De Sint-Pietersnieuwstraat is onvermijdelijk gelinkt met mijn studententijd. Zo ook Het Salon, de koffiebar naast de fietsenparking op de hoek van de Rozier en tegenover de huisarts waar ik mij ook als niet-student nog laat consulteren. Op wandelafstand trouwens van mijn eerste kot in de Jozef Plateaustraat en dé plek om elkaar te treffen voor een groepswerk. Maar ook werkende mensen spreken er al eens af met collega’s om los van de drukte van de werkvloer bepaalde thema’s eens door te praten.

Ik kom als eerste aan op een maandagmorgen en installeer mij achteraan aan zo’n lange houten tafel met banken. Hoewel het interieur de laatste tien jaar niet echt geëvolueerd is, voelt het wel nog steeds eigentijds aan. Hun baseline ‘Your living room since 1982’ verwondert mij dan ook enigszins.

Een cappuccino graag, perfect om de werkweek mee te starten. Daarna volgt er nog eentje en dan een erg doorsmakende en tevens de omzittenden prikkelende chai. Je kent dat wel, zo’n Indische melkthee boordevol kruiden.

Omdat onze bespreking tegen lunchtijd nog niet afgerond is, bestellen we tenslotte een lunch. In de soepcategorie bestaat de keuze uit pastinaak-peer of spinazie met paprika en pijnboompitten. Ik kies de laatste. Anderen voor de eerder experimentele pastinaak-peer, quiche of panini. Daar waar de warme dranken mij door de voormiddag heen behaagden, zakt mijn enthousiasme toch op het middaguur. De quiche lijkt (zonder te proeven of om verdere details te vragen) vooral voorgesneden groenten te bevatten en in de microgrolf opgewarmd. De broodjes lijken mij te slap. En ongekleurde pijnboompitten drijven toch niet al te elegant in een spinaziesoep – al moet ik zeggen dat de smaak ermee door kan.

Het Salon blijft een gezellige plek waar ik zeker niet wegblijf. Een koffiebar wezen vooraleer dat woord synoniem werd voor hipsterplek mag als een prestatie op zich beschouwd worden. Ik blijf me er echter wel beperken tot de vloeibaarheden.