De voorbije jaren maakte ik er geen geheim van dat ik de Aziatische food scene in Gent minder ontwikkeld vind dan die van Antwerpen. Maar het moet gezegd: Gent werkt aan een inhaalbeweging. Denk maar aan meer noedels dan enkel Eetramen in Oudburg: Golden Gai, Zuru Zuru en ook een Umamido vestiging vlakbij ons Gentse kantoor – ware het niet dat ik daar sinds maart bijna niet meer geweest ben natuurlijk. Dan zijn er nog die twee zalige Thaise spots: Aroy Aroy en Kin Khao. En geleidelijk aan komen er ook meer Indische opties: Horn OK Please wacht nog op mijn lijstje, de Gentse vestiging van Mission Masala testten we in juni uit met een koppel vrienden. De allereerste keer uit eten na meer dan drie maanden lockdown met veel home cooking en take away…

Anderhalf jaar geleden dineerde ik al eens bij deze übergezellige Indiër op de Antwerpse Troonplaats. Tijdens de lockdown zie ik een aantal keer hun (Gentse) take away voorbijkomen en net wanneer ik een poging doe om te bestellen, hoor ik dat ze zich zullen toeleggen op de heropening van hun restaurant aan Sint-Jacobs. Begrijpelijk en zo weet ik meteen waar we naartoe trekken in de weken na 8 juni.

Die avond zijn de temperaturen zomers en onze babysit stipt op tijd. Bijgevolg komen we iets te vroeg in de binnenstad aan en gaan voor een apero bij Café Ventura, onze eerste corona-café-ervaring. Een ober met een bus ontsmettingsgel en een mondmasker. Zullen we er ooit aan kunnen wennen? Het voordeel van meer dan een maand wachten met het schrijven van deze blogpost is dat ik nu weet dat het antwoord ‘Eigenlijk wel’ is. Maar goed.

Tegen 20u00 stappen we naar Mission Masala. Het terras zit vol en wij krijgen een tafel helemaal achterin, vlakbij een openstaand raam dat uitgeeft op de aanpalende straat. Een leuk plekje dat ze toevallig een tijdje geleden postten op hun Instagram account. Onze vrienden moeten even moeite doen om door de verstrengde aankomstprocedures te geraken, maar kunnen ons uiteindelijk toch vergezellen.

Foto: Instagram @missionmasala

Na drie maanden afzondering en bubbels doet het enorm deugd om in een kleurrijke, levendige omgeving terecht te komen en met mensen te praten die je al te lang niet gezien hebt. Al snel wordt ons gevraagd wat we willen drinken en we besluiten unaniem om voor een soort Dark & Stormy cocktail (€ 10) te gaan. Die komen ietwat onverwacht in metalen mokken, maar smaken daarom niet minder goed.

Naast de cocktails gaven we meteen ook onze eetkeuze door: wederom eensgezindheid voor de non-veggie thali. Een volledig nieuw woord voor mij, niettemin de perfecte formule want je kan veel verschillende gerechten proeven en deelt voor € 54 een schaal met twee personen. Onze ronde schotels komen wel wat sneller dan verwacht; bijgevolg moeten we reppen om de cocktail op te slurpen en een fles rode wijn te selecteren.

Fotogeniek zijn deze thali absoluut. En lekker? Owyeah, meer zelfs: verrukkelijk! Ik doe een poging om op te lijsten wat we voorgeschoteld krijgen:

• Butter chicken
• Scampi curry
• Sticky ribs
• Geroosterde bloemkool
• Samosa
• Flatbread
• Coleslaw
• Smoked aubergine
• Munt-yoghurt dip
• Mango chutney

Ik ben helemaal in mijn element, want dol op Indisch eten en toch komt het er maximum een paar keer per jaar van. De dames delen een thali, de heren doen hetzelfde. Waar zij met een relatief gemak hun schotel leeg eten, lukt ons dat helemaal niet. Nochtans blijf ik ook na mijn verzadigingspunt nog even doorgaan, want die butter chicken en die aubergine en die samosa en … en … zijn gewoonweg té lekker.

Welkom in Gent, Mission Masala! Absoluut genoten van ons etentje, als enig kritische punt zou ik aanraden om het personeel iets minder vaak langs de tafels te sturen. De eerste paar keren komt het attent over als we mogen zeggen dat alles dik in orde is, daarna wordt het toch geleidelijk aan storend.

De zwoele zomeravond lonkt en we staan eigenlijk veel vroeger dan verwacht terug aan de Sint-Jacobskerk. Dan wordt het nu een kwestie van een vrije tafel op één van de leuke terrassen te vinden. Die vinden we met een beetje geduld uiteindelijk in de Misterioso, alwaar we de Indische smaken langzamerhand – maar ook wel jammer genoeg – wegspoelen met frisse pintjes. Dit hebben we gemist. Hiervoor wonen we in de stad(srand).