Op een zaterdagavond zonder reservatie in een levendige stad een restaurant zoeken, je mag dat gerust een uitdaging noemen. En toch ben ik zo onvoorbereid geweest om niets culinairs te boeken voor onze minitrip naar Rotterdam. Dan maar even surfen tijdens het vooravonddutje van mijn meneer, op TripAdvisor en zo meer. Ik raak gecharmeerd door Dertien en in het bijzonder door de spectaculaire muurhoge menukaart die bestaat uit individuele lettertjes op houten schappen. Echt wel een plaatje!
Ze vertellen mij aan de telefoon dat ze helaas volzet zijn, maar dat ze de bar wel vrijhouden voor binnenvallers en op het eigenste moment nog twee plaatsen daar ter beschikking hebben. Toeme! We moeten nog douchen en een eind wandelen, dat halen we nooit. En dat blijkt ook wanneer we er aankomen. Ze raden ons echter aan om ergens in de buurt te gaan ‘inpilsen’ en dat ze ons binnen 30 à 45 minuten opbellen wanneer er terug plaats is. Akkoord. We drinken een Belgische geuze bij Proeflokaal Reijngoud en wachten tot mijn telefoon rinkelt. Dat doet het ding binnen de beloofde tijdspanne.
Tijd om te bestellen en het lijkt mij de beste optie om de leuke snacks over te slaan – ook al kwijl ik bij het lezen van pulled pork bitterballen. We beperken ons dus tot voor- en hoofdgerecht, zeker omdat het inmiddels al bijna 21u00 is. Wijngewijs houden we het bij een paar glazen, dus laten we de flesopties links liggen en belanden we bij een frisse Riesling die bij mij absoluut in de smaak valt.
Qua voorgerechten vragen we makreel, selderij, venkel (€ 9) enerzijds en boudin blanc, curry, pompoen (€ 10) anderzijds. Wat ik nog niet gezegd heb, is dat er in de open keuken een houtoven staat. Denk aan zo’n ding waarin pizza’s gebakken worden, bij Dertien lijkt echter bijna allesin deze oven bereid te worden: mosselen, boerenkool, haantjes, koolvis, … Onze eerste borden komen desalniettemin uit de tweede keuken die je door een binnenraam in het souterrain ziet.
De makreelfilet belandt eerst voor de neus van mijn vriend. We hebben wel afgesproken om te delen en eigenlijk wisselen we al snel spontaan van bord. De vis proeft opvallend vers en de vette smaak van de makreel laat zich vlot combineren met de frissere selderij en venkel. De boudin blanc – ook wel witte pens – ziet er atypisch uit, meer bepaald minder wit dan gewoonlijk. Daarbij komen licht Aziatische toetsen in de vorm van curry en pompoen. Wederom een geslaagd gerecht, alleen mis ik in de worst toch stiekem de typische smaak van een persoonlijke guilty pleasure: namelijk witte pens.
Bij de hoofdgerechten twijfel ik over de hertenstoof (€ 18). Uiteindelijk beslis ik om mee te gaan met mijn meneer en ook het half haantje, appel, miso (€ 17) te eten. Als bijgerechten lijken aardappel (€ 3) en sla (€ 3) ons daar wel bij passend. De haantjes zien we in de houtoven verdwijnen en belanden smakelijk overgoten door saus op een bord met wat frisse rauwkost. De aardappel blijkt geprakte aardappel in de schil met dezelfde postelein en kruidige dressing als bij de boudin blanc. Het slaatje bestaat uit groene slasoorten, gekookte rode kool en wat in de volksmond Bicky-uitjes heet. Mijn vent en zijn zwak voor kip aan ’t spit gaan met groot enthousiasme het haantje te lijf. Ik doe mee!
Ondertussen vraag ik nog een extra Riesling en laat hij zich een glaasje rood adviseren.
Normaliter ga ik nooit voor dessert. Dit keer laat ik me echter verleiden door wat ik bij de buren opmerkte toen we nog maar net gearriveerd waren: vijgen, choco, biet (€ 7). Mijn vriend twijfelt luidop over de kaas en of dat niet te veel zal zijn voor hem alleen – afgaand op het kaasplankje dat we iets verder aan de bar zien. De sommelier merkt dat op en komt ineens met gratis proevertjes van Brabantse Bloem, Grottenkaas en Blauw Klaver op de proppen. Mét tevens een glas bijpassende Rioja. Geapprecieerde verrassing!
Voor ons staan al een tijdje twee potten met schuim te brubbelen. Wat mij betreft het enige minpuntje van de avond, gezien die potten met zo’n zuurstofpompje als in een aquarium er niet meteen appetijtelijk uitzien. Het bietenschuim dat samen met de vijgen en het chocolade-ijs mijn dessert uitmaakt, komt uit zo’n pot. Pas wanneer ik dat vergeet, kan ik genieten van mijn dessert.
Voldaan rekenen we af en met een licht eindsaldo (€ 87,50) voor zo’n à la carte diner stappen we terug naar Ibis Rotterdam City Centre.
De volgende middag zet het slechte weer zich voort: wind, regen, eigenlijk zelfs storm. Dus landen we na toch een fikse wandeling verkleumd terug aan de Schiedamse Vest en ik stel voor om nogmaals zo’n lekker glas wijn te drinken bij Dertien. Dat ik daarbij ook al aan de pulled pork bitterballen denk kan mijn wederhelft er zelf wel bij verzinnen.
We bestellen opnieuw de Riesling. Als hapjes lusten we dus de pulled pork bitterballen met kimchi en Dertien BBQ saus én het assortiment van huisgemaakte charcuterie. Geef toe: beide hapjes zien er beeldig uit!
De sommelier legt uit dat ze hun eigen varkens kweken. Die worden verwerkt in de pulled pork bitterballen (diep van smaak, maar iets minder smeuïg dan de klassieke bitterbal) en op het plankje ook in de boudin blanc en de pancetta. Voor de rest nog een dikke duim voor hun huisgemaakte barbecuesaus en dat plankje in z’n geheel: in het midden treffen we ook nog een vrij liquide paté van kippenlever en de prei eet daar leuk bij weg.
Dertien, een Rotterdams plekje naar onze meug!