Vorig jaar vierde mijn wederhelft z’n 30ste verjaardag. En dat deed hij niet alleen. Misschien moet bloemen noch kransen ook wel ingevoerd worden op uitnodigingen voor verjaardagsfeestjes, want wat al die lieve mensen schenken “moesten ze natuurlijk niet gedaan hebben”. In ieder geval consumeerden we afgelopen weekend het laatste restje kado: een formule naar keuze via vesparoute.com, gedoneerd door onze buren, het perfecte geschenk voor mijn behoorlijk Vespa-gekke vriend.
We besloten al snel om in het dagje (van 10u tot 18u) snorren een gastronomisch moment te voorzien. In eerste instantie dacht ik aan het arrangement “Julius Caesar” in de buurt van Tongeren met lunch in sterrenrestaurant Magis. Wegens geen capaciteit werd het uiteindelijk het arrangement “Alla Cheisa” in de buurt van Sint-Truiden met lunch in Aen de Kerck van Melveren in – guess where – Melveren.
Daarnaast gingen we op het voorstel van onze buren in om er een mini-weekendje Limburg van te maken. Namelijk door er een plezierritje met een oldtimer Volkswagen Kever – een kanariegeel exemplaar dan nog wel – aan te koppelen en tevens te logeren in haar ouderlijke huis te Bokrijk. We ondervonden de Limburgse gastvrijheid met andere woorden aan den lijve.
Op zondag meldden we ons om 10u ’s morgens aan bij Château de la Motte in Groot-Gelmen. Daar begroetten de mensen van Vesparoute.com ons en andere snorlustigen. Na wat praktisch gedoe (huurcontract, waarborg, lunchvoucher, …) gingen we op pad. De man had voorheen tevergeefs gepoogd om ons een tweede voertuig (voor € 69) aan te smeren, want 50cc voor twee personen zou toch niet je dat zijn bergop. Mijn vriend kwam even in de verleiding, maar we hielden het toch bij knus op dezelfde Vespa. Geen spijt van achteraf.
[portfolio_slideshow]
We besloten om de voorgestelde Haspengouwroute te volgen – een parcours van ongeveer 80 km dat we een paar jaar terug ook al eens met de auto afwerkten. In de voormiddag stopten we voor een aperitiefje op het marktplein van Borgloon, bij de stoomstroopfabriek en het Kasteel van Rullingen. Rond half één arriveerden we op ons poepsjieke lunchadres. Met fleecekes en K-Way’kes als klederdracht onderscheidden we ons van de andere gasten, maar daar hield het personeel godzijdank geen rekening mee. Tot ons jolijt vertelde de ober daarenboven dat het menu uit 4 gangen bestond – in tegenstelling tot de beloofde 3 gangen.
Aan het restaurantverslag heb ik een aparte post gewijd, maar ik kan alvast meegeven dat we goedgezind onze tocht verderzetten. We cruisden langs boomgaarden, doorheen dorpen met voor ons grappig klinkende namen als Jeuk. De speurtocht naar locaties uit Katarakt lieten we dit keer achterwege. De focus lag op genieten van de wind in ons gezicht – ondanks de helmplicht – en het wijdse uitzicht. Druppelvrij leverden we onze Vespa in en keerden tevreden terug richting Gent…