Onze laatste Vivabox ervaring wilden we eigenlijk zo snel mogelijk vergeten. Gelukkig staan Bongobonnen wat mij betreft iets hoger op de kadobonnenladder. Desalniettemin maken we met enige omzichtigheid onze Bongobon Wereldkeuken keuze. Gezien Gent een beetje ondervertegenwoordigd is en we Ette Ibibio een paar jaar geleden al eens testten met eenzelfde bon, kijken we voornamelijk naar Antwerpen. El Warda, het Marokkaanse restaurant van Fatima Marzouki? Of toch Comocomo, alleen al omdat Lies Lefever dat ooit in de media aanhaalde als één van haar favoriete restaurants – zij het dan het Brussels filiaal in de Dansaertstraat?

Vrijdagavond laat reserveer ik online voor de lunch op zaterdagmiddag. Als ik bij het checken van de bon de volgende ochtend merk dat telefonisch reserveren verplicht is, bel ik toch nog even om te verifiëren of onze reservatie goed doorgekomen is. Ze stellen mij gelukkig gerust. We komen tegen 13u aan in de Kammenstraat en mogen ons ofwel vooraan in de zaak, ofwel bij de keuken installeren. Vooraan is het wellicht net iets rustiger, na even twijfelen verkies ik toch de drukte van de keuken – en ook de optie om een woordje uitleg aan de kok van dienst te vragen, want mijn übersociaal lief is immers mee…

De Bongobon houdt in dat je per persoon zeven bordjes pintxos (Baskische tapas) mag eten. Dat lijkt ons behoorlijk copieus; de dametjes naast ons houden het bijvoorbeeld bij drie elk. Qua drank bestellen we eerst een karaf witte suggestiewijn (€ 18) en spuitwater. Je krijgt bovendien een legende met de kleurcodes van de bordjes: geel is kaas, groen is groenten, blauw is vis, rood is varken, … Laat die band maar lopen!

Een greep uit wat we allemaal proeven… Eerst dacht ik om letterlijk de omschrijvingen van de website over te nemen. Na het vierde hapje blijkt dat de meeste pintxos toch eerder freewheelers zijn. Voor mij geen enkel probleem, behalve dan dat het mij toch veeleer downgrades van de online gerechten lijken. Geen spoor namelijk van kwartel, krab, tonijn of mosselen. Jammer!

Inktvisringen met looksaus

Gamba met lookboter op broodje

Viskroketjes met ijsbergsla

Cannelloni met smeuïge vleesvulling en kaassaus

Kabeljauw met aardappelschijfjes, champignons en pikante saus

Varkenslapje met zoete aardappel

Gegrild lamsvlees op broodje

 Manchegokaas met walnoot, rozemarijn en gekonfijte vrucht

Misschien denken jullie wel “Wat zien die bordjes er vettig uit!”… Ja, die pintxos vallen inderdaad vrij zwaar op de maag. Helaas proefde ik er nog geen in Baskenland zelf, dus kan ik geen uitspraken doen over authenticiteit. Die sporen op de bordjes zijn echter te wijten aan de damp die van de warmhoudstolpjes drupt – al is er hier en daar ook wel een slordigheidje van de chef (“een leker”, voor de West-Vlamingen”) te bespeuren.

Wij zitten vlakbij de keuken en dus ook vlakbij waar de bordjes op de loopband gezet worden. Je merkt dat de chef er rekening mee houdt om de bordjes zo gelijkmatig mogelijk op de band te zetten. In een zaak als deze kan het wellicht niet anders dan dat er betere en minder goede plaatsen zijn, maar is dat niet in elk restaurant zo (meestal om andere redenen: te dicht bij de tochtende voordeur of de toiletten, …)? Voor ons dus absoluut geen klagen: we kunnen niet alleen nemen wat we willen, bovendien is het nog gloeiend warm als het net op de band verschijnt en kunnen we de kok vragen wat het is.

Samengevat een lekkere lunch! En toch mis ik vooral frisheid in quasi alle pintxos. De ijsbergsla bij de kroketjes is verlept, de gamba is net niet genoeg doorbakken, … Ik snap dat het draaien is met één persoon in de keuken en één persoon in de zaal. Maar iets meer zorg in de bereiding en de presentatie zou de kwaliteit van Comocomo instant opkrikken! Kleine dingen die daarom niet meer investering kosten, behalve dan in tijd of attitude. Meer verse groenten (zoals het online menu toch wel belooft), minder stokbrood.

Soms voel ik dan de neiging om zo’n feedback echt te geven. Maar wie ben ik? Ik heb geeneens een koksdiploma en ben veel te indirect om dat à la minute te doen. Zelfs na een paar glazen wijn. Al weet ik wel wat lekker eten is, kan ik mijn mannetje staan in de keuken en voel ik frisheid aan… Food consultant, op een sympathieke manier en liefst voor zij die wat kritiek kunnen verdragen. Dat zou ik in mijn vrije tijd best wel willen doen.