Mijn ouders en een nonkel waren er al langer enthousiast over, dus grijp ik een feestgelegenheid – meer bepaald de verjaardag van mijn wederhelft – aan om een uitje te maken naar Blankenberge en zijn Oesterput. Chanceke! Want we wandelen op zondagmiddag 1 november deze zeevruchtenhotspot binnen (reserveren kan namelijk niet bij de Oesterput) en het blijkt zowaar terrasjesweer. We zeggen volmondig ja tegen deze nazomer en laten ons de zonnestralen welgevallen. En we zijn zeker niet alleen!

De menukaart hebben we eigenlijk niet nodig: doe maar de plateau royal (€ 140) – en even rondom ons kijkend bemerken we dat we niet de enige zijn met deze voorkeur.

Het moet nochtans gezegd dat er nog veel verleidelijke zaken op de menukaart van de Oesterput staan. Ik denk bijvoorbeeld aan rauwe mosselen (oftewel moules parquées), kreeftkroketten, gebakken zeeduivel of gegratineerde coquilles. Meermaals spreek ik het voornemen uit om ook dit deel van het aanbod eens uit te komen testen.

Rechts op de foto zie je de handige maar daarom niet meteen mooie champagnekoeler: rond de fles zit een plastieken flesvormig omhulsel dat opengedraaid kan worden. We nippen van ons glas, knikken goedkeurend en wachten op onze fruits de mer.

Wat ligt er allemaal op onze royale zeevruchtenschotel? Kreukels, wulloks, garnalen, langoestines, oesters, Alaska snowcrab, messen, krabbepoot, kingkrabpoot, scampi, gamba, Sint-Jacobsnoot. Letterlijk gekopieerd van de menukaart.

Daarnaast volgt een apart bord met een groot blad kropsla, wat tomaat, hardgekookt ei, een potje cocktailsaus en bovenal een halve vers gekookte Canadese kreeft. Persoonlijk zie ik die kreeft liever op de schotel zelf, maar ik kan mij voorstellen dat ‘vers gekookt’ (en bijgevolg nog wat lauw) niet goed samengaat met een met ijs gevulde plateau.

We houden er beiden van om traag zeevrucht per zeevrucht zo’n dienblad leeg te eten. Een paar garnaaltjes, een wulk, even een langoustine proeven en o wat zijn die scheermessen in een lekker pittige bouillon gekookt… Rauwe coquilles voelen toch als fluweel in de mond… En hoeveel oesters heb jij al op?

Na driekwart van de schotel blijkt de champagne leeg, dus bestellen we nog een halve flesje Pouilly Fumé Pascal Jolivet (€ 20,50) – sowieso één van mijn favoriete witte wijnen en al zeker bij fruits de mer.

Ik vraag mij luidop of hoeveel kreeften, oesters of gamba’s er op deze zondag geserveerd worden. Want niet alleen zit het terras achteraan vol, ook de grote verbruikszaal in de geüpgrade houten barak zit goed gevuld.

Tijd om nog wat verder van de zon te gaan genieten op het strand. Dat betekent wandelen voor ons beiden, vliegeren voor hem, boekje voor haar. We’ll be back, Blankenberge!