

[Hierbij borrelt de behoefte op om commentaar te geven op mijn eigen blogpost… Een aantal opmerkingen liggen inderdaad voor het grijpen. Denk aan kwaliteit versus kwantiteit. Denk aan verhaaal achter wedstrijden. Denk aan geïntegreerd plan. Maar ik wil voornamelijk het onderwerp aankaarten dat zogenaamd succes in social media (voornamelijk wat betreft B2B) nog al te vaak met niet-gekwantificeerde argumenten onderstreept wordt.]

Asocial media

“Hoe sociaal is social media eigenlijk?”, dacht ik deze morgen bij mezelf.

We grijpen op geregelde tijdstippen naar onze smartphone om timelines, news feeds, live feeds enzomeer te checken. [Ikzelf in beperktere mate omdat dat momenteel enkel op plaatsen met WIFI zin heeft.] We doen dat wanneer we alleen zijn, maar doorgaans ook in gezelschap.

Ik krijg er persoonlijk vaak opmerkingen over.
En met mij waarschijnlijk vele anderen…

Google leert mij dat ik – zoals ik vermoedde – niet de enige ben die zich deze bedenking maakt. Ook een Dutch Cowgirl en de blog Blind Five Year Old wijdden in het verleden een post aan deze overpeinzing.

Your Facebook future

Wat is tegenwoordig the talk of the town? De verkiezingen, de aswolk, de olievlek, de euro. Tom Waes en zijn hit, Bobbejaan Schoepen en zijn jammerlijke heengaan, maar ongetwijfeld ook Facebook en het aanslepende privacy-verhaal.

Sommige gebruikers reageren radicaal op het privacy-debacle door Facebook simpelweg voor bekeken te houden en hun account te deleten. Anderen ondernemen dezelfde actie, maar met andere beweegredenen – denk aan: te mainstream, te tijdrovend, te verslavend…

Misschien leiden dergelijke berichten tot een vertekend beeld, maar dan is Fortune er om de zaken eventjes objectief te belichten. Hoeveel negatieve fuzz er ook gemaakt wordt rond Facebook, de feiten blijven de feiten. En deze tonen aan dat het aantal Facebook gebruikers blijft groeien en de adoptie van plug-ins als like wijder en wijder verspreid worden over het wereldwijde web.

En, wat zijn jouw Facebook voornemens?