2016, het jaar van mijn gehalveerde Goodreads reading challenge. Ik begon – net zoals in 2012 tot en met 2015 – met 24 te lezen boeken als doel. Ergens in maart 2016 begon het echter al te haperen… Aan mijn huidige levenstempo kan ik twee boeken per maand niet langer volhouden, één boek per maand daarentegen. Daarom zette ik me over mijn leestrots en besloot ik om de uitdaging met 50% terug te draaien naar 12 boeken.

Wie mij een beetje kent, weet dat ik het haat om te falen. Maar ik blijf wel altijd eerlijk, vandaar deze intro om niet de perceptie te creëren dat ik boekgewijs ‘overperformde’ in 2016… Ik land dus met 10 boeken minder op de teller in vergelijking met 2015.

Statistiekjes zijn leuk! Zo las ik 4559 pagina’s met als dikste klepper De Klap en z’n 452 baldzijden… Je merkt het: ik ben geen fan van écht dikke boeken. Om dit statement meteen te ontkrachten misschien even inzoomen op het boek waarmee ik de jaarovergang beleefde (niet letter oudejaarsnacht natuurlijk): Kwaadschiks. Deze roman van A. F. Th. van der Heijden kreeg ik echter als geschenk, bijgevolg kijk ik dit gegeven paard niet in de bek. En nu ik ongeveer 300 pagina’s ver ben, moet ik alvast toegeven dat ik blij ben in deze dikzak begonnen te zijn… Het verhaal bevalt me.

Goed, over naar mijn leesvoornemens voor 2017… Ik hou me wijselijk aan het tempo van één boek per maand. Zo hoef ik niet te streven en me ongemakkelijk te voelen als het even minder goed vlot. Want aan een andere boekengewoonte blijf ik wél vasthouden: ik lees ALLE boeken uit. Verder leg ik mezelf geen speciale topics op, het belangrijkste blijft voor mij de absolute ontspanning. Lezen moet zowat de enige activiteit in mijn vrije tijd zijn waar mijn aandacht onverdeeld naartoe gaat. Vanaf dat ik naar iets met schermen (televisie, computer, tablet, smartphone) overga, verval ik steevast in multitasken. Dit haal ik dan ook als voornaamste reden aan voor het blijven vasthouden aan papier.

Lees ze!

Een boek van Silvia Avallone

Nog zo’n geleend exemplaar van een (lees)vriendin… Voor het vorige boek reisde ik al lezend naar Australië, nu zoek ik Europese warmte op in het Italiaanse Piombino. Dat blijkt een bestaande stad in Toscane, van waaruit de veerboot naar het eiland Elba vertrekt.

Lees verder →

Deprecated: mb_strlen(): Passing null to parameter #1 ($string) of type string is deprecated in /home/imageee/elidesc.com/wp-content/plugins/bolcom-partnerprogramma-wordpress-plugin/src/BolPartnerPlugin/Widgets/Renderer/ProductRenderer.php on line 102

Een boek van Christos Tsiolkas

Ik vind het fijn om carte blanche te geven aan een vriendin van wie ik regelmatig boeken leen: De Klap en Staal vallen dit keer in mijn schoot. Vraag me niet waarom (misschien omdat het de dikste – namelijk 452 pagina’s – is en ik een beetje bang ben van dikke boeken), maar ik ga van start in De Klap.

De Klap speelt zich af in het hedendaagse Australië, meer bepaald Melbourne. Leuk! Ik denk niet dat ik ooit eerder een roman van een Australische auteur las – en al zeker niet van eentje met Griekse roots…

Het verhaal trekt zich op gang wanneer Aisha (een Australische met Indische roots) en haar man Hector (een Australiër met Griekse roots) besluiten om een barbecue te organiseren voor hun familie en vrienden. Het bonte gezelschap maakt er een gezellige boel van tot de titel van het boek: de bewuste klap. Het vierjarige ettertje Hugo haalt iedereen het bloed van onder de nagels en wanneer hij op het punt staat een andere jongen te slaan met een hockeybat, geeft Harry (de vader van de bedreigde jongen, ook wel de neef van Hector) de kleine Hugo een klap.

Elk hoofdstuk neemt een ander personage het woord.

• Hector: man van Aisha, kortstondige minnaar van 18-jarige Connie, platonische liefde van 18-jarige homo Richie, eigenaar van de plaats delict
• Anouk: vrijgevochten vrouw, BFF van Aisha & Rosie
• Harry: neef van Hector, dus ook van Griekse afkomst, dader van De Klap
• Connie: 18-jarig schoolmeisje, BFF van Richie, kortstondige minnares van Hector, sinds De Klap babysit van Hugo
• Rosie: moeder van ‘slachtoffer’ Hugo, vrouw van Gary, BFF van Aisha & Anouk
• Manolis: vader van Hector, dus ook van Griekse afkomst
• Aisha: vrouw van Hector, BFF van Anouk & Rosie
• Richie: 18-jarige (onzekere) homo, BFF van Connie, sinds De Klap babysit van Hugo

Dit moet wellicht de eerste book review met bullet points zijn, een beetje zakelijk wel.

Christos Tsiolkas slaagt er in mij helemaal mee te nemen tot in het zinderende Australië. Met z’n uitgestrektheid, z’n droge klimaat, z’n allochtone gemeenschappen (hier leren we vooral de Griekse beter kennen), … Maar tevens met z’n vele drank- en drugsverbruik!

In het bijzonder dat laatste verwondert mij toch. Hoe zowel de volwassen als de jongeren vrij openlijk spreken over hoe ze drugs gebruik(t)en. En niet zomaar een onschuldig jointje, ook cocaïne, xtc of speed… Allemaal vrij bespreekbaar, zelfs tussen ouders en kinderen. Dan spreek ik niet over marginale milieus, maar pakweg een dierenarts, de assistente van een dierenarts, een ambtenaar. Toch opvallend!

 

‘De klap’ holderdebol.comder kopen?

 

Een boek van Paulien Cornelisse

Ooit schreef ik Waarom Paulien Cornelisse en ik best wel vriendinnen zouden kunnen zijn en ik kan alvast verklappen dat dat gevoel overeind blijft na het lezen van haar eerste roman(netje) ‘De verwarde cavia’. Dat bracht ze trouwens geheel onafhankelijk uit.

••• pas op voor de spoilers ••• Lees verder →

Een boek van Emma Cline

Op een gegeven moment begin je te beseffen dat je ouder wordt. Dat sijpelt bijvoorbeeld binnen als je de leeftijd van atleten (voetballers en onze Rode Duivels in het bijzonder, tennissterren, …) hoort. De tijd dat mijn leeftijdgenote Kim Clijsters nummer één van de wereld stond, ligt immers al even achter ons. Ook in boekenland debuteren auteurs die nog geen dertig geworden zijn met veel en welgegund succes. Denk Emma Cline, 27 jaar als mijn research klopt. En het mag meteen gezegd, wat een binnenkomer!

Lees verder →