Het Paretoprincipe – ook wel de 80/20 regel genoemd – uit 1906 houdt de stelling in dat 80% van de bezittingen in Italië in handen waren van 20% van de bevolking. Later kwam Joseph Juran tot de constatatie dat deze verhouding op pakken andere aspecten toepasbaar is.

Nu ben ik niet de persoon om avondenlang over een dergelijk principe te discussiëren, maar tijdens het lezen van The (Longer) Long Tail ervoer ik toch een “Tiens…” moment. Chris Anderson wijst in het hoofdstuk over “Long Tail economics” op een aantal misvattingen rond deze 80/20 regel.

Hij merkt op dat het niet om exact 80% of exact 20% hoeft te gaan: een 80/30 of 80/10 verhouding kan dus ook perfect. Aanvankelijk fronste ik mijn wenkbrauwen bij deze kanttekening. Want bij een oppervlakkige interpretatie van het Paretoprincipe ga je ervan uit dat de beide getallen samen 100% moeten vormen. Mispoes! Die 80 en die 20 slaan op twee aparte staande percentages. Bij Pareto gaat het om 80% van de bezittingen versus 20% van de bevolking. Bij alle afgeleiden blijven de aantallen verwijzen naar verschillende zaken: 80% van de omzet uit 20% van de producten, 80% van de ongevallen veroorzaakt door 20% van de automobilisten, enzoverder.

Misschien tijd om eentje toe te passen op bloggen?
80% van de bezoeken wordt gegenereerd door 20% van de posts?
80% van de bezoeken gaan naar 20% van de blogs?

*UPDATE*

Gerelateerde tweet van op het Stichting Marketing Congres 2010 (#smc2010):

Een weekje geleden schreef ik over Anita Demassieux, een dame die mij regelmatig op een spammetje trakteert. Vandaag zag ik ineens een duidelijke (1) naast mijn Spam folder verschijnen. Absoluut beseffend dat ik dit non-event wellicht wat dramatiseer, voelde ik meteen dat zij het was… Anita Demassieux!

In diezelfde post stelde ik mij de vraag welke boodschap Anita probeert te verkondigen en moest ik meteen het antwoord schuldig blijven. Vandaar dat ik vandaag ietwat opgewonden haar mailtje openklikte, maar – what was I thinking – geen spectaculaire inhoud ontdekte. Voor mijn ogen een amateuristische e-mail van het “CESE (Conseil Economique, Social et Environnemental) de Lorraine”, wars van enige vorm van uitschrijven. Dus ben ik gedoemd om consequent op de “Report spam” knop te blijven klikken.

Gezien de eerste 7 hits in Google op de zoekterm “Anita Demassieux” ofwel naar mijn blog ofwel naar mijn Twitter verwijzen, denk ik dat het tijd is om dit onderwerp af te sluiten. Voor wie toch een gezicht op de dame in kwestie wil plakken (menselijke nieuwsgierigheid – velen onder ons niet vreemd): @J_La wees mij hierop. Misschien moet ik haar maar eens een mailtje sturen!

Chère Anita…